Ο καθρέφτης. Αρχέτυπο αλλά και αποκρυφιστικό σύμβολο. Ο καθρέφτης είναι σύμβολο αυτογνωσίας και αυτοσεβασμού, έμβλημα της σημασίας να είσαι ευπαρουσίαστος. Σε πολλούς μύθους και παραμύθια μπορεί να συναντήσει κανείς τον καθρέφτη, όπως και σε διηγήσεις με μαγικούς καθρέφτες που ο κάτοχός τους μπορούσε να δει μέσα απ' αυτόν τι σχεδιάζουν οι αντίπαλοί του εναντίον του. Η πίστη σε μαγικά κάτοπτρα ήταν διαδεδομένη κατά την περίοδο του Μεσαίωνα. Αν φανταστούμε την επιφάνεια του καθρέφτη θυμίζει πολύ την επιφάνεια του νερού, αλλά σε γαλήνια κατάσταση. Θυμηθείτε τον μύθο του Νάρκισσου, που χάθηκε και πέθανε καθώς χάζευε την όμορφη αντανάκλασή του στο νερό. Ακόμη και στην αρχαική σκέψη, η προβολή ενός προσώπου έξω από τον εαυτό του σαν είδωλο προκαλούσε φόβο. Σε πολλές παραδόσεις, το είδωλο στην άλλη πλευρά του καθρέφτη θεωρούνταν ως "σωσίας" που μπορεί να κλέψει τις δυνάμεις του καθρεφτιζόμενου. Για κάποιον λόγο ο καθρέφτης σε πολλές διηγήσεις παίζει τον ρόλο της "πύλης" προς μια άλλη πλευρά, μιας αντίστροφης πραγματικότητας. Μπορούμε να θυμηθούμε και το έθιμο που επικρατεί ακόμη και σήμερα που σκεπάζουν τους καθρέφτες στο σπίτι κάποιου που έχει πεθάνει. Φοβόμαστε την αντανάκλαση ή υποσυνείδητα βρίσκεται ριζωμένος ο φόβος να δούμε τον νεκρό να μας χαιρετά από τον μη υλικό κόσμο;
Αβίαστα μου έρχονται στο μυαλό οι στίχοι από το τραγούδι των Sanctuary, The Mirror Black:
"Incline the reason, philosophy cannot soothe your soul But in the mirror the truth will be known.Ι will show you your fears, just look into the mirror.You can conquer your fears, look in deep.In the mirror you might not like what you see. For the mirror reflects the fears that you feel In the mirror you might not like what you see. The mirror, the mirror is calling."
Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αφήνουν την πνευματική τους ανάπτυξη σε χέρια τρίτων. Ο καθρέφτης γι' αυτούς αποτελεί ένα εκ προοιμίου "χάσιμο χρόνου". Σταμάτησαν να βρίσκονται σε διάλογο με άλλους ανθρώπους και με τον εσωτερικό τους κόσμο.Έτσι έχει γίνει αρκετά της μόδας η στροφή σε ιερείς, θεραπευτές, πνευματικούς, αστρολόγους, μέντιουμ και ψυχολόγους. Βέβαια δεκανίκι πάντα αναζητούσαν και θα αναζητούν οι άνθρωποι, αλλά το να υποκαθιστάς την δουλειά που πρέπει να κάνεις με τον εαυτό σου με έτοιμη "πνευματική εργολαβία", αν μη τι άλλο αδικείς την ίδια την δίψα της ψυχής σου. Η σύγχρονη αντίληψη περί ταχύτητας και ανάγκης για "μη χαμένο χρόνο", οδηγεί σε μια κοινωνία μη-σκέψης. Μάλιστα έχουμε χωρίσει την ζωή μας σε επιμέρους κομμάτια: "ερωτική ζωή" , "κοινωνική ζωή", "οικογενειακή ζωή", "επαγγελματική ζωή" κ.ο.κ. Με τον τρόπο αυτό βέβαια απομακρυνόμαστε από την επιθυμητή ισορροπία και αντιμετωπίζουμε αποσπασματικά την ίδια μας την υπόσταση. Στον καθρέφτη αυτό φαίνεται. Όλες οι ελλείψεις παρουσιάζονται. Ένα πρώτο βήμα για να αποκαταστήσουμε την εικόνα μας στο κάτοπτρο, είναι να σταματήσουμε να βάζουμε ετικέτες και ταμπέλες στα πράγματα. Να αλλάξουμε τρόπους αντίδρασης ακόμη και απέναντι σε καταστάσεις που μια ζωή αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο. Να σταματήσουμε να τα θεωρούμε όλα αυτονόητα, γιατί a priori τίποτα δεν είναι δεδομένο, "καλό" ή "κακό".
Ο εαυτός μας είναι το μόνο πράγμα που θα κουβαλάμε όπου κι αν πάμε. Καλό δεν θα είναι να τον εξερευνήσουμε κι άλλο; Να "μελετήσουμε" τις αντιδράσεις και τις προτιμήσεις του; Αν αφουγκραστούμε τις επιθυμίες, τις ενοχές, τα απωθημένα και τις ανάγκες μας, χωρίς να απαξιώνουμε και να κατακρίνουμε τις όποιες επιλογές μας, αλλά αποδεχόμενοι τα προτερήματα και τα ελαττώματά μας, φεύγουμε από το στάδιο του "ανακριτή" και περνάμε στην φάση της εκτίμησης. Βρίσκουμε ευκαιρία σε κάθε απλό πράγμα, ακόμη και σε ένα καθημερινό δίχως νόημα, για να επαναξιολογήσουμε το ποιοι είμαστε. Επίσης καλό είναι να αντιληφθούμε πως το να έχουμε τον έλεγχο σε όλα δεν ωφελεί. Είναι μια ψευδαίσθηση, αφού ο κόσμος είναι μια οργανωμένη αταξία. Η Γη γυρίζει και χωρίς την συγκατάθεσή μας, οπότε ας χαλαρώσουμε. Ένας γνωστός στίχος της Γαλάτειας Καζαντζάκη λέει: "Καθρέφτης σου είμαι κοινωνία και σου μοιάζω."
Παράλληλα με όλα αυτά, βλέπουμε πως υπάρχουν διεφθαρμένοι πολιτικοί, εξευτελισμένοι ιερείς, αδίστακτοι επιχειρηματίες, επαγγελματίες συνδικαλιστές, προδότες της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, πνευματικοί καθοδηγητές, ψεύτικα είδωλα, πολίτες του καναπέ, προγονολάτρες, καταναλωτικά ζόμπι, πλαστική ευδαιμονία, χαρμόσυνος λήθαργος, πόζα, υπερτροφική αποξένωση, παχυσαρκία, ανορεξία, σκελετωμένες επιθυμίες, κι άλλη πόζα, πολίτες με λίγες επιθυμίες, λίγα οράματα, λίγη αντίδραση, όλα λίγα. Ένα ρητό λέει πως κακά συμβαίνουν στον κόσμο επειδή οι καλοί μένουν αδρανείς. Ξανά μπροστά στον καθρέφτη τώρα:Το είδωλο από την άλλη μεριά περιμένει για να σου πάρει την θέση. Ή μήπως εσύ του πήρες την θέση; Τι συμβαίνει στην άλλη πλευρά; Κι αν κάποια στιγμή ο κατοπτρισμός σου, σου ζητήσει εξηγήσεις, έχεις έτοιμες τις απαντήσεις; Καθρέφτη-καθρεφτάκι μου ξέρω ποιος πραγματικά είμαι;
15 σχόλια:
Ωραίο κείμενο! "Να αλλάξουμε τρόπους αντίδρασης ακόμη και απέναντι σε καταστάσεις που μια ζωή αντιδρούμε με τον ίδιο τρόπο" πόσο συμφωνώ με αυτή την φράση!Είναι βέβαια κάτι τρομερά δύσκολο, να αλλάξεις τους τρόπους σου αντίδρασης σε γεγονότα και καταστάσεις αλλά κάθε φορά που μπορεί να το καταφέρνεις είναι σα να σπας και μια μικρή αλυσίδα και να ανακαλύπτεις άλλο ένα κομμάτι του εαυτού σου που μέχρι εκείνη τη στιγμή το αγνοούσες..."Ξέρω ποιος πραγματικά είμαι;"Δύσκολος ο δρόμος για την απάντηση αυτής της ερώτησης.Θέλει πολλύ δουλειά με τον εαυτό μας και αυτό που πολύ σωστά λες:να μην βάζουμε ετικέτες και ταμπέλες στα πράγματα.Εάν ψάχναμε περισσότερο τις σκέψεις μας, τις επιθυμίες μας, τους φόβους μας, θα ανακαλύπταμε πως ελάχιστα από όλα αυτά είναι στην πραγματικότητα εντελώς δικά μας.Δεν πρέπει να φοβόμστε τον καθρέφτη , ίσως να μπορεί να μας δείξει πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να δούμε...
ομολογώ πως σπίτι μου δεν έχω κάποιον ολόσωμο μεγάλο καθρέφτη να με βλέπω από πάνω ως κάτω. και όταν βρίσκομαι μπροστά σε κάποιον νιώθω κάπως... κατά βάθος πιστεύω πως τους φοβάμαι.κατά τα άλλα πολύ ωραίο κείμενο, που ξεκινά από τον καθρέφτη και καταλήγει παραπέρα..!
Καθρέφτη - Καθρεφτάκι μου μήπως ξέρεις ποιος είναι αυτός που βλέπω εκεί μέσα και μου μοιάζει? Γιατί εγώ, σίγουρα δεν ξέρω....Πολύ καλό φίλε μου. Για άλλη μια φορά πολύ καλό. Με (ξανα)έβαλες σε σκέψεις...Καλό σου απόγευμα.
άσε και είδα το mirrors πρόσφατα...τι μου λες τώρα :)φιλιά βρόχινα...:))
Τους περισσότερους ανθρώπους που ξέρω έχουν γίνει θύματα της εικόνας τους.Μιας εικόνας που φτιάχνουν και την τρέφουν καθημερινά και τη συντηρούν με περίσσια φροντίδα και χάρη.φτάνει όμως μια στιγμή που το είδωλο καταπίνει την αντανάκλαση του ..Ζητάει συνεχώς περισσότερα σε ένα κόσμο που καθημερινά βομβαρδίζεται με εικόνες .Ξέρεις το να αποδεχτούμε μια πραγματικότητα με τα αρνητικά της είναι δυσκολότερο από το να δεχτούμε μια ουτοπία που την φτιάχνουμε στα μέτρα και τα σταθμά μας. Υγεία είναι να αποδεχόμαστε ότι δεν είμαστε αρεστοί σε κάποιους υγειά είναι να λέμε όχι σε ότι μας χαλάει υγειά είναι να αποδεχόμαστε άπλα τόσο απλά ρε αδελφέ τον εαυτό μας.Σε όποιον αρέσουμε!!γεια σου φιλαράκο
Μήπως ο εαυτός μας στον καθρέφτη μας κλέβει τη δύναμη και μετά ψάχνουμε να τον βρούμε γιά να του την πάρουμε πίσω;
Στον κόσμο μας οι άνθρωποι εθελοτυφλούν....φοβούνται να αντικρίσουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη ή εάν δεν τους αρέσει κάτι επαναπαύονται με λίγο make up!Δεν χρειάζεται να αρέσουμε στον εαυτό μας, αρκεί να αρέσουμε στους άλλους....έτσι ικανοποιείται ο εγωισμός μας!Βάζω κι εμένα μέσα....γιατί ξέρεις, άμα λες για τους άλλους μακρυά από σένα τότε μένεις μόνος! Μακρυά από τους υπόλοιπους ανθρώπους και από το είδωλο στον καθρέφτη που αναφέρεις !Τεσπα... σταματάω εδω...θενξ για όλα όσα γράφεις τόσο καιρό....(και ξέρω ότι οι άνθρωποι που έχουν μάθει να σκέφτονται, θα το κάνουν πάντα...)Τα λέμε βρε :)
Πολύ έξυπνος τρόπος Samael για να σχολιάσεις την άνευ όρων παράδοσή μας ή τη χειραγώγηση του εαυτού μας! Σκέφτηκα διαβάζοντάς το πόσο τραγικός μπορεί να είναι ένας άνθρωπος που θεωρεί τον εαυτό του terra ingognita. Απολαυστικό κείμενο. Για το καλογραμμένο δεν το συζητώ. Το ξέρεις.Καλό βράδυ
Συμφωνώ απολύτως. Χρειάζεται πολύ θάρρος, ωριμότητα, παιδεία και τόλμη για να κοιτάξεις τον εαυτό σου στον καθρέφτη. Για να δεις την ψυχή σου, τους φόβους σου και τα όνειρα σου. Ζούμε σε μια κοινωνία που στον καθρέφτη κοιτάζεται μόνο για να ελέγξει αν έκατσε καλά το make-up πάνω στη μάσκα της υποκρισίας. Πιθανώς, μετά από λίγα χρόνια δεν θα χρειάζεται καν ο καθρέφτης. Με τις ενσωματωμένες φωτογραφικές μηχανές πολλών megapixel που διαθέτουν πλέον τα κινητά, με ένα γρήγορο κλικ στο πρόσωπο, θα διορθώνεις τις (εξωτερικές) ατέλειες, όπου κι αν βρίσκεσαι.
@awakened:Σίγουρα είναι δύσκολο, καθώς η συνήθεια και η ασφάλεια δεν θυσιάζονται εύκολα. Αλλά που ξέρεις, μπορεί ν' ανακαλύψουμε κάτι για τον εαυτό μας που να μην το γνωρίζαμε μέσω του πειραματισμού.Ποτέ δεν θα μάθει ο καθένας μας ποιος πραγματικά είναι και γιατί. Απλά το ζεις και κάθε μέρα μαθαίνεις και κάτι νέο, ακόμη και μικρό. Ο καθρέφτης μπορεί να μας παραμορφώσει κιόλας. :p@profylaktiko:Καλά κάνεις και δεν έχεις! Φαντάζεσαι μια βόλτα (ή χειρότερα μια νύχτα) σε σπίτι με καθρέφτες σε κάποιο luna park; Αντιμέτωπος με τον εαυτό σε όλες τις εκδόσεις ;) Καλωσόρισες!
@Eric:Δύσκολος ο δρόμος προς την αυτογνωσία. Πάντα θα υπάρχει ένα ανεξερεύνητο κομμάτι μέσα μας, αν και η δουλειά με τον εαυτό μας μας κάνει να κερδίζουμε λίγα χιλιοστά αυτού του κομματιού. Να' σαι καλά φίλε Eric.Kαλό απόγευμα.@Νεράιδα της βροχής:Αγριεύτηκες ε; :)Ίσως το δω στο κοντινό μέλλονΚαλησπέρα.@Περίπλους:Είναι επίσης δύσκολο να ξεφύγει κανείς από την εικόνα που αντικατοπτρίζεται στα μάτια των άλλων. Περί πραγματικότητας συμφωνώ, είναι ισχυρό "ναρκωτικό". Ουτοπία στα μέτρα μας απλά δεν υφίσταται, έχει τους δικούς της κανόνες. Αλλά όπως έχεις καταλάβει συμφωνώ απολύτως στο ότι το να αποδεχόμαστε πως είμαστε τελείως διαφορετικοί και μοιραία σε κάποιους θ' αρέσουμε και σε κάποιους ότι είναι υγεία. Κι όμως πολλοί ούτε τον εαυτό τους δεν αντέχουν Περίπλους...sad but true.Να είσαι καλά!Σε όποιον αρέσουμε για τους άλλους δεν θα μπορέσουμε! :)
@Β.Τ.Μ:Μήπως τον κυνηγάμε σε όλη μας την ζωή για να τον συναντήσουμε στην άλλη ζωή τελικά;(Συνέχεια ρητορικών ερωτημάτων)Καλησπέρα.@Balidor:Πόσα να καλύψει αυτό το καημένο το make up πια; Το να είμαστε αρεστοί στους άλλους θα μας κάνει να μοιάζουμε με τον...Αυτιά στο τέλος! :))Ξέρεις τι γίνεται καιά φορά φίλε Balidor; Λες "είμαι υπεράνω" από το χ από το ψ...και κάποια στιγμή βλέπεις ότι το "υπεράνω" είναι ότι σου έμεινε μονάχα. Εγώ ευχαριστώ...με μερικούς ανθρώπους επικοινωνούμε ;)Τα λέμε! Εδώ είμαστε! :)
@Αλέκα:Καλησπέρα Αλέκα. Και δυστυχώς όλο και περισσότεροι άνθρωποι παραδίσουν εαυτό σε κάθε λογής "ειδικούς" για να τους κάνουν την δουλειά που οι ίδιοι θα έπρεπε να κάνουν με τον εαυτό τους. Σ' ευχαριστώ.@Βόρειο Σέλας:Σημαντικά στοιχεία αναφέρεις. Ίσως έβαζα την παιδεία λίγο παραπάνω, αλλά νομίζω πως θα βάλω την τόλμη που δεν την συναντάς συχνά. Η κοινωνία μας φτιασιδώνεται πρόχειρα για να βγει να τα πιει, αλλά θα έρθει κι η στιγμή που θα αυτοπυρποληθεί σε ένδειξη διαμαρτυρίας. Καλό βράδυ.
Γεια Χαρα!Χαιρομαι που διαβαζω το μπλογκ αυτο.Γιατι εχεις εξαιρετικες αποψεις , τις στηριζεις σωστα , δεν μασας τα λογια σου , και απο οτι φαινετε εχεις ξοδεψει αρκετες ωρες σκεπτομενος την ποιηση του warrel dane.και την εχεις κατανοησει απολυτα!
@Kouasimodeiapoli:Γεια σου και σε σένα! :) Σ' ευχαριστώ πολύ! Όσο για τον Warrel είναι ας το πούμε σαν φίλος που δεν τον έχω συναντήσει ποτέ, αλλά απ' όταν άκουσα την μουσική του (και τους στίχους), ένιωσα πως αυτά που ως τότε πίστευα δεν ήταν "τρέλα" :)
Δημοσίευση σχολίου