Βαδίζοντας στα συρόμενα βήματα των My Dying Bride, οι Αμερικανοί παίζουν καταθλιπτικό death/doom με την απαραίτητη ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα μελωδικά riffs και τα death φωνητικά της απόγνωσης. Σε σημεία μου θύμισαν παλιούς Katatonia, ενώ τα ελάχιστα πλήκτρα είναι η "δαντέλα" στην γοητευτική ξεραίλα. Από το εναρκτήριο τραγούδι "Cathedral" μπορείς να καταλάβεις τι κλίμα θα συναντήσεις σ' αυτόν τον δίσκο. Η μελαγχολία έχει διαποτίσει κάθε νότα, ενώ κάποια καθαρά φωνητικά του μπασίστα τους φέρνει στον νου πρώιμους Anathema και γενικά ατμοσφαιρικά συγκροτήματα της δεκαετίας του '90. Πάντως καλό θα είναι να δουλέψουν περισσότερο με τις εναλλαγές φωνητικών. Το "And a slow surrender" σε στοιχειώνει αν και δεν έχει φωνητικά, το "Woke up lost" είναι βγαλμένο απ' το "Εternity" των Anathema και πραγματικά συγκινεί, το "A Portrait In White" είναι ένα πραγματικό σκοτεινό έπος, απόλυτα ποιητικό, ενώ το "The Morning Light" μοιάζει με έναν επικήδειο.
Η βουτιά στο κενό που μας καλούν οι Daylight Dies είναι απόλυτα ελκυστική και ο δίσκος είναι μαζί με των Draconian οι καλύτεροι που κυκλοφόρησαν φέτος στον ατμοσφαιρικό doom ήχο. Αυτή η μουσική πρέπει να παίζεται με αυθεντικότητα και καρδιά. Εξαιρετικό.
Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2008
DAYLIGHT DIES-LOST TO THE LIVING
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου