"Στο σύνολό τους οι άνθρωποι ήταν αδύνατα, δειλά πλάσματα, ανήμπορα ν' αντέξουν την ελευθερία ή να κοιτάξουν την αλήθεια κατά πρόσωπο και πρέπει να διευθύνονται και να εξαπατώνται συστηματικά από άλλους, πιο δυνατούς απ' αυτούς. Η ανθρωπότητα είχε να διαλέξει ανάμεσα στην ελευθερία και στην ευτυχία και η ευτυχία άξιζε περισσότερο." Τζορτζ Όργουελ - "1984"
Είναι μια εποχή που η ανασφάλεια είναι διάχυτη στους ανθρώπους, το περιβάλλον μας στέλνει μηνύματα πως καλό είναι να προσέξουμε για να έχουμε, οι οικονομικές συνθήκες φαίνεται να γίνονται δύσκολες ακόμη και για τα προηγμένα κράτη, μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ζει υπό συνθήκες πείνας. Η ανθρωπότητα φαίνεται να κοιτά το μέλλον με απαισιοδοξία, σε αντίθεση με τις προηγούμενες δεκαετίες. Οι θρησκείες δεν καλύπτουν πλέον τις σύγχρονες αναζητήσεις του πνεύματος, η τεχνολογία κι η επιστήμη παρόλα τα όποια επιτεύγματα παρουσίασε, προκαλεί πρόσθετο άγχος. Πολλοί "-ισμοί" έφτασαν στο τέλος τους, όπως ο κομμουνισμός κι ο φασισμός. Υπάρχουν ως νοοτροπίες παρά ως υπαρκτά ιδεολογικά μορφήματα. Ωστόσο δεν ξεθώριασε ο φανατισμός, αντιθέτως θέριεψε. Σε συνδυασμό με την απροσδιόριστη απειλή των τρομοκρατών, πολλοί άνθρωποι των δυτικών κοινωνιών ζώντας μες στην άγνοια και τον φόβο, καθίστανται πιο πρόθυμοι να υποταχθούν σε μια εξουσία. Έτσι "κλειδώνουν" την κριτική τους ικανότητα και αποκτούν μια γκρίζα οπτική, μια συντηρητική ματιά στον κόσμο. Μαθαίνουν όλο και λιγότερα για το τι συμβαίνει έξω απ' τον μικρόκοσμό τους (όπου μικρόκοσμος βάλτε εαυτός, γειτονιά, περιοχή, χώρα). Οι άνθρωποι γίνονται καταπιεσμένοι, υποταγμένοι σε μια "βελούδινη δικτατορία" που τους πείθει πως είναι καλό να την στηρίξουν και φορά το κουστούμι με κάποια χαρακτηριστικά της δημοκρατίας.
Ένας ακόμη τρόπος ελέγχου του μετα-πολίτη είναι να του σπείρουν στον νου σενάρια συνωμοσιών: οι εχθροί κατά του έθνους, της πατρίδας, οι Αμερικανοί, οι Aλβανοί κοκ. Φυσικά κι αυτή η μέθοδος ριζώνει στο έδαφος του φόβου. Δεν υπάρχει τίποτα να φοβόμαστε εκτός από τον ίδιο τον φόβο. Προσθέστε στα παραπάνω και την ορχηστρωμένη προπαγάνδα των ΜΜΕ που καλλιεργούν ένα κλίμα συνεχούς απειλής, πως ακόμη και όταν κυκλοφορήσεις μόνος στον δρόμο κινδυνεύεις. Οι πολίτες έγιναν "στοχευμένο κοινό" ή "πληθυσμός προς πείραμα". Για να συμμετέχουν, για να επιχειρήσουν να κλείσουν το κενό της μη-συμμετοχής που όλο και μεγαλώνει, τρέχουν στο κάθε Mall κι εμπορικό κέντρο για να κάνουν την ψυχοθεραπεία τους ξοδεύοντας. Καταναλώνοντας. Που συμμετέχει ο μετα-πολίτης; Μήπως μια φορά ανά 4 χρόνια όταν έρθει η ώρα της κάλπης; Που είναι η πολιτική του δράση εκτός των 5 λεπτών πίσω από το παραβάν; Έχετε σκεφτεί γιατί στην Ελλάδα δεν γίνονται ποτέ δημοψηφίσματα για θέματα που αφορούν ΕΜΑΣ; Πάντα αποφασίζουν για εμάς χωρίς εμάς και πάντα για το καλό μας...Βέβαια κάθε ελίτ θέλει τους πολίτες απολιτικά όντα (δεν είναι τυχαίο που όλο και περισσότερα νέα παιδιά αποστρέφονται την πολιτική) αλλά "με άποψη". Άποψη που η μαζική ενημέρωση διαμορφώνει μέσα σε ακίνδυνα και ακρωτηριασμένα πλαίσια. Ο μετα-πολίτης επικεντρώνει την προσοχή του μόνο σε "άρτο και θεάματα", για τα οποία δηλώνει "μες στα πράγματα" και συνάμα συγχέει την πολιτική με τα πρόσωπα. Οι πολίτες εκπαιδεύονται στο να καταναλώνουν μετά μανίας ψέματα και πόζα, μάλιστα τα θεωρούν απαραίτητα για τα δικά τους ζώντα ψεύδη, εθίζονται σε κόπιες του κούφιου life-style.
Επίσης οι πνευματικοί άνθρωποι φαίνεται να συμβιβάστηκαν με αυτή την κατάσταση, κατέληξαν μια ακόμη αναπαράσταση του "εναλλακτικού" στον mainstream καμβά. Οι «εναλλακτικοί» εν ολίγοις έχουν το πιστοποιητικό του mainstream, δηλαδή είναι ακίνδυνοι για το Σύστημα. Πλέον δημιουργούν ιδέες-προϊόντα έτοιμα για κατανάλωση απ’ τους -υποτίθεται- εκλεκτικούς πολίτες, μια εναλλακτική κουλτούρα μαζικής κατανάλωσης. Αντίφαση πραγματική. Τέτοια άτομα θα γλείψουν και κατουρημένες ποδιές για να βρουν μια θέση στο Σύστημα, θα ξεχάσουν την παλαιότερη «εναλλακτικότητά» τους προκειμένου να γίνουν κι αυτοί καθεστώς. Αλήθεια θεωρείται τίμιο έναν άνθρωπο που δεσμεύει την συνείδησή του σε ένα ιδεολογικό, κομματικό ή θρησκευτικό σχήμα; Υγιή κάποιον που σαν ζόμπι πηγαινοέρχεται μέσα σε διαδρόμους που αριστερά-δεξιά έχουν ράφια; Άξιο ελευθερίας κάποιον που κρίνει από έναν καναπέ;Πάντως υπάρχει ελπίδα. Υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν, που μάχονται, που ελπίζουν, που εμπνέουν τους γύρω τους, που κάνουν τον δικό τους πόλεμο έστω και υπόγεια, σιωπηλά απέναντι σ' αυτή την κατάσταση. Άνθρωποι που δεν θέλουν να ανήκουν σε ένα κοπάδι, που αντιστέκονται. Για να δανειστώ μια φράση απ' το comic "V for Vendetta" : Οι λαοί δεν πρέπει να φοβούνται τις κυβερνήσεις τους. Οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται τους λαούς. Αντιστάσου λοιπόν! ΑΝΤΙΣΤΑΣΟΥ! Ακόμη και σ' εμένα που σου γράφω να αντισταθείς!
ΥΓ. Παρακάτω θα βρείτε μια λίστα με κείμενα που μου άρεσαν από διάφορα blogs και θέλησα να μοιραστώ μαζί σας. Φαινομενικά μπορεί να μην δείχνουν να έχουν σχέση μεταξύ τους, αλλά...Ρίξτε μια ματιά, αξίζουν.
"Τα ανθρώπινα δικαιώματα" της Αλέκας
"Η απαξίωση της πολιτικής" του Δ.Τζ
"Επιλογές"του Eric Draven
"Ότι εσύ θες" της Roadartist
"8 Απλές πράξεις ενεργοποίησής μας" του Παντελή
21 σχόλια:
Κρατάω αυτή την φράση "Οι λαοί δεν πρέπει να φοβούνται τις κυβερνήσεις τους. Οι κυβερνήσεις πρέπει να φοβούνται τους λαούς."Αν μόνο ξέραμε πόση δύναμη έχουμε συγκεντρωμένη στα χέρια μας και τι μπορούμε να καταφέρουμε με μία μας οργανωμένη ενέργεια τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.Όπως στους περισσότερους τομείς όμως ο φόβος που δεν έχει πλέον συγκεκριμένο πρόσωπο ή αντικείμενο αλλά αποτελεί περισσότερο ένα γενικευμένο συναίσθημα μας κρατάει δέσμιους σε μια πραγματικότητα που ελάχιστα αντιπροσωπεύει αυτό που θέλουμε.Σε μια πραγματικότητα κατασκευασμένη από τους λίγους για τους πολλούς!Σε μια πραγματικότητα όπου κυριαρχεί η παθητικότητα.Υ.Γ: Πολύ καλό κείμενο και πάλι!
συμφέροντα καλλιεργούν τους φόβους και ξέρουν τόσο καλά να τους συντηρούν. άνθρωποι φοβισμένοι, είναι άνθρωποι εξαρτημένοι. φταίμε κι εμείς που τους αφήνουμε να επεμβαίνουν έχοντας τις πόρτες μας ανοιχτές και απροστάτευτες...όταν νιώσουμε τη δύναμή μας, μόνο μην είναι πολύ αργά ώστε να μη μπορούμε να την εκδηλώσουμε. αν και θα μου πεις...στο "θέλω" οι τρόποι πάντα βρίσκονται...φιλιά βρόχινα...
Η μόνη αντίσταση γίνεται φίλε SAMAEL στους δρόμους και στις πλατείες, ρίξε μια ματιά στην σημερινή μου ανάρτηση.Πάντως εκεί που λέςΑλήθεια θεωρείται τίμιο έναν άνθρωπο που δεσμεύει την συνείδησή του σε ένα ιδεολογικό, κομματικό ή θρησκευτικό σχήμα; Υγιή κάποιον που σαν ζόμπι πηγαινοέρχεται μέσα σε διαδρόμους που αριστερά-δεξιά έχουν ράφια; Άξιο ελευθερίας κάποιον που κρίνει από έναν καναπέ;Εγω πλέον αυτά τα άτομα δεν τα λυπάμαι αλλά θέλουν και τα παθαίνουν , έαν εγώ γραφτώ σε ένα κόμμα και βρω μια δουλειά που με υποδηλώνει τότε είμαι ΜΑΛΆΚΑΣ
Καλημέρα Samael. Απλώς θέλω να συμμεριστώ τον αισιόδοξο επίλογο σου και να υπογραμμίσω τα λόγια σου, αναφέροντας ένα ελπιδόφόρο παράδειγμα αντίστασης, που θεωρώ απ' τα πιο σπουδαία: την σύσταση Πανελλήνιας Επιτροπής Ατόμων με Ψυχιατρική Εμπειρία. Οι συσπειρώσεις ενδιαφερομένων στο χώρο της υγείας, όπως και σε άλλους τομείς, που βλέπουμε γενικώς πως δεν ενδιαφέρουν τις όποιες κυβερνήσεις, μας δίνουν νομίζω το δικαίωμα να πιστεύουμε πως υπάρχουν και άνθρωποι που δεν ξημεροβραδιάζονται στον καναπέ τους, που δεν φοβούνται τις κυβερνήσεις, που τολμούν να καταγγείλουν το Σύστημα και που αξίζουν αν μη τι άλλο, το όνειρο ενός νέου καλύτερου κόσμου. Να 'σαι καλά.
Αντίσταση ε? Η μεγαλύτερη αντίσταση καλέ μου φίλε ξεκινάει από μέσα μας. Να παλέυεις σχεδόν καθημερινά να αντισταθείς με το μυαλό και την λογική σου, σε όσα η καρδιά και τα συναισθήματα σε τραβολογούν να κάνεις.Εκτός από παράξενος, είμαι και καμμένος, οπότε καταλαβαίνεις το νόημα των λέξεων μου....Καλή σου μέρα αδερφέ.
Καλημέρα samael.Εχτές είχα σχετική συζήτηση με κάτι φίλους... Είναι πάρα πολύ όμορφο να βλέπεις οτι δεν είσαι μόνος. Οι εποχές είναι πολύ δύσκολες, και θα έρθουν ακόμα χειρότερες. Το πιο τραγικό είναι οι εσωτερικοί πόλεμοι που ζει ο κάθε άνθρωπος μέσα του.Πολύ δήθεν κυριαρχεί παντού.. άνθρωποι δήθεν ευτυχισμένοι με τις ζωές και τα υλικά τους, δήθεν πετυχημένοι στις ζωές τους.. Μέσα τους όμως βράζουν..πολύ συμβιβασμός και εγωπάθεια..Το παν είναι να μείνεις πιστός στα πιστεύω σου..όσο κ αν σε χλευάσουν οι γύρω, λίγοι θα σε αισθανθούν και θα συμμεριστούν τις σκέψεις σου.. Αλλά το παν είναι να μην αφήνεις κανένα να αποφασίζει για σένα. Τη ψυχή, τον εσωτερικό σου κόσμο κανείς δε μπορεί να τον αγγίξει αν δε τον αφήσεις εσύ.Αντίσταση. Και σωστές επιλογές με βάση τα θέλω σου.Ευχαριστώ για την αναφορά. Θα διαβάσω κ τα υπόλοιπα κείμενα.
exeis apolito dikio!!!prepei oloi na kanoume auto pou boroume...poli kalo to keimeno sou!!filia!!
Αντίσταση ναι, αλλά προσωπικά δεν έχω πειστεί ότι ο αγώνας κερδίζεται στους δρόμους, μου θυμίζει περισσότερο παρτίδα σκάκι.Θα έλεγα πως είναι τέτοια η εντροπία του Συστήματος που δεν επιτρέπει κάθε φορά μεγάλες μεταβολές. Καλημέρα.
Θα συμφωνήσω σε γενικές γραμμές με τον Μαρκονάκο. Υπάρχει εντροπία στο σύστημα. Ακόμα και η Γαλλική Επανάσταση χρειάστηκε την παλινδρόμηση για να επικρατήσει, για να μη μιλήσω για την κοινωνική επανάσταση της Κίνας. Θέλουμε μικρές μικρές αλλαγές, και αυτό πιστεύω είναι πιο προσιτός στις μέρες που θα έρθουν, όταν αναγκαστούμε λίγο να σκεφτούμε το μέλλον μας λίγο περισσότερο. Χτες με ένα φίλο συζητούσαμε πάνω στην έρευνα που έγινε πρόσφατα, για να αναδείξει τους πιο ευτυχισμένους λαούς του πλανήτη. Νικήτρια ήταν η Δανία και ακολουθούσαν οι Σκανδιναβοί. Η Ελλάδα ήταν στην 70η θέση. Το περίεργο με την έρευνα ήταν το μέτρο που καθόριζε την κατάταξη (και όχι το ερωτηματολόγιο που υποβλήθηκε σχετικά στους ερωτηθέντες). Οτι ευτυχία είναι η αντίληψη της "ελευθερίας" και όχι της οικονομικής άνεσης. Το να ξέρεις ότι έχεις δικαιώματα και ότι υάρχει μέριμνα. Αυτό σε απελευθερώνει και σε κάνει ουσιαστικά ευτυχισμένο. Οργουελικό εντελώς?PS. Το νέο σου outfit δε μου αρέσει καθόλου, διαβάζεται δύσκολα και είναι too dark :-P
to post mou thymhse to tragoudi: "mhn antiskekesai. mhn antistekesai. kane 'na vhma kai' syyyyy..mhn antiskekesai. ton pathos erxetai feygei h logikhhh.."Theiko to postaki. ;)Kala na pernas//Bloody KissesxXx
p.s.[pou ksexasa]: mhpws kourazoyn ta γρεεκλις mou? :)
Είναι χιλιοειπωμένο, αλλά με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο: οι αρχαίοι Αθηναίοι χαρακτήριζαν τους συμπολίτες τους που αδιαφορούσαν για τα κοινά, όχι αδιάφορους, αλλά "αχρείους". Δε νοείτο για εκείνος πολίτης που δεν είχε ενδιαφέρον για τα της πολιτικής. Απ’ την άλλη, σήμερα, όποιος διαβάζει, μιλάει ή γενικότερα ασχολείται με την πολιτική πρέπει να είναι οπωσδήποτε "κομματόσκυλο"!Από αυτά τα δύο στοιχεία αντιλαμβανόμαστε ότι ο σύγχρονος Έλληνας αντιλαμβάνεται εντελώς διαφορετικά τη σχέση του με την πολιτική εν συγκρίσει με τους προγόνους του. Μια σχέση που δεν έχει βάθος: δεν είναι καθόλου φιλοσοφική ή ιδεολογική, αλλά καθαρά ρουσφετολογική. Με βόλεψες, σε ψηφίζω. Δε μου βρήκες δουλειά, ψηφίζω τον αντίπαλο. Δεν έχει ιδιαίτερο νόημα να επιμερίσουμε ευθύνες σε σχέση με το ποιος ευθύνεται για την αποστροφή των πολιτών για τα κοινά. Πρέπει όμως να αντιληφθούμε ότι ο πολίτης που ασχολείται με την πολιτική τα "4-5 λεπτά του παραβάν" ανά τετραετία, ή εκείνος που τα βλέπει όλα υπό το πρίσμα του προσωπικού οφέλους και αυτός που η μόνη του επαφή με τα κοινά είναι το τηλε-κουτσομπολιό των 8 δεν είναι επαρκώς πολιτικοποιημένος, άρα δεν είναι αρκετά χρήσιμος σε κοινωνικό επίπεδο. Εντάξει, η παραπολιτική και τα τηλεοπτικά κουτσομπολιά είναι πιο πικάντικα από την πολιτική, έχουν όντως μια γοητεία, αλλά σε τελική ανάλυση δεν είναι αυτά που καθορίζουν τη ζωή μας. Γιατί λοιπόν να τους δίνουμε τόση αξία;Την καλησπέρα μου φίλε Samael και καλό σ/κ!
teleia i nea emfanisi tou blog!!!!filia!
Samael, καλημέραόπως πάντα εξαιρετικό το κείμενό σου. Και φυσικά οφείλουμε να αντιστεκόμαστε σε ό,τι επιχειρεί να καταστρατηγήσει την ελευθερία μας, να προσβάλλει την αξιοπρέπειά μας και να υποτιμήσει τη νοημοσύνη μας. Εκείνο που αποτελεί ένα σοβαρό θέμα είναι τα εργαλεία της αντίστασής μας. Γιατι δυστυχώς η αντίσταση του τύπου "γυρνώ την πλάτη" ή "διαμαρτύρομαι εγγράφως" ή "κάνω αγωγή" ή "διαδηλώνω" ή "ψηφίζω" δεν είναι αποτελεσματική σε όλες τις περιπτώσεις.Αυτό λοιπόν το ζήτημα, αν και καυτό γιατι κινδυνεύουμε και από τη σχετική νομοθεσία αν τολμήσουμε να βγάλουμε κάποιες τολμηρές -πλην αποτελεσματικές απόψεις-, αξίζει να το συζητήσουμε δεν νομίζεις;Η φωτογραφία με το barcode λέει πολλά!! Σε ευχαριστώ πολύΥ.Γ. Καταπληκτικό το layout!! Εσύ αλλάζεις κυρίως τα εσωτερικά και εγώ τα εξωτερικά...(χαχα)
Παρέλειψα να αναφέρω ότι μου αρέσει πολύ το νέο layout. Ευχαριστώ πολύ και για την αναφορά!
@awakened:;Exoυμε δύναμη αρκεί να καταλάβουμε πως περισσότερα μας ενώνουν απ' όσα μας χωρίζουν. Δεν υπάρχει ισχυρότερο ναρκωτικό απ' την πραγματικότητα. Καμιά φορά δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που θέλουμε και κρατάμε αυτό που έχουμε.@Νεράιδα της βροχής:Ο Φόβος είναι σπουδαίο εργαλείο στα χέρια κάθε εξουσίας. Απλά αναρωτιέμαι αγαπητή νεράιδα:Αυτοί που κράζουν ας πούμε την τωρινή κυβέρνηση γιατί θα την ξαναψηφίσουν; (ρητορικό ερώτημα φυσικά)"Αν θέλεις να φανταστείς το μέλλον σκέψου μια μπότα να πατάει το πρόσωπο ενός ανθρώπου-για πάντα"--Απ' το "1984" του Όργουελ...
@το παιδί της πλατείας:Δεν διαφωνώ ότι οι αγώνες γίνονται στους δρόμους, αλλά όχι μόνο εκεί. Κάθε άνθρωπος πολεμάει με τον τρόπο του, με τα μέσα που διαθέτει, απ' το πόστο που κατέχει και τις δυνατότητές του απέναντι στο Σύστημα (ότι κι αν είναι αυτό). Ας πούμε ένας δημοσιογράφος μπορεί να μάχεται με την πένα του και την εντιμότητα, ή ένας αντιδογματικός θεολόγος ή ένας επιστήμονας που λειτουργεί εκτός συμφερόντων. Ας πούμε ο δρ. Χάμμερ που υποστήριξε πως βρήκε το φάρμακο κατά του καρκίνου και θέλησε να το χορηγήσει δωρεάν σε ασθενείς, βρήκε απέναντί του τις πολυεθνικές που τελικά τον έκλεισαν φυλακή και βγήκε φέτος σε ηλικία 65 ετών. Θέλω να πω πως οι δρόμοι δεν είναι παοτελεσματικοί σε όλες τις περιπτώσεις ούτε είναι λύση για κάθε μορφή αγώνα. Χρειάζεται ο καθένας ως συνειδητοποιημένος πολίτης να μάχεται απέναντι στην βλακεία του κόσμου. Όσο αφορά τις κατηγορίες ανθρώπων που αναφέρω δεν νομίζω ότι είναι για λύπηση αλλά φαινόμενα παθογένειας στην κοινωνία. Είναι αιτίες που πολλοί έγιναν αδιάφοροι. Επίσης ακούω πολλούς που θέλουν ν' αλλάξουν τον κόσμο αλλά λίγους που να θέλουν ν' αλλάξουν τον εαυτό τους ;)@aikaterini:Πολύ σημαντική η προσπάθεια που αναφέρεις. Ειδικά στο ψυχιατρικό σύστημα που είναι ο "νόμος". Και κυρίως άνθρωποι που δεν έχουν κανένα συμφέρον ή κέρδος αλλά το κάνουν γιατί πιστεύουν πως βελτιώνουν έστω κι ένα μικρό κομμάτι στην κοινωνική ζωή. Να' σαι κι εσύ καλά. Καλησπέρα.
@Εric:Κι εγώ αυτό πιστεύω Eric. Ότι μέσα μας αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Αν κερδίσουμε την μάχη με τον εαυτό μας ή έστω τον κοντράρουμε στα ίσα, πλησιάζουμε περισσότερο στην συνειδητότητα. Σε πιάνω...Καλησπέρα φίλε μου.@Roadartist:Καλησπέρα Roadartist. Πράγματι, μεγάλη παρηγοριά να ξέρεις πως έχεις δίπλα σου ανθρώπους (γνωστούς και άγνωστους) που αντιστέκονται. Θα έρθουν και πιο δύσκολες μέρες έτσι δείχνει ο ορίζοντας. Δήθεν και πόζα, πολύ πόζα αγαπητή Roadartist. Και δεν ξέρω αν πρέπει να οργίζομαι ή να λυπάμαι. Πιστός στα πιστεύω...μεγάλη κουβέντα. Αυτό κι αν είναι ένας συνεχής σιωπηλός πόλεμος. Όλοι έχουμε ένα μικρό κομμάτι μέσα μας εντελώς δικό μας, ας το κρατήσουμε ανθισμένο! Να' σαι καλά.
@Leviathan:...Από το απλό στην δουλειά μας μέχρι τις συναναστροφές μας με τους άλλους. Φαίνεται αυτονόητο, αλλά στην εποχή μςα τίποτα δεν είναι αυτονόητο. :p@Radio Marconi:Συμφωνώ. Το να αντιμετωπίζουμε όλα τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο, οδηγούμε το Σύστημα σε...ανοσία! Και το λέω κυρίως για τις πορείες...Σιγά-σιγά κερδίζεται το έδαφος. Καλό βράδυ.
@Mad:Υπάρχει εντροπία, τα κάστρα πέφτουν από μέσα. Αν δεν φτάσει το σημείο 0 δεν μπορεί η κάθε επανάσταση να βρει πρόσφορο έδαφος, συμφωνώ. Σχετικά με τους ευτυχισμένους λαούς...απορώ καθώς οι Ελληνες είναι του "Δεν βαριέσαι", αλλά και πως να είναι ευτυχισμένοι;Απ' την άλλη, η Σουηδία ας πούμε με τρομερό κράτος πρόνοιας, είναι πρώτη στον πίνακα αυτοκτονιών παγκοσμίως. Οργουελικό δεν λες τίποτα...Καλό βράδυ!ΥΓ.Ούτε σ' εμένα άρεσε γι' αυτό το άλλαξα σε λιγότερο από μια μέρα χαχα!Βασικά προσπαθούσα να φτιάξω ένα δικό μου και πειραματίστηκα με μεγάλη...αποτυχία :)@Darkoteque:Κάνε ένα βήμα, αλλά να κάνει κι ο άλλος ε; ;)Μόνο με πάθος έχει νόημα ότι κι αν κάνουμε. Να' σαι καλά, καά να περνάς κι εσύ.ΥΓ.Αν έγραφες στα ellinika θα διαβάζονταν πιο εύκολα!
@Δ.Τζ:"Δε νοείτο για εκείνους πολίτης που δεν είχε ενδιαφέρον για τα της πολιτικής. Απ’ την άλλη, σήμερα, όποιος διαβάζει, μιλάει ή γενικότερα ασχολείται με την πολιτική πρέπει να είναι οπωσδήποτε "κομματόσκυλο"!"=>Θα με βρεις απόλυτα σύμφωνο. Σημείο των καιρών να χαρακτηρίσουμε αυτή την πολιτική απάθεια; Πολλοί δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική, ούτε την πιστεύουν σαν μέσο αλλαγής λες και οι πολιτική είναι μόνον οι βουλευτές και τα κόμματα. Είναι αρκετά εγωκεντρική η εποχή μας δυστυχώς. Σχετικά με τα παραπολιτικά όπως γράφεις και στο πολύ καλό κείμενό σου:"Υπάρχει και κάτι χειρότερο από τη συζήτηση λάθος θεμάτων σε λάθος χρόνο. Πέρα από τη θεματολόγια, πρέπει να δούμε και το ύφος του δημοσίου διαλόγου. Στη χώρα μας τα πολιτικά θέματα συζητούνται με όρους ριάλιτι."Παιχνίδια παίζουν οι πολιτικοί επικοινωνιακά, δημιουργούν τις λεγόμενες ειδήσεις των μέσων. Καιτα κανάλια άλλο που δεν θέλουν. Ακόμη κι η πολιτική ζωή έγινε προιόν για ποπ-κορν.ΥΓ.Χαίρομαι που σου άρεσε, να είσαι καλά!@Leviathan:Χαίρομαι που σου άρεσε! Καλά να περνάς!@Αλέκα:Πολλοί τριγύρω υποτιμούν την νοημοσύνη μας Αλέκα. Βγαίνει ας πούμε ο κ Καραμανλής και λέει πριν από λίγο ότι η οικονομία μας δεν κατέρρευσε λόγω της οικονομικής πολιτικής που ακολούθησε η κυβέρνησή του. Δηλ να τραβάς τα (μπιπ μπιπ) και να μην μακραίνουν. Συμφωνώ ότι τα εργαλεία και οι τρόποι αντίδρασης πρέπει να διαφέρουν κατά περίπτωση. Υπάρχουν πολλοί που ανήκουν στο κοπάδι των "αντιστασιακών" και δεν διαφέρουν από τα άλλα πρόβατα. Μόνο ο βοσκός τους αλλάζει. Συμφωνώ, ίσα-ίσα που θεωρώ την εύκολη λύση να βγει κάποιος στους δρόμους για οποιαδήποτε περίπτωση. Και το αντιεξουσιαστικό σύνθημα "βία στην βία της Εξουσίας" δεν θα έλεγα πως είναι άτοπο...όποιος κατάλαβε...Το έπιασες με την φωτό!Εγώ ευχαριστώ ακόμη μια φορά.ΥΓ.Τελικά άρεσε αυτή η αλλαγή :)Βαριέμαι τηνίδια εμφάνιση και την αλλάζω ανά τετράμηνο περίπου. Το θεωρώ πιο αισιόδοξο αυτό το skin και πιο μαζεμένο. Ανακαινίσεις ε; χεχε!
Δημοσίευση σχολίου