Οι The Haunted είναι μια μπάντα που ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Καταφέρνει να εξελίσσει τον ήχο της, χωρίς να πέσει σε τέλμα. Μετά το πολύ καλό "The Dead Eye" που τόλμησαν να παντρέψουν το thrash με τους King Krimson μέσα απ' το δικό τους πρίσμα, επανέρχονται με έναν δίσκο που...ενάντια σε όλα είναι πάλι πολύ καλός! Μια μίξη του "rEVOLVEr" και "The Dead Eye" είναι το νέο album, αρκετά ώριμο, με τα riffs που έχουν πάντα τον πρώτο λόγο να είναι τόσο old school αλλά και μοντέρνα συνάμα. Ο ήχος είναι φρέσκος, οι μελωδίες είναι ακριβώς όπως πρέπει και ο Peter Dolving είναι πραγματικά απολαυστικός τόσο για τους αιχμηρούς του στίχους, αλλά και για την ευκολία να αλλάζει διαθέσεις διατηρώντας όμως πάντα την οργή. Ψιθυρίζει, βρυχάται, ξεσπά, παραληρεί, ψέλνει, σκίζει το λαρύγγι του. Αλλά και τα υπόλοιπα μέλη φαίνονται ότι έχουν βελτιωθεί (ναι κι άλλο) συνθετικά και εκτελεστικά. Το "Versus" καρατάει το ενδιαφέρον ανεβασμένο μέχρι το τέλος, με την μπάντα να μην σταματάει να πειραματίζεται.
Το "Moronic Colossus" αρχίζει με τον γνωστό τους τσαμπουκά, το "Pieces" είναι επίσης πολύ καλό με αλλαγές διάθεσης ειδικά στο refrain, το "Little Cage" είναι ένας thrash δυναμίτης με το refrain να πορώνει άσχημα, το "Trenches" με τις φωνές στο βάθος είναι ένα κομμάτι με rock νοοτροπία και μερικές μελωδίες σουηδικού τύπου, το "Ceremony" ένα κλασικό Τhe Haunted κομμάτι με mid-tempo refrain κι αυτό κολλητικό, το "Skuld" είναι μια άρρωστη stoner μπαλάντα που σε στοιχειώνει με τον Dolving να δίνει ρέστα, το "Crusher" χώνει τρελά, το "Rivers Run" είναι πιο αργό με ελάχιστα καθαρά φωνητικά, το "Iron Mask" doom-ίζει αρχικά ως ρυθμός και συνεχίζει σε εναλλαγές νοσηρότητας και ψυχωτικών ξεσπασμάτων, το "Faultline" ακούγεται σαν βαρβάτο rock με τσαμπουκαλεμένα φωνητικά και ο επίλογος του "Imperial Death March" είναι ένα ακόμη κομμάτι διαφορετικό για τα περισσότερα thrash συγκροτήματα, αλλά όχι για τους The Haunted που έχουν τα κότσια να ψάξουν εκεί που άλλοι δεν τολμούν.
Γενικά μάγκες ο δίσκος σπέρνει. Μας έχουν απογοητεύσει ποτέ αυτοί; Να το πω post-trash, melodic thrash/death, rock thrash; Μικρή σημασία έχει. Οι Σουηδοί με εντελώς prog αντίληψη, χωρίς να παίζουν επιδεικτικά είναι τεχνικοί και δίσκο με τον δίσκο αποδεικνύουν πως ανήκουν στην ελίτ του σύγχρονου ήχου. Respect.
2 σχόλια:
pote vgike afto, pws to exasa...
Έχει βγει από την προηγούμενη βδομάδα περίπου. Προτίμησε την limited edition που περιέχει σε ένα χάρτινο κουτί τον δίσκο, ένα cd με 4 bonus tracks, διπλή αφίσσα, αυτοκόλλητο και πένα. Πολύ προσεγμένη κυκλοφορία και μόνο 2 euros παραπάνω από την απλή έκδοση.
Δημοσίευση σχολίου