Μια πράξη που είναι ταμπού. Θεωρείται αδιανόητο ένα πλάσμα να ακυρώσει την ίδια του την ύπαρξη. O Durkheim έδινε ως ορισμό της αυτοκτονίας κάθε περίπτωση θανάτου που είναι το άμεσο ή έμμεσο αποτέλεσμα μιας πράξης θετικής ή αρνητικής που διαπράττει το ίδιο το θύμα, γνωρίζοντας το αποτέλεσμα. Βέβαια εκτός από τις ψυχολογικές ερμηνείες για τους λόγους που μπορεί να φτάσει ένα άτομο στο σημείο να γίνει αυτόχειρας, πρέπει να μείνουμε και στην συμβολική διάσταση της αυτοκτονίας. Στον δυτικό πολιτισμό η πράξη της αυτοχειρίας έγινε σημάδι μιας αντι-λογικής που αντιτίθεται σις έννοιες της τιμής και του ηρωισμού ως ρομαντικά στοιχεία. Το άτομο που φτάνει στο σημείο π.χ να πηδήξει στις ράγες ενός τρένου, όχι μόνο θέλει να τραβήξει την προσοχή που του έλειπε απ' την ζωή του, αλλά και να εξεγερθεί εναντίον της κοινωνίας. Το τέλος του σώματός του, δείχνει την αντίθεση με τον εαυτό του, μια άρνηση, αλλά η πράξη η ίδια αποτελεί ακραία μορφή αντίδρασης. Αν και πολύ προσωπική πράξη η αυτοκτονία, πολλές φορές απόρροια απελπισίας, δεν πρέπει να λησμονούμε πως μια απλή ψυχολογική ερμηνεία δεν μας βοηθάει. Αν μείνουμε μόνο εκεί, αντιμετωπίζοντας το θέμα μονόπλευρα, δεν μπορούμε να δούμε και την συλλογική του πλευρά.
Πέρα απ' τα ατομικά κίνητρα του αυτόχειρα ή τα αίτια (κατάθλιψη, αποτυχία, πλήξη, απογοήτευση, καταπιεστικό περιβάλλον, τάση φυγής, αφόρητος πόνος, θρησκευτικές πεποιθήσεις κτλ) η αυτοκτονία διέπεται ως πράξη από κοινωνική λογική. Πολλοί θεωρούν πως η αυτοκτονία είναι επίδειξη, θεατρική πράξη που δηλώνει την αντίθεση του "εγώ" με τους "άλλους", κάτι που έρχεται σε αντίθεση με την ψυχαναλυτική οπτική που την θεωρεί προιόν της ενόρμησης του θανάτου. Η αυτοκαταστροφή όμως προέρχεται από μια εσωτερικευμένη προσλαμβάνουσα που δεν επιλύθηκε. Μήπως η ίδια η κοινωνία...μας αυτοκτονεί; Ο Αρτό έγραψε για τον Βαν Γκογκ ότι "Δεν αυτοκτόνησε πάνω σε μια κρίση τρέλας, σε μια έκφραση από φόβο μήπως δεν τα καταφέρει, αλλά αντίθετα επειδή τα είχε καταφέρει και ήξερε τι ήταν και ποιος ήταν, όταν γενική συνείδηση της κοινωνίας, για να τον τιμωρήσει που αποσπάστηκε από αυτήν, τον...αυτοκτόνησε". Τελικά ο αυτόχειρας ίσως να φτάνει στο σημείο αυτό -για να το τοποθετήσουμε συμβολικά- επειδή δεν κατάφερε να συμμορφώσει τις συνθήκες ζωής του με την αισθητική και τα ιδεώδη που ασπάστηκε ή φανταζόταν.
Η αυτοκτονία μπορεί να θεωρηθεί ως πράξη δειλίας ή παθητικότητας, αλλά ταυτόχρονα και μια πράξη ανυπομονησίας (να δει το θύμα τι υπάρχει αλλού) και απόρριψης της καθημερινότητας. Το άτομο τιμωρεί όχι τον εαυτό του, αλλά νομίζει πως τιμωρεί εμάς. Όλους μας. Δεν έχει κάτι για να περιμένει και μας χλευάζει, δεν αδιαφορεί για την ζωή, αλλά θεωρεί τον θάνατο συνέχεια αυτής. Ένα κομμάτι που όλοι θα διαβούμε. Ίσως και να είναι μια πράξη επαναστατική καθώς θέλει θάρρος να ρίξεις αυλαία στο θέατρό σου για να την σηκώσεις σε άγνωστο μέρος. Ο άνθρωπος που φτάνει στο σημείο να αυτοκτονήσει ουσιαστικά βρίσκει αυτό τον τρόπο ως μοναδικό για να συμφιλιωθεί με τον εαυτό του, έναν τρόπο βίαιο που φαντάζει μονόδρομος όταν οι συμβατικές και "λογικές" πρακτικές της κοινωνίας έχουν αποτύχει. Όλοι εμείς που δεν γνωρίζουμε το κάθε άτομο που προβαίνει σ' αυτή την πράξη εύκολα μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ή να ερμηνεύσουμε τα αίτια σύμφωνα με μια "λογική" σκοπιά που μας εξυπηρετεί αλλά και δεν ταράζει τα λιμνάζοντα νερά της κοινωνίας.
Βέβαια, αυτό δεν σημαίνει ότι ο αυτόχειρας κατευθείαν πρέπει να εξιδανικευτεί βάσει των παραπάνω ως τολμηρό ον. Η αυτοκτονία προδίδει και κάτι άλλο: πως το θύμα ξέχασε πως να αγωνίζεται και να μάχεται. Δεν θέλει άλλο να υπηρετεί την κοινωνία μας και βρίσκεται σε διαλεκτική με τον χαμένο εαυτό του. Βέβαια υπήρχαν στο παρελθόν και ηρωικές, ένδοξες πράξεις ως αντίσταση για την προστασία κάποιων αξιών (π.χ. χορός του Ζαλόγγου, οι σαμουράι που έκαναν χαρακίρι κ.α), που ισοδυναμούσαν με αυτοκτονία. Ακόμη, οι καμικάζι ιεροποιούν την αυτοκτονία καθώς την θεωρούν θυσία, είναι μέρος της επαναστατικής κουλτούρας τους. Στην λογοτεχνία, την ποίηση και τις τέχνες εν γένει η πράξη της αυτοκτονίας αποτελεί πηγή έμπνευσης.
Η αυτοκτονία θεωρείται ακόμη και πράξη απελευθέρωσης, πράξη ελεύθερης επιλογής. Πολλοί αυτόχειρες νομίζουν πως επιλέγουν τον τρόπο εξόδου απ' την ζωή, αφού δεν διάλεξαν τον τρόπο εισόδου σε αυτήν. Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι έχουμε αποστερηθεί μεγάλο μέρος της ελευθερίας μας στην καθημερινή ζωή, ακόμη κι η θρησκεία θέλει να κουμαντάρει τα...διόδια σε ζωή και θάνατο. Γι' αυτό δεν δέχονται ποτέ οι παπάδες να διαβάσουν την ψυχή ενός αυτόχειρα. Φανταστείτε ένα άτομο που νιώθει εγκλωβισμένο σε όλα αυτά, πως επιθυμεί διακαώς να "παρανομήσει" και να πάρει την ζωή (οξύμωρο λίγο έτσι;) στα χέρια του.
Σε μια εποχή που έχουμε γίνει καννίβαλοι και περιμένουμε να κατασπαράξουμε όποιον κάνει το λάθος να φύγει απ' τα προσωπικά μας κριτήρια, καλό θα είναι να λέμε έναν καλό λόγο ευκολότερα, δεν στοιχίζει και να βγάλουμε την καρδιά απ' το ψυγείο, αρκετά συντηρήθηκε, καιρός να νιώσει και να γεμίσει.
"Σε αυτή την ζωή, δεν είναι δύσκολο να πεθάνεις, είναι πιο δύσκολο να ζήσεις".
Μαγιακόφσκι
Πέμπτη 4 Σεπτεμβρίου 2008
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ : ΑΠΟΔΡΑΣΗ Ή ΗΤΤΑ ;
34 σχόλια:
Έχω περάσει αρκετές φάσεις πλήξης, αποτυχίας, απογοήτευσης, φοβερής λύπης στις οποίες έφτασα να σκέφτομαι πως ο θάνατος είναι προτιμότερος απ'τη ζωή. Σε σημείο που έλεγα "Θεέ μου αν υπάρχεις πάρε με να τελειώνουμε, να τελειώσει το θέατρο, αυτό το τραγελαφικό κομμάτι που παίζουμε όλοι μας εδώ κάτω". Τελικά δεν έγινε τίποτε. Δεν ήταν στο ριζικό μου φαίνεται να πεθάνω τότε. Απ' την άλλη το ενδεχόμενο της αυτοκτονίας μου φαινόταν παραίτηση με τη κλασσική έκφραση "Χάρη στο διάολο θα κάνω;" ή τέλος πάντων "Χάρη στους μαλάκες που μου κάνουν τη ζωή δύσκολη θα κάνω ; Ε! Όχι! θα τους κάνω και εγώ τη ζωή δυσκολότερη" και τότε έπαιρνα τα πάνω μου. Πιστεύω πως πράξεις όπως των καμικάζι και των σαμουράι ή των αρχαίων ρωμαίων ή και του χορού του ζαλόγγου είναι αυτοκτονίες που δεν γίνοταν γιατί θέλησαν απλά να παραιτηθούν απ' τις δυσκολίες της ζωής αλλά επειδή δεν θέλανε να χάσουν την αξιοπρέπεια τους. Οι καμικάζι θυσιάζονταν για την πατρίδα τους, έτσι το βλέπανε. Οι Σουλιώτισες προτιμούσαν το θάνατο παρά τη σκλαβιά που την βλέπανε χειρότερη απ' το θάνατο και πολύ πιθανό να είχαν και δίκιο. Αυτές οι αυτοκτονίες, αυτός ο ηθελημένος θάνατος δημιουργεί πραγματικά δίλημμα μια έμπνευση. Ας μην ξεχνάμε και τον Σωκράτη που προτίμησε να πιει το κώνειο παρά να φύγει. Βέβαια αυτό μοιάζει λίγο με αυτοκτονία αλλά δεν είναι αλλά ας πούμε καλύτερα για τον Εμπεδοκλή που έπεσε μέσα στο ηφαίστειο για να γίνει ένα με τη θεότητα. Είναι ανεξιχνίαστες αυτές οι πράξεις αυτές οι ανώτερες στάσεις ζωής. Το δικό μου πιστεύω όμως είναι διαφορετικό. Καλύτερα να μάχεσαι, να αγωνίζεσαι με ότι δυνάμεις έχεις και σίγουρα ο άνθρωπος έχει φοβερές δυνάμεις. Έχω δει άνθρωπο που του λείπουν χέρια και πόδια και είναι στα εβδομήντα του πολύ ζωντανός από περισσότερους εφήβους της εποχής μας και υπάρχουν και τόσα άλλα παραδείγματα. Είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα ή ο άνθρωπος πραγματικά έχει φοβερές δυνάμεις μέσα του, κρύβει πράγματα στα εσώτερά του που είναι δύσκολο να τα ανακαλύψει, θεικές σπίθες που τον στέλνουν σε άλλες διαστάσεις. Πραγματικά δεν ξέρω, υποθέσεις κάνω. Παρ' όλα αυτά είμαι λάτρης της ζωής, του έρωτα, της χαράς, της εργασίας, της συμφιλίωσης, της δημιουργίας. Λέξεις που τις έχουμε συνηθίσει και μας παραπέμπουν σε ουτοπία. Αλλά μήπως με τις ουτοπίες δεν αρχίσανε οι μεγάλες επαναστάσεις ; Με κάτι "τρελούς" που δεν τους πίστευε κανείς και τελικά ανατρέψανε κατεστημένα αιώνων.
Oi fwtografies pou epelekses einai poly kales. Pisteuw pws i autoktonia einai ekeini i stigmi pou i logiki exei kanei ftera kai to swma thelei na treksei pisw tis, ma den tin prolave..epese sto keno.
oso asxima kai an pigainoun ta pragmata de pisteuo pos auti einai i lisi...filia!kalo sou vradi!!telika to blog sou maresei poli....
φίλε μου χαίρομαι πραγματικά που σε βρίσκω ξανά, το καλοκαιράκι με κράταγε έξω από το σπίτι, για pc ούτε λόγος.thesikaleon is online... again!!!ΥΓ: Προτείνω ανάγνωση του κειμένου σου υπό τους ήχους των Αnathema "A fine day to exit"
kathe anthropos exei to dikeoma na xirizetai ton aeafto tou.epilogh tou einaifisika den eimai uper gti iparxoun k aloi paragodes,filoi sigenois...
''tο άτομο που φτάνει στο σημείο π.χ να πηδήξει στις ράγες ενός τρένου, όχι μόνο θέλει να τραβήξει την προσοχή που του έλειπε απ' την ζωή του, αλλά και να εξεγερθεί εναντίον της κοινωνίας.''Einai toso eirwniko omws....H anthrwpinh fush mexri kai thn teleutaia stigmh, pou epilegei na egkataleipsei ton kosmo, den egkataleipei se kamia periptwsh to YPEREGW ths...Thumizei ligo thn ''usterofhmia'' twn progonwn mas..]yg. Samael, den exw na pw tipota pio gemato gia to blog sou...EilikrinaSugxarhthria.
Το γεγονός οτι τίθεται θέμα για την αυτοκτονία, είναι πικρή απόδειξη οτι πολλοί έχουν χάσει/ ξεχάσει ή ποτέ γνωρίσει τρόπους για να ξεπερνάνε τα προβλήματά τους. Αλλά κυρίως η αυτοκτονία υποδηλώνει τη έλλειψη ανθρώπινης επαφής. Κανείς που είχε να μιλήσει σε κάποιον δεν αυτοκτόνησε.
Αυτοκτονία....? Χμμμ....μπα, μάλλον δεν θα πάρω.Δεν ξέρω αν θεωρείται πράξη δειλίας ή θάρρους ή κάτι από όλα αυτά που αναλύεις πολύ όμορφα φίλε μου.Ξέρω όμως οτι η μαγκιά είναι να μείνεις επάνω στο αεροπλάνο και να προσπαθήσεις να το σώσεις ακόμα κι αν αυτό πέφτει κατακόρυφα, παρά να ανοίξεις την πόρτα και να πηδήξεις στο κενό.Άλλωστε όπως έγραψα και σε παλαιότερο μου ποστ, μας έχει δοθεί ένα υπέροχο δώρο.Ας συνεχίσουμε αυτό που ξεκινήσαμε και ας το ζήσουμε ως το τέλος.Καλή σου μέρα Samael.
m 8imises mia istoria p diavasa sto valsamo g ti 4ixi t efivu me sxesi ti filia... s'auto to vivlio grafei ali8ines ampeiries efivon g diafora 8emata. sti sigkekrimeni istoria i efivi enio8e moni, den eixe files k ekeines p eixe itan apo simferon.. sto sxoleio itan moni k kanenas den tis edine simasia. ta kalokeria itan k pali moni k akoma xeirotera afu den eixe drastiriotites.. pisteye oti h zoi tis den eixe noima k oti mia zoi 8a itan moni xoris filus. meta apo arketo xroniko diastima 3ekinise k ta ipnotika xapia g na koimate. telika, apofasise na termatisei ti zoi tis thn paramoni twn xristugenon peidontas apo mia gefira. feugontas apo to spiti k anoigontas to grammatokivotio g na afisei simioma, eide merika gramata. anamesa sta gramata eixe k ena p epeu8inotan stin idia. to anoigei k itan mia kopela apo tin omada neotitos p pigene ka8e kiriaki legontas tis oti 8elei na tis milisei k na ginun files... kaneis den 3erei ti nio8un autoi p ftanun s'auto to simio k kaneis den 3erei ti pernane... sigura eine mia la8os apofasi alla tin sigkekrimeni stigmi isos i autoktonia na tus eine i moni die3odos
έχω προσπαθήσει πολλές φορές να μπω στην διαδικασία να σκεφτώ τι μπορεί να έχει μέσα στο μυαλό του ένας άνθρωπος που έχει αποφασίσει να φτάσει στο σημείο να αυτοκτονήσει.. δεν μπορώ να καταλάβω! το σίγουρο πάντως είναι οτι η λογική δεν απέχει από το παράλογο. συνεπώς όλα είναι μέσα στο μυαλό μας.. από τη μια στιγμή στην άλλη το ανθρώπινο μυαλό σαλτάρει και δεν ξέρεις που μπορεί να σε οδηγήσει.αυτή είναι - τουλάχιστον - η δική μου λογική. οπότε δεν ξέρω αν είναι απόδραση ή απλώς μια ήττα!ίσως μια συμφωνία με τον εαυτό μας. οτι μέχρι εκεί μπορούσαμε να φτάσουμε.ουδείς γνωρίζει!
Καλησπέρα Samael,μου άρεσε που "είδες" τα πράγματα και από τις δυο πλευρές ή τουλάχιστον τοποθετήθηκες, επειδή η πλευρά του αυτοκτονικού ειναι δυσθεώρητη.Εμένα μάλλον με περιγράφουν όσα γράφει ο Ορέστης. Ωστόσο για τους αυτοκτονικούς πιστεύω ότι ναι μεν έχουν απορρίψει τη ζωή αλλά έχω την επιφύλαξη αν αυτο εμφανιζει διάρκεια. Αν ειναι οριστικό. Και κει ειναι το θλιβερό. Όταν πετύχει η απόπειρά τους φυσικά. Δεν ξέρω.. είναι δύσκολο θέμα και επειδή με απασχόλησε στο περιβάλλον μου κατά καιρούς πιστεύω ότι για τον καθένα αυτοκτονικό άνθρωπο τα πράγματα ειναι τόσο πολύ διαφορετικά ώστε δεν βγάζεις άκρη.Σε ευχαριστώ Samael
εγώ κρατάω αυτό που είπες και το θεωρώ πολύ σωστό .Σε μια εποχή που έχουμε γίνει κανίβαλοι και περιμένουμε να κατασπαράξουμε όποιον κάνει το λάθος να φύγει απ' τα προσωπικά μας κριτήρια, καλό θα είναι να λέμε έναν καλό λόγο ευκολότερα, δεν στοιχίζει και να βγάλουμε την καρδιά απ' το ψυγείο, αρκετά συντηρήθηκε, καιρός να νιώσει και να γεμίσει.Νομίζω με ένα καλό λόγο με και περισσότερη κατανόηση στην διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου ίσως βοηθάμε να βγει από το τέλμα που βυθίζεται.Εθελούσια έξοδος ..έζησα στην σκοτεινή άβυσσο πριν γεννηθώκαι θα καταλήξω σ' αυτήν έτσι κι' αλλιώς.Γιατί να σβήσω τη φλόγα μου πιο σύντομα.Η άβυσσος μπορεί να περιμένει!!
Υπάρχουν(από την άλλη)πολλοί άνθρωποι καθημερινά που "αυτοκτονούν" μέσα απο την απραξία της ίδιας τους της ύπαρξης....άνθρωποι που αργοπεθαίνουν εις βάρος άλλων ανθρώπων!Όσοι "πεθαίνουν σωματικά" και μονάχα φορά, κάνουν ένα λάθος που ίσως δεν το συνειδητοποιούν. Ίσως υπάρχει κάποιος που θα λυπηθεί,στεναχωρηθεί ίσως και να πονέσει πολύ με αυτή του την πράξη. Δείχνει λοιπόν ασέβεια στα πρόσωπα που ενδιαφέρονται.Πέρα από την τη δειλία που ίσως δείχνει με αυτη του την πράξη, έχει κάθε δικαίωμα να τελειώσει την ζωή του...αρκεί να μην είναι εις βάρος άλλων συνανθρώπων του!
Η αυτοκτονία αποτελεί ένα εξαιρετικά πολύπλευρο ζήτημα.Σίγουρα αν δεν γνωρίζεις το άτομο οι όποιες θεωρίες δεν αρκούν για να κατανοήσεις ή να ερμηνεύσεις τα κίνητρα που τον οδήγησαν σ'αυτήν την πράξη.Εδώ να επισημάνω, πως ακόμα και ειδικοί που παρακολουθούν άτομα καταθλιπτκά, με τάσεις αυτοκτονίες, δεν μπορούν να ν'αποτρέψουν ή να προβλέψουν αν και πότε το άτομο θα προβεί σε αυτήν και αυτό γιατί τα αίτια που οδηγούν σε κάτι τέτοιο μπορεί να είναι από μία αστραπιαία "παράλογη" σκέψη μέχρι ένα συναίσθημα που κατακλύζει το άτομο για πολύ καιρό και κάποια στιγμή το οδηγεί στο "αδιέξοδο".Δεν ξέρω αν είναι απόδραση ή ήττα.Μπορεί όντως να θεωρηθεί σαν πράξη θάρρους καθώς δεν είναι διόλου εύκολο ν'αφήνεις τα πάντα για το άγνωστο, ενώ σου αφήνει και την αίσθηση ότι από την στιγμή που επιλεγεις το πως θα φύγεις απο την ζωή είσαι έστω και για μια στιφμή ελεύθερος αλλά σε αρκετές περιπτώσεις δεν νομίζω ότι υπάρχει συνειδητοτητα επιλογής αλλά αποτελεί πράξη αδυναμίας αντιμετώπισης δύσκολων συνθηκών.Απίστευτο κείμενο για ακόμη μια φορά...Υ.Γ: Οι φωτό είναι τρομερές!
"Δεν αυτοκτόνησε πάνω σε μια κρίση τρέλας, σε μια έκφραση από φόβο μήπως δεν τα καταφέρει, αλλά αντίθετα επειδή τα είχε καταφέρει και ήξερε τι ήταν και ποιος ήταν, όταν γενική συνείδηση της κοινωνίας, για να τον τιμωρήσει που αποσπάστηκε από αυτήν, τον...αυτοκτόνησε".Για λίγους, Samael, για λίγους...
Καλησπέρα Samael. Aπάντηση βέβαια το ερώτημα του τίτλου σου δεν έχει, αλλά πάντα η αυτοκτονία ως γεγονός, οδηγεί τη σκέψη μου στον Πλάτωνα, που όριζε την φιλοσοφία "ως μελέτη θανάτου". Κι ακολούθως στον καθηγητή Λιαντίνη που επέλεξε την Αναχώρηση, έχοντας σαφώς φιλοσοφήσει και επί της Ζωής και επί του θανάτου. Πέρα απο τη φιλοσοφική και κοινωνιολογική ανάλυση όμως, αυτό που μπορώ ταπεινά να πω ως άνθρωπος που έτυχε να σπουδάσω και Ψυχολογία, είναι, πως δεν υπάρχει συνήθως κοινός παρανομαστής. Εξαρτάται ποιος το επιχειρεί, πότε το επιχειρεί, σε ποια κοινωνία το επιχειρεί, τι του συμβαίνει εκείνη την περίοδο της ζωής του και γιατί πιστεύει πως αυτή η πράξη αποτελεί κάποιου είδους λύση. Πληρέστατη η ανάρτηση σου πάντως κι αυτή τη φορά.
Θα συμφωνήσω με τη Κατερίνα..Πιστεύω πάντως..πως μια πολυ λεπτή γραμμή διαχωρίζει τη ζωή από το θάνατο, όπως και την αγάπη από το μίσος...Σαφώς και το πιο δύσκολο σε αυτή τη ζωή..ειναι να τη ζήσεις σε καθε της επακρο.. κανοντας τόσο λαθη, οσο κ ορθες επιλογες..Ισως δε θα πρεπει να περνουμε τιποτα στα πολυ σοβαρα..ουτε τους ιδιους μας τους εαυτους :) Καλη εβδομαδα!
Κατ' εμέ, φίλε samael, η αυτοκτονία είναι ήττα, η μεγαλύτερη νομίζω στη ζωή του ανθρώπου. Φυσικά δεν εξετάζω το θέμα από θεολογικής πλευράς ("Εκείνος μας δίνει ζωή και μόνο Εκείνος δικαιούται να την αφαιρέσει") –εξάλλου θα ήταν άστοχο να ερμηνεύσουμε μια ανθρώπινη κίνηση (έστω την έσχατη) με θρησκευτικούς όρους. Η αυτοκτονία είναι ήττα επειδή ισοδυναμεί με παραίτηση. Είναι σα να λες "φτάνει, ως εδώ, δεν παλεύω άλλο". Δεν αποτελεί "επαναστατική" κίνηση, γιατί μιλάμε για συμβιβασμό: συμβιβασμό με τον ("νικητή") θάνατο. Ωστόσο, είναι παράδοξο που ο αυτόχειρας, ένας άνθρωπος, "φυγόπονος", αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του. Εδώ, όπως λες κι εσύ, υπεισέρχονται και άλλοι παράγοντες (ψυχολογικοί, είδος αυτοκτονίας κλπ.). Το θέμα έχει πολλές αναγνώσεις...
Για εμένα ήττα, μάλλον για να το πω καλύτερα η μεγαλύτερη ήττα καθώς εκεί τελειώνεις. Δεν θα το ρίξω στο θρησκευτικό γιατί αυτό μάλλον είναι ένα ξεχωριστό θέμα προς συζήτηση και επίσης πολύ σοβαρό όπως και επίσης διαφορετικής ερμηνείας χρήζει η αντιμετώπισή ανθρώπων που πάσχουν από βαριές διαταραχές της ψυχικής υγείας. Απλά όλοι όσοι νιώθουν ότι δεν υπάρχει πλέον λόγος να ζούνε και ότι όλα πάνε χάλια και ποιος θα νοιαστεί για αυτούς και άλλα κοινότυπα ας ρίξουν και μια ματιά γύρο τους, ας συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τα βγάζουν πέρα και συνεχίζουν να διατηρούν την αισιοδοξία τους. Αν όμως και ακόμα τότε νιώθουν ότι η ζωή τους δεν αξίζει ας αφιερωθούν για να βελτιώσουν και λίγο την ζωή των συνανθρώπων τους. Πρέπει να είμαστε το μοναδικό πλάσμα πάνω σε αυτόν τον πλανήτη που αυτοκτονεί και βέβαια θα πρέπει να ξεχωρίσουμε την αυτοκτονία από την θυσία. Στην τελική αυτοκτονώντας είναι σαν να παραδίδεις τα όπλα κάτι που θεωρώ απαράδεκτο.Νομίζω πως αυτό που οδηγεί πολλούς στην αυτοκτονία είναι τα τοίχοι της φυλακή του σύγχρονου τρόπου ζωής που έχουμε υψώσει μέσα στον εγκέφαλο μας.
Αυτοί που έχουν πραγαμτικά ανάγκη να αυτοκτονήσουν, δεν έχουν τη δύναμη να το κάνουν. Ετσι λέει η κλασική Ψυχιατρική. Την αυτοκτονία την επιχειρούν μόνο οι παρορμητικοί και υστερικοί και αυτό πάνω σε καποιο ξέσπασμα / μετά από ερέθισμα. Οι καταθλιπτικοί ΔΕΝ αυτοκτονούν πάντως (αν μιλήσουμε με ιατρική ορολογία καθαρά)PS. Εγινες ΚΑΙ υπουργός της νέας μου Κυβέρνησης, όχι για να μη λες!
@Oρέστης:Αξιοπρέπεια η μαγική λέξη. Και στον θάνατο και στην ζωή μετράει το ίδιο. Ο Εμπεδοκλής φαίνεται πως ήθελε να φτάσει το θείο, δύσκολο να το πει κάποιος αυτοκτονία αν και μοιάζει σαν θάνατος που καθορίζει μια νέα αρχή. Η στάση ζωής παίζει μεγάλο ρόλο. Όπως καλά αναφέρεις υπάρχουν ηλικιωμένοι που νιώθουν και ζουν ως έφηβοι. Τέτοιοι άνθρωποι πρέπει να είναι οδηγοί για το πως οι νεότεροι πρέπει να πράττουν. Ο άνθρωπος είναι ένα πλάσμα με μεγάλες δυνατότητες που ακόμη δεν τις έχει μάθει, παρά ελάχιστοι και αναλώνεται σε κούφιες επιδείξεις. Σε έναν παράξενο κόσμο όμως, πρέπει κανείς να γίνει το ίδιο παράξενος για να τον διεκδικήσει. Λάτρης της ζωής δηλωμένος κι εγώ, με τις χαρές της, τον έρωτα, την δημιουργία, αλλά και τον πόνο, την πίκρα τις σκοτεινιές της. Τα θέλουμε όλα! Τόσα πια ζητάμε; ;)Ευχαριστώ για το σχόλιο. Καλησπέρα.@ερασιτέχνης άνθρωπος:Ποιητική προσέγγιση Ε.Α. όπως μας έχεις συνηθίσει άλλωστε :) Το πιο πικρό είναι ο άνθρωπος που φτάνει σε τέτοιο σημείο να έχει σκεφτεί λογικά. Πόσο πόνο θα έχει νιώσει άραγε;Αλίμονο σ' αυτούς που μένουν πίσω...Καλησπέρα.
@leviathan:Της ίδιας άποψης είμαι κι εγώ. Don' t worry be happy ή έστω be heavy χεχε!Να'σαι καλά αδελφέ!@thesikaleon:Καλώς σε ξαναβρίσκω και χαίρομαι που τα ξαναλέμε. Πολύ καλά έκανες, έτσι κι αλλιώς τον χειμώνα εδώ θα είμαστε πάλι (στα blogs). Κι εμένα ο δίσκος των Anathema που ήρθε στον νου, ειδικά το κομμάτι "Temporary Peace"...@puppet master:Δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να κάνει ότι θέλει με/στο σώμα του. Αλλά όπως λες πρέπει να είναι τόσο μόνος που να μην σκεφτεί κανέναν άλλον. Η ζωή είναι ωραία!
@sententia:Eίναι εγωιστική πράξη ούτως ή άλλως. Εξάλλου το άτομο που μπαίνει σ' αυτή την διαδικασία ξέρει ότι θ' αφήσει στους άλλους που δεν το πρόσεξαν ενοχές. Να' σαι καλά, ευχαριστώ!@colpocoquete:Σίγουρα δεν είναι τωρινό φαινόμενο, ίσως ο αστικός τρόπος ζωής που αποξένωσε τους ανθρώπους και τα χάσματα στην επικοινωνία οδηγούν όλο και περισσότερους στο...ύστατο χαίρε. Όλοι έχουμε ανάγκη από ανθρώπους δίπλα μας, αλλά υπάρχουν και περιστατικά ανθρώπων που βρίσκονταν στο κέντρο της προσοχής αλλά ένιωθαν μόνοι μέσα τους. Τι είναι τελικά το χειρότερο;
@eric:Συμφωνώ απολύτως Eric. Η ζωή είναι δώρο και πολλοί θα ήθελαν να ζήσουν και 2η φορά. Βέβαια το να μάχεσαι είναι το πιο δύσκολο αλλά χωρίς επιμονή και υπομονή δεν τρως μέλι. Καλησπέρα φίλε μου.@dun spiro spero:Απίστευτη ιστορία. Πραγματικά δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι. Τελικά για όλους μας υπάρχει εκεί έξω ένας άνθρωπος που να νοιάζεται.@kat:Κι όμως υπάρχουν και άνθρωποι που αυτοκτονούν από...υπερβολική αγάπη! Ή σκέψου διάσημους που δεν μπορούν να αντέξουν την πίεση. Δύσκολα να κάνουμε γενικεύσεις πάντως. Η ψυχή του ανθρώπου κρύβει τέρατα και διαμάντια.
@Αλέκα:Είναι δύσκολο ειδικά αν δεν έχεις ζήσει τέτοια εμπειρία. Μόνο υποθέσεις μπορώ να κάνω, απλά δεν θα μου άρεσε μια ακόμη ψυχαναλυτική ανάλυση.Μπορεί οι αυτοκτονικοί να νιώθουν τόσο πόνο που να αισθάνονται πως κάνουν...ευθανασία.Λεπτό θέμα η αλήθεια, κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστή περίπτωση και οι γενικολογίες δεν βοηθούν κανέναν μας. Είναι βίωμα που αν δεν το ζήσει κανείς μένει σε θεωρητικολογίες, όπως κι εγώ.Μακάρι κανείς να μην φτάσει στο σημείο να νιώσει έτσι. Καλησπέρα Αλέκα.@Περίπλους:Ε ναι νομίζω πως έχουμε γίνει όλοι πιο σκληροί. Ακόμη και την καλημέρα την ακούνε μερικοί με καχυποψία. Και κυρίως σεβασμός, λείπει πολύ...Heaven can wait!Να 'σαι καλά Περίπλους.
@balidor:Δεν έχεις κι άδικο. Τι χειρότερο απ' το να υπάρχεις αλλά να μην ζεις. Και βάζεις φίλε Balidor και μια άλλη παράμετρο. Ότι το άτομο που αυτοκτονεί με την πράξη του αυτή θα κάνει κάποιους άλλους ανθρώπους να πονέσουν. @awakened:Κάθε άτομο είναι ξεχωριστό, επομένως δεν μπορεί παρά και τα κίνητρα κάθε φορά να είναι διαφορετικά.Δύσκολα προβλέπεται μια τέτοια πράξη γιατί αυτός που φτάνει σε τέτοιο σημείο θα το κάνει προμελετημένα και δύσκολα θα μοιραστεί τέτοια σκέψη. Εκτός αυτού οι αυτοκτονούντες συγκεντρώνουν πολλά διαφορετικά στοιχεία μεταξύ τους. Αν δεν έχει εξερευνήσει κάποιος την ζωή δεν ξέρει τι επικαλείται με το να θέλει να την αφαιρέσει. Εξαιρούνται ίσως περιπτώσεις ανθρώπων που υποφέρουν για χρόνια από φρικτές νόσους και αργοπεθαίνουν. @mystis:Ξέρεις τι γίνεται; Σκέφτομαι μήπως το σύμπαν είναι τελικά ένα μεγάλο αρπακτικό και μερικοί συνειδητοποιώντας ποιοι είναι και γιατί του παραδίδονται αντί να τρέξουν να ξεφύγουν. Αν και γεννηθήκαμε για να χάσουμε, ζούμε για να κερδίσουμε(που θα' λεγε κι ένας μεγάλος).
@aikaterini:Καλησπέρα Κατερίνα. Σίγουρα το ερώτημα είναι ρητορικό. Συμνφωνώ όπως έχεις καταλάβει. Δεν μπορούμε να βάλουμε όλες τις περιπτώσεις και τους ανθρώπους στην ίδια κατηγορία. Το κοινωνικό και οικογενειακό περιβάλλον, τα βιώματα, η χρονική συγκυρία, η προσωπικότητα είναι μερικά από τα τα στοιχεία που πρέπει να μελετήσει κανείς. Τελικά όλα τα μελετάμε για να ερμηνεύσουμε το πως ζούμε και το πως θα πεθάνουμε.Ευχαριστώ, να είσαι καλά.@Roadartist:Και όπως έξυπνα λες κι εσύ αγαπητή Roadartist...η μεγαλύτερη τρέλα που μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος είναι να μην κάνει καμία τρέλα στην ζωή του. Λάθη, πάθη, νίκες και ήττες είναι μες στο πρόγραμμα. Ο μεγαλύτερος φίλος μας (αλλά και εχθρός) είναι ο ίδιος μας ο εαυτός.Καλό Σ/Κ!
@Δ.Τζ:Συμφωνώ απόλυτα φίλε Δ.Τζ. Ήττα, παραίτηση...Επαναστατική την θεωρώ μόνον επειδή ανατρέπει την προβλεπόμενη ροή της ζωής. Το θέμα είναι πως τελικά η "επανάσταση" αποτυγχάνει...@Alekos:Φίλε Αλέκο νομίζω πως δύσκολα αυτός που έχει βαρεθεί την ζωή του μπορεί να δει κάτι καλό. Είναι όπως λες κι εσύ εγκλωβισμένος μες στον νου του.Άσε που είναι τόσο εγωιστές που δύσκολα θα σκεφτούν τους άλλους και πως μπορούν να κάνουν το καλό. Χρειάζεται μεγάλη ψυχική δύναμη.Τελικά ο σύγχρονος τρόπος ζωής μας τρώει ζωντανούς.@Mad:Ίσως οι πιο συνειδητοποιημένοι επιχειρούν διαφορετικούς τρόπους αυτοκτονίας. Δηλ υπάρχουν και περιπτώσεις που φαίινεται να το μελετούν ψυχρά κι αυτό είναι το πιο τρομακτικό. Η ίδια η άβυσσος.ΥΓ.Ευχαριστώ, τιμή μου! Αλλά και Υπουργός Δημόσιας Τάξης; Χα χα!
Ωραίο κείμενο. Το ζήτημα με έχει απασχολήσει αρκετές φορές από την εφηβεία μου. Προσπαθούσα να μπω στη "λογική" ενός ανθρώπου που φθάνει σε αυτό και δεν μπορούσα. Τελικά έχω καταλήξει ότι είναι πολύ εύκολο να μιλάμε και να διατυπώνουμε απόψεις (όπως και για όλα τα θέματα). Κάποτε με θύμωνε, και θεωρούσα ότι ένας άνθρωπος πρέπει να είναι φοβερά εγωιστής για να κάνει κάτι τέτοιο, χωρίς να νοιάζεται για το πως θα νιώσουν αυτοί οι οποίοι το έχουν ανάγκη. Μετά κατάλαβα ότι είναι τρομερά εγωιστικό να θέλεις ένας άνθρωπος να ζήσει μόνο και μόνο επειδή τον έχεις ανάγκη εσύ (σκέφτηκες τι έχει ανάγκη εκείνος;). Όταν είχα ακούσει σε μικρή ηλικία μια "φήμη" για ένα φίλο μου (που ευτυχώς δεν έπαθε τίποτε) είχα θυμώσει φοβερά. Ήθελα να τον βρίσω ή να τον χτυπήσω.Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ήταν δυνατό να είναι τόσο εγωιστής! Πλέον δεν είμαι καν σίγουρη αν είναι δειλία. Σίγουρα είναι κάτι που μπορεί να αποφευχθεί με το να είμαστε κοντά σε ανθρώπους που αγαπάμε και να τους ανοίγουμε την καρδιά μας, Για αυτό κρατάω την τελευταία σου παράγραφο που ήταν και ο καλύτερος τρόπος για να κλείσει ένα κείμενο που πραγματεύεται αυτό το θέμα.
Αγαπητοί φίλοιΈχασα πρίν απο κάποιο διάστημα έναν δικό μου άνθρωπο όταν ένα πρωί απαγχονίστηκε σε ένα βουνό τίποτα απο όσα εχω διαβάσει-ψάξει δέν με έχουν καλύψει το μόνο που μου έχει μείνει στον νού μου ειναι οι λέξεις απο το γράμμα του "ΚΟΥΡΑΣΤΗΚΑ Κ ΘΕΛΩ ΝΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΩ ΣΥΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ" τα είχε ολα περιουσία χρήματα καλή οικογένεια ποιο ειναι το κενό του???Νομίζω οτι δεν υπάρχει απάντηση η καλύτερη λύση είναι η συζήτηση κ οχι η θωράκιση στις εικόνες κ την βιασύνη του μυαλού..Πατέρα σ΄αγαπάω κ θα σε κάνω υπερήφανο ελπίζω οταν έρθει η δική μου ωρα να έρθω κοντά σου να καθόμαστε να μου λες ιστορίες κ να με κάνεισ βολτα οπως οταν ήμουν παιδί
Συμφωνω απολυτα με τον Μαγιακοφσκι. Ο τελευταιος ο χρονος ηταν ο χειροτερος της ζωης μου. Υπηρχαν προβληματα ολων ειδων. Υγειας, συναισθηματικα οικονομικα και πολλα αλλα. Ενοιωθα αβοηθητος χωρις στηριγμα χωρις καποιον να καταλαβαινει ποιος πραγματικα ειμαι. Ιδεες-Ρομαντισμοι κατερρευσαν ολα... καθε μερα ηταν ενα θλιβερο κεφαλαιο. Πραγματικα αναρωτιομουν με τον εαυτο που δεν σκεφτοταν να αυτοκτονησει. Δεν ξερω γιατι ισως γιατι ειμαι ενα εγωιστικο καθηκι. Πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω τι οδηγει ενα ατομο στην αυτοκτονια. Δεν την αποδεχομαι ως λυση. Η αυτοκτονια ειναι ισως η μοναδικη ανθρωπινη πραξη που συνδυαζεται τοσο ισοτιμα το θαρρος και η δειλια.Δειλος επειδη φοβηθηκε τη ζωη, γενναιος επειδη δεν φοβηθηκε το θανατο. Τελικα ομως κανεις δεν ξερει τι συμβαινει μετα τη ζωη μας εδω.Μπορει να πιστευει οτι θελει αλλα δεν γνωριζει. Ετσι αν παρουμε ως μονο δεδομενο τη ζωη μας εδω πιστευω οτι αξιζει να παλεψουμε ως το τελος για να φτασουμε στην ευτυχια. Και στην τελικη αν δουμε την ζωη μας σαν μια ταινια θα καταλαβουμε οτι θα ειναι βαρετη αν μας ερχονται ολα καλα. Αντιθετα αν εχουμε ξεπερασει δυσκολιες και εχουμε κερδισει εστω και κατι μικρο τοτε θα αποκτησει μεγαλο ενδιαφερον.Οπως λενε και οι Helloween(που δεν μου αρεσουν ιδιαιτερα)"Life is too short to cry, long enough to try"Υ.Γ.Η ζωη ειναι ενας κυκλος ευτυχιας-δυστυχιας.Μετα τον τελευταιο χρονο(φυγε και μην ξαναγυρισεις) τωρα ειμαι πολυ καλα. Το ιδιο φανταζομαι θα συμβει και στους αλλους που περνανε δυσκολες καταστασεις...
jerronymo: "Και στην τελικη αν δουμε την ζωη μας σαν μια ταινια θα καταλαβουμε οτι θα ειναι βαρετη αν μας ερχονται ολα καλα. Αντιθετα αν εχουμε ξεπερασει δυσκολιες και εχουμε κερδισει εστω και κατι μικρο τοτε θα αποκτησει μεγαλο ενδιαφερον."Λες να είναι αυτός ο λόγος που αυτοκτονούν συχνά οι Σκανδιναβοί (πέρα από το θέμα του καιρού βέβαια); Επειδή ζουν σε μια κοινωνία με τα προβλήματά τους "λυμένα", τουλάχιστον αρκετά από αυτά και δε χρειάζεται να παλεύουν; Ποιος ξέρει, δεν είναι και απίθανο. Εδώ ίσως να χρειαστεί κάποιος ψυχολόγος.Επίσης, αναρωτιέμαι πώς ένα μεγάλο ποσοστό καλλιτεχνών αυτοκτονεί (Καρυωτάκης κλπ), μήπως έχει να κάνει με το ότι είναι υπερβολικά ρομαντικοί; Ή επειδή φιλοσοφούν συνέχεια για τη ζωή; Άγνωστο.
ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΩΣ ΤΑ ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΣΟΥΝ ΔΕΝ ΤΟ ΤΟΛΜΟΥΝ ΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ,ΤΟ ΜΕΤΑ, ΙΣΩΣ ΓΙΑΤΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΜΙΑ ΣΚΕΨΗ ΕΛΠΙΔΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΟΥΝΕ. ΟΤΑΝ ΟΛ ΑΥΤΑ ΠΑΥΟΥΝ ΝΑ ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝΕ ΒΡΕΙ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΕΚΕΙΝΟΙ ΘΕΩΡΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΑΠ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΕΙΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΚΑΤΙ Π.Χ. Σ ΑΓΑΠΟΥΣΑ ΔΕΝ ΜΕ ΠΙΣΤΕΥΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΟ ΑΠΟΔΕΙΞΩ-ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΘΕΩΡΟΥΣΑΝ ΟΤΙ ΗΤΑΝΕ Η ΖΩΗ ΑΔΙΚΗ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΤΙ ΑΞΙΖΑΝ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΙΤΕ ΓΙΑΤΙ ΠΑΛΕΥΕ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥΣ. ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΙΓΟΥΡΟ ΠΩΣ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΛΥΣΗ,ΕΧΟΥΝ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΤΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΠΙΦΥΛΑΣΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΟΤΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΜΒΙΒΑΣΤΟΥΝ. ΜΑΡΙΑ 121
aftoktonia... ixa tin empiria na miliso me mia kopela pu ithele na aftoktonisi mu ipe oti to mialo tis itan toso tholomeno pu den iksere ti ekane....apotin ali den boris na krinis epidi to anthropino mialo ine periergo pragma., fisika ego den simfono me aftoktonia prepi na to andimetopizis tin zoi ke oxi na vriskis efkoli lisi tin aftoktonia...
Δημοσίευση σχολίου