EVERGREY-GLORIOUS COLLISION

Από τα αγαπημένα συγκροτήματα οι Σουηδοί Evergrey, καθώς διατηρούν τα υψηλά επίπεδα τραγουδοποιίας σε κάθε τους κυκλοφορία, ανεξαρτήτως της κατεύθυνσης που αποφασίζουν να ακολουθήσουν. Κι αν στις πρώτες τους κυκλοφορίες το prog\power ήταν αυτό που τους χαρακτήριζε, με το "Inner Circle" έκαναν limit up έμπνευσης  και με τις 2 προηγούμενες κυκλοφορίες μπήκαν σε πιο heavy και προσιτά μονοπάτια. Ειδικά το "Torn" ήταν ένας εξαιρετικός δίσκος που όμως δίχασε τους οπαδούς για το πόσο καλός είναι τελικά, αν και τα κατά του επιχειρήματα δεν πείθουν. Η αποχώρηση των 3/5 της μπάντας την προηγούμενη μόλις χρονιά προβλημάτισε για το τι μέλλει γεννέσθαι.

Το "Glorious Collision" στέκεται στην μέση όλων αυτών, αφού οι Evergrey επιστρέφουν σε πιο progressive μονοπάτια, διατηρώντας την "γκρίζα" τους αισθητική, τις δυνατές μελωδίες και τα ογκώδη riffs, με τα όμορφα πλήκτρα και τις μελαγχολικές ερμηνείες του Englund να αφήνουν το στίγμα τους. Εδώ οι Evergrey ακούγονται ξανανιωμένοι, γράφοντας τραγούδια που δεν χορταίνεις να ακούς, συνδυάζοντας στοιχεία απ' όλη την πορεία τους. "Leave it Behind Us", "You", "Wrong", "Frozen" μπορούν ν' ακουστούν απ' όλους και να ευχαριστηθείς το πόσο ευμνημόνευτα και τεχνικά είναι ταυτόχρονα. Διαμαντάκια βγαλμένα από το "Recreation Day" τα  "Restoring the Loss" και "To Fit the Mold", το υμνικό "Out of Reach", το "The Phantom Letters" που αποτελεί ένα από τα καλύτερα τραγούδια που έχουν γράψει με πολλές εναλλαγές. Καλή και η μπαλάντα "Free", ενώ υπάρχουν 2-3 τραγούδια που δεν προσφέρουν τίποτα στον δίσκο. Αυτά μέχρι το φορτισμένο κλείσιμο του "...And the Distance", με το πιάνο και τα γυναικεία φωνητικά να δίνουν νόημα σε στίχους όπως “You’re keeping your distance, you’re pushing me away you’ve never let me say the words I want to say”...

Σκοτεινή ατμόσφαιρα, refrains που σου μένουν και ενδιαφέρουσες δομές, κιθάρες που τα κάνουν όλα. Το σημαντικότερο, η μουσική των Evergrey βγάζει πάθος και συναίσθημα, είτε μέσα από τα καλλιτεχνικά solos, είτε από τον εκφραστικό Tom (ο τρόπος που τραγουδάει heavy-ίζει, blues-ίζει, τα κάνει όλα και συμφέρει). Το πιάνο και οι ακουστικές κιθάρες βοηθούν όπου χρειάζεται, ενώ οι στίχοι είναι ποιητικοί (όπως πάντα) μιλώντας για την απώλεια, τον έρωτα και την λύπη. Περίμενα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον το "Glorious Collision", ειδικά μετά το "Torn" που προσωπικά το λάτρεψα και χωρίς φοβερές προσδοκίες μπορώ να πω πως το "Glorious Collision" είναι ο καλύτερος δίσκος των Σουηδών μετά από το "Inner Circle" και τους επαναφέρει στην κορυφή του power\prog ήχου.

RATING: 8\10

Posted in: album reviews,music,power,progressive