ΑΝΟΜΙΑ, ΤΟ ΚΥΡΙΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Η εξουσία πρέπει να αποδεικνύει καθημερινά την χρησιμότητά της. Σ' αυτό το διαλυμένο κράτος, ανέκαθεν η ανομία ήταν ο κανόνας. Ανομία που δεν προκύπτει από...αντικοινωνικές συμπεριφορές τύπου "δεν πληρώνω", αλλά από μεθοδευμένες και συνεπείς απατεωνιές. Υπουργοί που γλιτώνουν λόγω νόμων που είναι φτιαγμένοι σαν κουστούμι, στα μέτρα τους. Βιομήχανοι και μεγαλοκαρχαρίες, τραπεζίτες και κουστουμάνθρωποι που βρίσκουν "παραθυράκια" για να κάνουν το κομμάτι τους. Από χτίσιμο αυθαίρετων μέχρι off shore εταιρείες, φοροδιαφυγές και ρεμούλες. Το σύγχρονο σύστημα είναι ένα συνοθύλευμα από πολιτικούς και επιχειρηματίες οι οποίοι βρίσκονται σε σιωπηλή συνεργασία. Τα όρια μεταξύ τους αλλάζουν και μετακινούνται συνεχώς. Οι πολιτικοί δεν αναλαμβάνουν καθήκοντα για να λύσουν τα προβλήματά μας, κυρίως με τον τρόπο που λειτουργεί το πολιτικό σκηνικό. Αυτό πρέπει να το καταλάβει και ο τελευταίος...ιδεολόγος.

Ειδικά οι τράπεζες σήμερα νιώθουν πιο δυνατές από ποτέ. Ότι κι αν γίνει η ρευστότητά τους θα εξασφαλιστεί. Εμείς θα την πληρώσουμε πάλι, όποτε κι αν χρειαστεί. Οι νόμοι που ισχύουν σήμερα δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντά μας. Όταν ένα κίνημα δημιουργείται δεν φταίνε τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτό, αλλά οι κοινωνικές συνθήκες που δημιούργησαν την ανάγκη ύπαρξής του. Η κυβέρνηση φαίνεται διατεθιμένη να τιμωρήσει-δήθεν- παραδειγματικά όποιον δεν πληρώσει εισιτήριο με το να τον φυλακίσει. Η αντίληψή της περί ανομίας εξαντλείται στην μη πληρωμή του 1,40 που στοιχίζει το εισιτήριο. Η ανομία που επικαλείται ο κ. Ρέππας, είναι δημιούργημα της εξουσίας.

Ευθύνονται όσοι δεν εφαρμόζουν τους νόμους κι όχι αυτοί που δηλώνουν πολιτική ανυπακοή. Αυτοί που φοροδιαφεύγουν προκλητικά, αυτοί που κραιπαλιάζουν μεθυσμένοι από την ατιμωρησία στα galas του καθεστώτος, αυτοί που προσκυνούν την αγορά και οι τράπεζες που δίνουν αδιακρίτως δάνεια είναι οι 99% υπεύθυνοι για το σημερινό χάλι. Το κοινωνικό σύνολο φαίνεται να είναι περισσότερο ώριμο από ποτέ να δεχτεί την εφαρμογή των νόμων, αρκεί οι νόμοι να είναι δίκαιοι, να εφαρμόζονται σε όλους και να λαμβάνουν υπόψη τις συνθήκες που επικρατούν.

Και τελικά τι σημαίνει ανομία; Παλαιότερα ο μοίχος και ο μέθυσος ήταν υποψήφιοι για "της φυλακής τα σίδερα", αλλά σήμερα όχι. Κι όμως κάποτε ανομία θεωρούσαν ακόμη και την δυνατή μουσική ή το να φιλιέται δημόσια ένα ζευγαρι, όχι με τρόπο που να επιφέρουν ποινές, αλλά με τρόπο που να αισθάνεσαι ένοχος για την μη τήρηση της ηθικής τάξης. Αλλά -το έχω ξαναγράψει- ότι είναι νόμιμο δεν είναι και ηθικό, ούτε το παράνομο ανήθικο. Κυρίως γιατί οι νόμοι και η ηθική καθορίζονται στα εργαστήρια της εξουσίας. Όμως διαχρονικά, μια σκανδαλώδης σύμβαση πάντα θα είναι "ανομία" σε οποιαδήποτε εποχή. Η ανομία είναι το αποτέλεσμα των πολιτικών που μεθοδεύονται και εφαρμόζονται τόσα χρόνια και όχι η συνέπεια αυτών. Μάλλον η κυβέρνηση θα το καταλάβει με τον δύσκολο τρόπο, αν συνεχίσει να είναι αδιάλλακτη.

Posted in: σύστημα