ΒΑΛΕ ΓΡΑΒΑΤΑ ΚΙ ΕΛΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ...

Θετική και μόνο είναι η εντύπωση που προκάλεσε ο ηθοποιός Στέλιος Μάινας, ο οποίος παρότι δέχθηκε επίθεση από αλλοδαπούς (και δεν είναι η πρώτη φορά), όχι μόνο δεν σκέφτεται να φύγει από την Πλατεία Βικτωρίας όπου διαμένει, αλλά συνεχίζει να υποστηρίζει τους μετανάστες και μάλιστα δηλώνει πως σε τέτοιες δύσκολες περιστάσεις υποχρεώνεσαι να δείξεις τον πολιτισμό σου. Μαθήματα ήθους και φωτεινής σκέψης από έναν άνθρωπο που δεν τροφοδοτεί την τρομολάγνα ενημέρωση. Σε αντίθεση με τα ΜΜΕ, όπου έχουν στο πιάτο ημέρας πάντα την δυστυχία, τον πόνο και την απειλή.



Τα καθεστωτικά μέσα κάνουν το άσπρο-μαύρο και όποιος δεν στοιχίζεται με τις επιταγές του μνημονίου, τότε δεν θέλει η χώρα να "πάει μπροστά". Φυσικά η προπαγάνδα των καναλιών κυρίως, στοχεύει στην απενοχοποίηση των αγορών και των τραπεζών, των οποίων τα συμφέροντα εξυπηρετούνται από την σημερινή βαρβαρότητα. Τα κινήματα πολιτικής ανυπακοής βρίσκονται στην αρχή τους. Ίσως είναι ο δρόμος για την δημιουργία ενός υπολογίσιμου σώματος πολιτών. Ακόμη και η συγκέντρωση εργαζομένων έξω από τα γραφεία του MEGA, μας δείχνει πως οι άνθρωποι (τουλάχιστον αρκετοί) έχουν καταλάβει τον ρόλο που παίζει καθένας στο σύστημα.

Οι εναλλακτικές πηγές ενημέρωσης αποκτούν μεγαλύτερο ρεύμα, ειδικά από την στιγμή που το καθεστώς κάνει μονόλογο και διαλύει οποιαδήποτε αντίδραση από όποιον πάει να αρθρώσει λόγο. Όλη η ειρωνεία είναι πως ο μονόλογος παρουσιάζεται ως άποψη. Δεν τρέμει κανένας πολιτικός αυτή την δημοσιογραφία, γιατί την χειρίζεται και οι διάφοροι κουστουμαρισμένοι, παίζουν τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ή δουλικά αφήνουν τον κάθε πολιτικάντη να λέει ότι θέλει χωρίς να ελέγχεται καν στα λόγια! Το χειρότερο είναι ο καθωσπρεπισμός που θεωρείται "πολιτισμένος διάλογος", αφού ποτέ δεν υπάρχει στα κανάλια κάποιος "αδύναμος" για να υποστηρίξει την θέση του. Δεν φοράς κουστούμι, οπότε δεν έχεις θέση ανάμεσα στους "επίσημους", στους "ευπρεπείς", στους "σωστούς".

Γι' αυτό πολλοί ακόμη παρακολουθούν σιωπηλοί. Δεν πιστεύω πως υπάρχει τόση παθητικότητα πια. Είναι βουβή οργή. Οι άνθρωποι που στερούνται από την διαβίωσή τους, ως μια καλή ποιότητα ζωής και καταλαβαίνουν πως ούτε στα κανάλια δεν τους σέβονται, θέλουν αυτά που κάποτε ήταν δικά τους να τα πάρουν πίσω. Και θα τα πάρουν από την στιγμή που δεν θα ακολουθήσουν ιδεολογίες αυτή την φορά, αλλά θα βασιστούν στην αλληλεγγύη. Η επανάσταση οφείλει πρωτίστως να γίνει στα μυαλά και τις καρδιές των ανθρώπων, να τους εμπνεύσει πνευματικά. Ο Μάινας είναι καλλιτέχνης και ως τέτοιος λαμβάνει σοβαρά τον ρόλο του και μέσω της στάσης του. Οι υπόλοιποι που είναι;



Σε μια κοινωνία όπου οι αξίες θα αντικαταστήσουν τους νόμους, το χρήμα και την αγορά, όπου η δημιουργικότητα θα συντρίψει τους αριθμούς και τους ψηφιακούς πίνακες. Όποιος δεν ακούει τον ήχο του τσουνάμι που έρχεται μάλλον απέχει από την πραγματικότητα. Οι νέοι άνθρωποι ήδη προσπαθούν και χτίζουν μια άλλη κουλτούρα, μακρυά από αυτή των γονιών τους, έξω από τα studios των καναλιών, απομακρυσμένοι από τα φώτα. Και δεν θα τα γκρεμίσουν όλα. Εξάλλου όποιος θέλει "λευκή σελίδα" είναι επικίνδυνος. Απλά συνθέτουν τα νέα χρώματα. Και στον καμβά, αυτοί με τις γραβάτες θα είναι κρεμασμένοι...

Posted in: σύστημα