Δύο χρόνια πέρασαν. Ένας έφηβος νεκρός, ο δολοφόνος καταδικάστηκε, αλλά το παιδί δεν γυρίζει πίσω. Δεν μπορώ να γράψω κάτι που να μην έχει γραφτεί ή ειπωθεί. Αυτό που πυροδότησε τον Δεκέμβρη του 2008 μια πρωτοφανή έκρηξη στην γκρίζα ελληνική κοινωνία, δεν ήταν η ερώτηση αλλά η απάντηση. Ήταν ένα "φτάνει πια" σε ένα κράτος που δεν αφήνει κανέναν ν' αναπνεύσει, που σκοτώνει τα όνειρα των νέων και έφτασε στο σημείο να σκοτώσει κι έναν απ' αυτούς κυριολεκτικά.
Το έγραψα πέρσι. Δεν χρειάζεται να ηρωοποιήσουμε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο. Μακάρι να μην χρειαζόταν να γίνει "ήρωας". Όμως αυτό που μπορούμε να παρατηρήσουμε είναι ότι σε μια εποχή όπου οι νέοι δεν εμπνέονται από εθνικές επετείους και άλλες εορτές, αναζητούν την επέτειο που να συμβολίζει και να εκφράζει την δική τους εποχή. Την χρειάζονται για να τους εμπνεύσει, για να δημιουργήσουν την δική τους συλλογική μνήμη και να την περάσουν στην κοινωνία. Εξάλλου πάντα οι νέοι παρακινούσαν και τον υπόλοιπο λαό να αντιδράσει. Κάποιοι το 2008 με αφέλεια υποστήριζαν πως τα επεισόδια δεν ήταν παρά η αφορμή που έψαχναν οι "μπαχαλάκηδες", μην μπορώντας να ερμηνεύσουν τα κοινωνικά αίτια αυτής της έκρηξης, αλλά προσεγγίζοντας επιφανειακά τα συμβάντα.
Η Αθήνα του Δεκέμβρη του 2008 ήταν η εικόνα μιας κοινωνίας από το μέλλον. Αυτής που θα βράζει, μπορεί να μην μιλά, αλλά όταν το κάνει η βία θα είναι η διάλεκτός της. Και μια τέτοια κοινωνία έχει ανάγκη από οράματα, δικούς της ήρωες και αφορμές μνήμης ή για να δηλώσει παρούσα. Το πως μικρή σημασία έχει. Αν σκοτώνουμε καθημερινά την απαίτησή μας για ποιότητα, δικαιοσύνη και ελευθερία, φτάνουμε όλο και πιο κοντά στον πάτο αφού συμβιβαζόμαστε με την μετριότητα. Γι' αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε. Πόσο μας άλλαξε αυτό το περιστατικό; Γίναμε καλύτεροι άνθρωποι; Άλλαξε η αντίληψή μας απέναντι στα πράγματα; Εκείνος ο Δεκέμβρης ήταν ο μόνος που το Σύστημα ένιωσε απειλή. Το γιατί το αφήνω ως τροφή για σκέψη.
06\12\2008
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
1 σχόλια:
Καλά κάνεις και το αναφέρεις γιατί είναι ένα γεγονός από τα πολλά που δεν πρέπει να ξεχαστούν. Ο θάνατος του Αλέξη υπήρξε αφορμή για να εκδηλωθεί συσσωρευμένη δυσαρέσκεια αλλά και οργή απέναντι σε ένα σάπιο σύστημα που σκοτώνει καθημερινά τα όνειρα και τις φιλοδοξίες κυρίως των νέων ατόμων.
Εάν υπάρξει ομοψυχία και συνοχή το Σύστημα θα το βάλει στα πόδια και δεν θα ξέρει από που να κρυφτεί γιατί ως γνωστόν "η ισχύς εν τη ενώσει" βρίσκεται!
Δημοσίευση σχολίου