DEATHSPELL OMEGA-PARACLETUS

Τι να πει κανείς για τους Deathspell Omega; Το "Paracletus" αφήνει συναισθήματα που κυμαίνονται από την ποιητική αγανάκτηση ως την μαυρόψυχη μισανθρωπιά. Η ακρόαση σου αφήνει σημάδια. Η μουσική τους ανατρέπει τις black metal δομές, είναι πολύπλοκη και δανείζεται στοιχεία από μια νοσηρή jazz και ένα σάπιο πειραματικό post. Οι μελωδίες ξεδιπλώνονται μέσα από ενορχηστρώσεις που σε ζαλίζουν και η ατμόσφαιρα είναι πραγματικά απόκοσμη.

Στιχουργικά το άλμπουμ θέλει πολύ ψάξιμο, όπως και το artwork. Δεν υπάρχουν στεγανά εδώ, αν και οι Ved Buens Ende τα έχουν σπάσει προ πολλού, τα riffs είναι καταιγιστικά, ενώ τα φωνητικά σε πιάνουν από τον λαιμό. Υπάρχουν και ήρεμες στιγμές οι οποίες μάλλον θέλουν να περάσουν τα ξόρκια των Deathspell Omega με ύπουλο τρόπο στο υποσυνείδητο του ακροατή. Θεωρώ δύσκολο να αναφέρω τραγούδια ξεχωριστά κι αυτό γιατί ο δίσκος σου δίνει την εντύπωση πως είναι ένα τραγούδι. Οι ρυθμοί είναι υπνωτιστικοί και γενικά είναι δύσκολο να "χωνέψεις" τι ακριβώς συμβαίνει πίσω από τις νότες. Η μουσική των Deathspell Omega είναι πνευματική αλλά ταυτόχρονα σε κάνει να νιώθεις ταπεινωμένος. Μοιάζει με παιχνίδι που το κούρδισαν ανάποδα. Η ταχύτητα του black metal και τα φωνητικά μόνο θυμίζουν κλασικά στοιχεία του ιδιώματος. Γιατί όταν υπάρχουν συνθέσεις μέσα στις συνθέσεις, όταν μια μελωδία σου έρχεται στο μυαλό σαν φίδι που βγαίνει κάτω από πετρα, όταν υπάρχει ένας "θόρυβος" σαν να ηχογραφήθηκε στα studios της Αβύσσου, τότε φαίνεται πως τίποτα δεν είναι όπως...ακούγεται.

Το εσχατολιγικό περιεχόμενο και η σιωπή που επιβάλεται στο φινάλε γιατί δεν πρέπει τίποτα να ειπωθεί σε στοιχειώνουν. Οι ψυχικά ευαίσθητοι καλό θα ήταν να το αποφύγουν. Όσοι γενναίοι αντέξουν μέχρι τέλους (αλλά πρέπει να το ακούσουν από την αρχή), θα τους αδειάσει το πικρό "Apokatastasis Panton". Μια ακόμη μεγαλειώδης κυκλοφορία από τους Γάλλους, αναδομούν το black DNA προσθέτοντας άγνωστης προέλευσης υλικά και σε προκαλούν. Αντέχεις;

RATING: 8\10

Posted in: album reviews,avant garde,black,music