ΔΕΝ ΣΑΣ ΛΥΠΑΜΑΙ ΚΥΡΙΕ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ

Σε μια μέρα που η Αθήνα έβραζε, τα ΜΜΕ συμπτωματικά έκαναν πάλι απεργία την ίδια ημέρα και ο κ. Χατζηδάκης, βουλευτής και πρώην υπουργός της ΝΔ, είχε την φαεινή ιδέα να κυκλοφορήσει άνετος μέσα από τόσο κόσμο που διαδήλωνε. Τυχαίο; Δεν νομίζω. Τόσες φορές κατηγορούσαν τους 20-ηδες, τους "αντιεξουσιαστές", τους κουκουλοφόρους και όποιον πιθανό και απίθανο μπορούσαν. Χθες ο Χατζηδάκης δέχτηκε επίθεση από ανθρώπους μεγαλύτερης ηλικίας, που δεν φορούσαν κουκούλες. Τα media τους αποκάλεσαν "τραμπούκους". Ήδη ψάχνουν από το βίντεο τους δράστες, τόση πρεμούρα να συλληφθούν τα εγκληματικά στοιχεία, επειδή χτύπησαν πολιτικό!


Ναι σύμφωνοι, πρέπει να είμαστε κατά της βίας. Οι φιλήσυχοι νοικοκυραίοι που ασπάζονται την ρητορική του καθωσπρεπισμού και των καναλιών αλήθεια...Έχουν πετάξει πέτρα; Έχουν ρίξει ποτέ αυγό σε πολιτικό; Μόνο λόγια για να καεί η Βουλή ή η περιουσία των βουλευτών; Μόνο φαντασιώσεις; Πολιτικοί που δεν δούλεψαν ποτέ στην ζωή τους κι έχουν θράσος να μας μιλούν για δουλειά; Οι χορτάτοι να μας μιλάνε για φαγητό; Να μην έχουν πρόβλημα διαβίωσης και να διορίζουν δικά τους άτομα κι εμείς να παλεύουμε με έναν μισθό για όσο τον έχουμε;

Αλήθεια, γιατί να λυπηθώ τον Χατζηδάκη (και τον κάθε Χατζηδάκη) που μάλιστα όλοι έσπευσαν να πουν "δεν είναι μόνο πολιτικός αλλά και άνθρωπος", όταν συμμετείχε και συμμετέχει σε ένα σάπιο σύστημα; Μπήκε κανείς φυλακή από τους εμπλεκόμενους σε σκάνδαλα; Λογοδότησε κανείς στον λαό; Αντέδρασε στην κομματική γραμμή ή φοβήθηκε να μην χάσει την καρέκλα του; Πόσοι σαν τον Χατζηδάκη δεν υπερψήφισαν ελεεινά νομοσχέδια; Είχε κανείς τα "καρύδια" να παραιτηθεί;

Δεν με συγκινούν ούτε τα μελοδραματικά των ΜΜΕ, ούτε οι "ανθρωπιστικές" δηλώσεις βουλευτών περί συμπαράστασης σε συνάδελφο. Ως γνωστόν κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει. Ο κ Χατζηδάκης δεν φύτρωσε χθες, έχει παρελθόν σε μία από τις καταστροφικότερες κυβερνήσεις και αυτό δεν το ξεχνάει ο λαός. Είναι "θύμα" ο Χατζηδάκης κι όχι ο εργαζόμενος επειδή δεν τρώει ξύλο; Την καθημερινή βία στα εργασιακά περιβάλλοντα και στην κατάχρηση εξουσίας να μην την λογίσουμε ως βία; Ο Χατζηδάκης είναι η εικόνα του πολιτικού των επόμενων χρόνων. Αυτού που κυκλοφορεί συνοδεία ΜΑΤ, φρουράς, αυτού που όταν τον βλέπει ο κόσμος θα του πετάει αυγά και τομάτες κι ενίοτε θα χειροδικεί. Γιατί να τον λυπηθώ;

Όπως δεν θα λυπηθώ για μεγαλοκαρχαρίες, τραπεζίτες και λοιπούς που έχουν οδηγήσει μέσω της απληστίας τους την χώρα σε αυτή την κατάντια. Δεν είμαστε σαν κι αυτούς, ούτε είναι σαν κι εμάς. Είναι τυχεροί που υπάρχουν ακόμα τα ΜΑΤ, τα οποία δεν μπορούν να ξεφύγουν από την νοοτροπία του στρατού, του ιδιωτικού στρατού. Γιατί δεν προστατεύουν τον πολίτη από το έγκλημα, αλλά τους πολιτικούς από οποιονδήποτε θέλει να διεκδικήσει τα δικαιώματά του. Εκτός αν οι πολίτες που διαμαρτύρονται είναι εγκληματίες. Το πρόσωπο του Χατζηδάκη είναι γεμάτο φόβο. Έτσι θα πρέπει να γίνει όλων. Γιατί αυτό που φοβούνται πιο πολύ είναι μήπως αυτό που θεωρούσαν πρωτύτερα ως μάζα, αποκτήσει συνείδηση.

ΥΓ. Πολλοί ασφαλίτες στην χθεσινή πορεία. Προκαλούσαν επεισόδια. Μετά μαζεύονταν και ετοίμαζαν νέες προβοκάτσιες. Μάρτυρες πολλοι...Αστυνομία και χούντα...μια ιστορία αγάπης.

Posted in: πολιτικη,πολιτική