Nu metal μπάντα με κάποια post grunge στοιχεία, όχι ιδιαίτερα δημοφιλής για το ελληνικό κοινό και σίγουρα όχι σταθερή, αφού άλλαξαν τόσους τραγουδιστές. Στον φετινό τους δίσκο, οι Αμερικανοί φαίνεται πως θύμωσαν για τα καλά. Ο ήχος είναι πιο τραχύς, τα φωνητικά πιο παθιασμένα\μπαρουτοκαπνισμένα και τα hit-άκια πάνε κι έρχονται. O δίσκος είναι από αυτούς που θες ν' ακούς δυνατά στο αυτοκίνητο.
Οι επιρροές τους είναι περισσότερο οι Slipknot και οι Disturbed παρά οι Nickelback και οι Linkin Park κι αυτό είναι καλό. Αλλά κατορθώνουν να κρατούν το ενδιαφέρον σε όλους τους ακροατές του εμπορικού ήχου, Το μεγάλο ατού είναι τα τραγούδια. Σου καρφώνονται στο μυαλό με την μία, θες να τα ξανακούσεις, έχουν μελωδίες, groove, refrains. Είναι ραδιοφωνικά αλλά και ικανά να ξεσηκώσουν την γειτονιά στο πόδι. Οι Drowning Pool με τον ομώνυμο δίσκο σε κερδίζουν από την αρχή, σε σημείο που δεν είναι δύσκολο να κάνει κατάληψη στο στερεοφωνικό. Δυναμικά κομμάτια όπως τα "Feel Like I Do", "Turn So Cold", "Regret" αλλά και μπαλάντες σαν το "More Than Worthless" είναι καταδικασμένα να τα τραγουδάς. Αρκετά διασκεδαστικό δισκάκι, μοιάζει με το μικρό αδελφάκι του τελευταίου των Stone Sour. ότι πρέπει για να καθαρίσουν τα αυτιά από την καφρίλα. Διαμαντάκι για τους φίλους του ήχου.
1 σχόλια:
Άκουσα 3-4 κομμάτια τους και μου άρεσαν πολύ! Πολύ up tempo μελωδίες και πιασάρικα κομμάτια...Σε γεμίζουν ενεργητικότητα και σε ανεβάσουν.
Δημοσίευση σχολίου