ΟΛΑ ΚΑΛΑ ΡΕ, ΟΛΑ ΚΑΛΑ...

Γιορτινή ατμόσφαιρα. Οι δρόμοι έχουν γεμίσει από λόφους σκουπιδιών (εκτός από το Κολωνάκι). ΜΑΤ χτυπούν διαδηλωτές δίχως λόγο, στην Κερατέα χθες έγιναν σοβαρά επεισόδια μεταξύ των αστυνομικών δυνάμεων και των διαμαρτυρομένων κατοίκων για το ΧΥΤΑ, αλλά τα ΜΜΕ παρουσίασαν κάπως διαφορετικά τα γεγονότα. Έχουμε μια από τις πιο θλιβερές πόλεις στην Ευρώπη. Μια πόλη παραδομένη. Μια πόλη που την βίασαν. Χριστουγεννιάτικη Αθήνα δεν υπάρχει. Και πως να υπάρξει; Λιγότερα χρήματα, περισσότερα προβλήματα. Χαρμόσυνη ανασφάλεια, τα καταθλιπτικά αυξάνουν τις πωλήσεις τους. Ζητιάνοι που ψάχνουν για την πιο ασφαλή κρυψώνα, άνθρωποι που ψάχνουν σε σκουπίδια, αναξιοπαθούντες πάσης φύσεως. Χυδαίοι πολιτικοί από την άλλη, προκλητικοί, κάνουν σημαία το "μαζί τα φάγαμε" ή το πιο πρόσφατο "άνθρωποι γεμίζουν καθημερινά το κέντρο για να διαμαρτυρηθούν για χρήματα που δεν άξιζαν να πάρουν!". Άτομα  που ακόμη τους ψηφίζουν. Φτήνια, μιζέρια και κακομοιριά.

Μια πόλη σε παράλυση, με καθημερινό απεργιολόγιο. Κοινωνικές ομάδες που στρέφονται η μία ενάντια στην άλλη. Λέξεις όπως "μεσαίωνας" και "δουλεία" επιστρέφουν στο λεξιλόγιό μας με άλλη σημασία και δεν παραπέμπουν σε ιστορικές εποχές. Μας ταίζουν ψέματα, αν αγανακτήσεις απέναντι στο αφεντικό σου ή αντιδράσεις στο κράτος-σκουπίδι τότε στιγματίζεσαι ως αντιεξουσιαστής, προβληματικός...και αν πηγαίνεις και στα Εξάρχεια ή σε γενικά "μη αποδεκτές" περιοχές τότε μπορεί να είσαι και επικίνδυνος.

Ανεργία που βάζει "στοπ" σε όνειρα ανθρώπων. 1\2 θα κινδυνεύσει να είναι του χρόνου τέτοια εποχή χωρίς δουλειά. Όσα ήταν κεκτημένα τα αποχαιρετάμε. Η βενζίνη έγινε πιο σημαντική κι από το νερό. Η Αριστερά πανταχού απούσα, αδύναμη να προσφέρει εναλλακτικές λύσεις, απλά περιμένει την...Δευτέρα Παρουσία (του λαού) για να δικαιωθεί για τις προφητείες της. Αθήνα, μια τραγική πόλη, χωρίς πράσινο, μόνο με γκρίζο. Μια πόλη, μια χώρα, στα χέρια των κουστουμανθρώπων.

Η ζωή είναι όμορφη, είναι γλυκιά. Δεν αξίζουμε τόση μιζέρια. Η ζωή είναι μία. Δεν πρέπει όλα να έχουν ως παρονομαστή το χρήμα. Δεν είμαστε αριθμοί όπως θέλουν να μας κάνουν να πιστεύουμε, αλλά και δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τους εαυτούς μας ως τέτοιους. Δεν μετριούνται όλα με το χρήμα κι αλλοίμονο αν έστω για μια φορά στην ζωή μας δεν ρισκάρουμε, δεν αφήσουμε στην άκρη τις "συνετές" συμβουλές. Η ζωή δεν είναι απλά το να αναπνέεις. Είναι τα ταξίδια, η μουσική, η τέχνη, η αγάπη, οι άλλοι άνθρωποι, ο ρεμβασμός, η θέληση για καλύτερες μέρες (όχι για υλικά αγαθά), η εξερεύνηση. Αφήστε μας να ζήσουμε! (Αλλιώς θα σας αναγκάσουμε να μας αφήσετε...)

Posted in: editorial