Στον μεταμοντέρνο πολιτισμό δεν υπήρχε περίπτωση να μην υπάρχει και παρόμοια τέχνη ως έκφραση ενός αλαλούμ που υποτίθεται παντρεύει τα "απάντρευτα". Πλέον ο καλλιτέχνης μπορεί να παρουσιάσει μια κάλτσα κολλημένη πάνω σε ένα ψυγείο ή μια τρύπα στο πάτωμα και να της αποδώσει κάποιο νόημα δήθεν ψαγμένο. Κι εσύ κάθεσαι και αναρωτιέσαι μήπως δεν είσαι τόσο καλλιεργημένος ή έχει ατονήσει το αισθητικό σου κριτήριο. Το κάθε έργο τέχνης πλέον υφαίνεται με διάφορα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας επιχειρήματα. Όμως η Μεγάλη Τέχνη δεν χρειάζεται εξηγήσεις. Οι πραγματικοί καλλιτέχνες συνόδευαν το έργο τους από θεωρητικό υπόβαθρο. Οι σύγχρονοι μεταμοντέρνοι κουλτουριάρηδες που μπορούν να πίνουν τσίπουρα και να μιλούν για τον Αλμοδοβάρ, δεν βασίζονται σε κάποια θεωρία για να δημιουργήσουν. Αυτή τους η αδυναμία είναι που έχει κάνει επιτακτική στις μέρες μας την ύπαρξη "κριτικών τέχνης". Έτσι οποιοδήποτε δημιούργημα "αναβαθμίζεται" σε έργο τέχνης. Αυτή η μεταμοντέρνα απατεωνιά δίνει άφεση αμαρτιών σε τερατουργήματα και χαρακτηρίζεται από στείρες και άνευ νοήματος προσπάθειες για υποτιθέμενη καλλιτεχνική πρωτοτυπία. Πρέπει να είμαστε επιλεκτικοί, γιατί αν όλα βαφτίζονται ως "τέχνη", τότε τίποτα δεν είναι τέχνη.
1 σχόλια:
Δε θα μπορούσα να συμφωνώ περισσότερο!Δεν μπορεί όλα πια να είναι τέχνη...Μου έχει τύχει πολλές φορές να κοιτάω κάποιο δημιούργημα και να νιώθω άσχετη που δεν μπορώ να καταλάβω το νόημα ή την αξία του.
Δημοσίευση σχολίου