Όλη μας την ζωή αναζητούμε κλειδιά. Τα ψάχνουμε ως μανιακοί. Είναι το φετίχ μας. Πληρώνουμε γι' αυτά, άλλα τα αποκτούμε τυχαία, μερικά από αυτά μας τα χαρίζουν, τα κλέβουμε από τους φύλακες της νύχτας, μερικά τα ανακαλύπτουμε στα πιο απίθανα σημεία. Σε παλιά συρτάρια, σε τσέπες φθαρμένων χειμωνιάτικων παλτών, σε φακέλους που δεν περιέχουν γράμμα και ο αποστολέας είναι άγνωστος. Υπάρχουν και φορές που τα πραγματικά κλειδιά που θέλουμε, είναι κλειδωμένα αλλού και χρειαζόμαστε άλλο κλειδί για να γίνουν δικά μας! Είμαστε δέσμιοι των κλειδιών λοιπόν!
Άλλοι έχουν ένα μπρελόκ κι άλλοι μια αρμαθιά. Μερικοί ανοίγουν σκουριασμένες πόρτες που κρύβουν ένα δαιδαλώδες σύστημα διαδρόμων και κάποιοι κρύπτες που οδηγούν σε κρυφά εργαστήρια στα οποία ψάχνουν μαζί με τους αλχημιστές πως να φτιάχνουν χρυσάφι. Μαζεύουμε τόσα κλειδιά γύρω μας, που στο τέλος δεν έχουμε χώρο για οτιδήποτε άλλο. Μας πνίγουν, δεν περνάει καν το φως του ήλιου κι οι άλλοι άνθρωποι αδυνατούν να μας δουν. Καταλαβαίνουμε την παρουσία τους, αλλά φοβόμαστε να τους πλησιάσουμε, μην μας κλέψουν τα κλειδιά μας! Κι εμείς αρκούμαστε που έχουμε τα κλειδιά αλλά δεν ξέρουμε τι να τα κάνουμε γιατί αντίθετα απ' ότι μας υποσχέθηκαν...δεν υπάρχουν πια οι πόρτες! Κάποτε ήταν ορατές, αλλά έλειπαν τα κλειδιά και μας διαβεβαίωσαν πως θ' ανοίξουν μόνο αν αποδείξουμε πως αξίζουμε να περάσουμε στην άλλη πλευρά. Κι αν η άλλη πλευρά είναι απλά ένα τσίρκο από κάποιον σαδιστή; Εμείς όμως τους πιστέψαμε και θέλαμε να γίνουμε κλειδοκράτορες, μόνο που τώρα είμαστε στο σημείο μηδέν. Ακριβώς εκεί απ' όπου ξεκινήσαμε. Πρέπει απ 'αυτή την στιγμή να μάθουμε να κατασκευάζουμε πόρτες.
Μα είμαστε έτοιμοι για ένα κβαντικό άλμα σαν κι αυτό;Πάντα κάποιος θα διαθέτει ένα κλειδί παραπάνω από εμάς. Ο Κλειδοκράτορας. Έχει μια τεράστια αρμαθιά, γεμάτη με όλων των ειδών, των μεγεθών, των χρωμάτων και των σχημάτων τα κλειδιά. Η διαφορά είναι πως αυτός τα φτιάχνει μόνος του. Έχει ένα επιτελείο σιδηρουργών και τεχνιτών που δουλεύει κάθε μέρα, όλη μέρα για να βρίσκεται ο Κλειδοκράτορας πάντα σε πλεονεκτική θέση απέναντι σ' εμάς. Κλειδιά στολισμένα με πολύτιμους λίθους, κλειδιά που λυγίζουν κι επανέρχονται, κλειδιά με χαραγμένες φιγούρες από την τράπουλα ταρώ, κλειδιά πασπαρτού, κλειδιά, κλειδιά, κλειδιά...
Και συνάμα μας δίνει την ψευδαίσθηση πως αρκεί λίγη ακόμη προσπάθεια για να τον φτάσουμε. Γιατί ο Κλειδοκράτορας έχει ένα κλειδί που δεν θ' αποκτήσουμε ποτέ. Αυτό που μας κουρδίζει, από πίσω, όπως τις πορσελάνινες κούκλες. Κι έτσι ο καθένας μας, λέει το τραγούδι του, κάνει τις κινήσεις του με την βεβαιότητα πως είναι διαφορετικός, γιατί ο Κλειδοκράτορας του έδωσε παραπάνω προσοχή. Απόψε όμως είναι η ευκαιρία να ζωγραφίσουμε την δική μας πόρτα. Στον τοίχο ή στο χαρτί...
Κι από εκεί να δραπετεύσουμε.
14 σχόλια:
Νομίζω απλά οτι ζούμε σε μια εποχή όλοι μας, που το επάγγελμα του κλειδαρά έχει εξαφανιστεί....Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε....Καλή σου μέρα φίλε Samael.
πως ειναι δυνατον να γραφεις παντα τα πιο ανατριχιαστικα ποστ??καλημερα κι απο μενα!
Τα κλειδιά είναι χρήσιμα μόνο όταν υπάρχει και μια πόρτα να ανοίξεις. Πάντως θέλω να πιστεύω φίλε samael ότι είμαστε ακόμα κύριοι του εαυτού μας.Καλό σ/κ!
Δεν χρειάζονται πολλά κλειδιά...Ένα είναι αρκετό!Μόνο που αυτό το ένα είναι διαφορετικό για τον κάθε άνθρωπο και πολλοί θα ψάχνουν για μια ζωή χωρίς ποτέ να το βρουν γιατί θα ψάχνουν σε λάθος μέρος.Από την άλλην όσοι το βρουν θα'ναι αυτοί που θα έχουν την ικανότητα όπως πολύ όμορφα περιγράφεις να "ζωγραφίσουν μια πόρτα στον τοίχο κι από εκεί να δραπετεύσουν".Πολύ όμορφο κείμενο για ακόμη μια φορά!Πολύ αισιόδοξο!
Για κλειδιά γράφεις, αλλά τα "Τείχη" του Καβάφη μου θύμησες, για κάποιο λόγο. Εξαιρετικό κείμενο κι αυτό. Πιο προσωπικά όσα γράφεις τελευταία (επιμένω κι ας με "μαλώνεις" ότι "δεν είναι ασφαλές να βγάζω συμπεράσματα στο αχανές ίντερνετ..." κτλ κτλ). Αλλά μην μου χρεώνεις "συμπεράσματα", γιατί δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Απλές υποθέσεις κάνω, μιας κι ότι γράφει οποιοσδήποτε σ' αυτόν τον κόσμο, κάτι προκαλεί στους άλλους. Συμφωνείς; Κι εγώ παρά τα τόσα σου κλειδιά, αισθάνομαι ότι ανοίγεις κάποιες πόρτες... Καλό βράδυ.
Δε νομίζω ότι είναι όλοι "φυλακισμένοι" για να έχουν ανάγκη να δραπετεύσουν. Είμαι εγωιστής; Ίσως...
Samael Συγχαρητήρια για την ιστιοσελίδα σου, πραγματικά μου αρέσει ο τρόπος γραφής σου έχει κάτι το λογοτεχνικό αν μπορούσα να πω.Ας ξεκινήσω να πώ και εγώ την άποψη μου αφού μου δίνεις αυτήν την δυνατότητα.Ο άνθρωπος είναι ένα όν που κράτα στα χέρια του την γνώση σαν κλειδί και δεν εννοώ την γνώση απο το σχολείο και την οικογένεια αλλά την γνώση που πέρνει απο το είναι του.Αυτή την γνώση λοιπόν μας δίνει την ενέργεια για να πάρουμε αποφάσεις και να κάνουμε πρωτοβουλίες.Τώρα αναφέρεις στο υπέροχο σου post την έννοια του Κλειδοκράτωρα μια πάρα πολύ καλή παρομοίωση για τον Θεό-Σύμπαν ανεξάρτητα εάν πιστέυει κάποιος σε θρησκείες η όχι.Γιατί εκεί που θέλω να καταλήξω εκείνος που αποφασίζει ποιές πόρτες θα βρούμε είναι ο Θεός και η γνώση η δικιά μας είναι το κλειδί απο την στιγμή λοιπόν που έχουμε μέσα το κλείδι ο Θεός μας οδηγεί στην πόρτα έαν έχουμε όμως το λάθος κλείδι δεν βρίσκουμε την πόρτα που πρέπει.Σε ευχαριστώ που με άκουσες Συνέχισε έτσι ελπίζω να έγινα σαφής...
@Eric:Η αλήθεια είναι πως κάνουνε αναδουλειές...Και που να μπορέσει ο καθένας μας να μάθει την τεχνική να "κόβει" κλειδιά και να παραβιάζει πόρτες. Καλημέρα φίλε μου.@Another:Ανατριχιαστικό ε; Η ίδια η πραγματικότητα έχει πολλές τέτοιες στιγμές που δεν τις συνειδητοποιούμε καν. Την καλημέρα μου.@Δ.Τζ:Κι εγώ αυτό ελπίζω, οτί έχουμε ακόμη μια ίντσα ελευθερίας στο κεφάλι μας. Καλημέρα φίλε Δ.Τζ!
Να προσθέσω κάτι σε αυτό το δελεαστικά σοφό κείμενο σου.{"και έχω τα κλειδί του άδου και του θανάτου" : Τα κλειδιά συμβολίζουν την εξουσία να ανοίξεις μία πόρτα και εξουσία για να κλείσεις μία πόρτα και να την κλειδώσεις. Είναι η εξουσία που μας δίνει το δικαίωμα να κλείσουμε την πόρτα της κόλασης και ν' ανοίξουμε τις πύλες του ουρανού.Επίσης συμβολίζουν την εξουσία κατά των στοιχείων της φύσης και κατά των ασθενειών.( από Α Π Ο Κ Α Λ Υ Ψ Η /ΜΕΛΕΤΗ ΕΔΑΦΙΩΝ /ΚΕΦΑΛΑΙΟ A' - α':15 - α':20)}Με άλλα λόγια έστω και ένα κλειδί να κατέχεις είναι εξουσία και αυτό σίγουρα από μόνο του είναι σημαντικό ,ωφέλιμο κάποτε ,και άλλοτε καταστροφικό.Στην δε συμβολική τέχνη συμβολίζει απλά εξουσία. Στου δήμους που τα χαρίζουν, γελοίο, αλλά πάλι εξουσίαΚαλό σου απόγευμα φίλε
Να `μαι κι εγώ...Μήπως θα ήταν καλύτερο να βάλουμε το χέρι πίσω από την πλάτη και να σπάσουμε το κλειδί που μας κουρδίζει;Ίσως τότε να μπορέσουμε να δούμε τις πόρτες που φτιάχνονται μπροστά μας...
άλλος το ονομάζει κλειδί, άλλος φτερά, άλλος τρίτο μάτι. ονόματα διαφορετικά μα η ουσία ίδια. τα παράθυρα είναι εκεί και περιμένουν λάμες φωτεινές για να ανοίξουν. μ' ένα "τσακ", έναν ήχο τριξίματος κι ένα "φφφφ", πνέει καινούργιος άνεμος. ένα βήμα το "παρακεί". κι ας φαντάζει χιλιόμετρο...φιλιά βρόχινα...
@awakened:Το νόημα της ζωής ε; Ξέρεις τι γίνεται; Υπάρχει αυτή η πόρτα που γράφει απ' έξω "Το Νόημα της Ζωής" αλλά δεν έχει πόμολο, ούτε κλειδαριά.Την πόρτα στον τοίχο την ζωγράφισα με μια μαγική κιμωλία....Καλημέρα!@Madame de la luna:Δεν σου "χρεώνω" :) συμπεράσματα προς Θεού! Είμαι ανάλογα με τα κέφια μου. Άλλοτε πιο προσωπικά-που πιστεύω όμως ότι είναι προσωπικά όλων-κι άλλοτε κοινωνικά. Όλα είναι μια ροή πληροφοριών που πηγαίνει ανάλογα με τις διαθέσεις αλλά και ασυνείδητα. Σίγουρα -κι από την πλευρά της Φυσικής να το δούμε- ότι είδους ενέργεια κάνουμε κάπως μεταφέρεται σε άλλους ακόμη και χωρίς να το θέλουμε! Σ' ευχαριστώ Madame de la luna, καλή σου μέρα!@Thesikaleon:Κι όμως κάποιοι είναι φυλακισμένοι στον ίδιο τους τον Εαυτό, τον μεγαλύτερο εξουσιαστή.
@Το παιδί της πλατείας:Καλωσήρθες αδελφέ. Είναι ενδιαφέρον τελικά που ο καθένας βάζει στην θέση του Κλειδοκράτορα κάτι διαφορετικό. Ο Θεός-Σύμπαν, που δεν ξέρουμε τι αδυναμίες και δυνάμεις έχει, από πόσους κόσμους αποτελείται, αν είναι συνειδητή ή ασυνείδητη δύναμη, αν απλά είναι μια διακύμασνση του κενού ή ψυχική κατάσταστη, αν ασχολείται καν μαζί μας. Η γνώση κόβεται πλέον σε καλούπια κυρίως απ' το σχολείο για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους σκοπούς. Αποκτάται μόνο με διαρκή εξερεύνηση και σωρούς βιβλίων. Ποτέ δεν θα είναι αρκετή. Εύκολα κάποιος μπορεί να παγιδευτεί και να γίνει δογματικός. Ευχαριστώ για το σχόλιο και για τα καλά σου λόγια. Θα τα λέμε ;)@Sideras:Το απόσπασμα από την Αποκάλυψη μαρτυράει την σημασία της Εξουσίας. Βέβαια άλλοι έχουν ένα μικρό κλειδάκι κι άλλοι το κλειδί της πόλης! Στην συμβολική τέχνη που καλά γνωρίζεις, όντως είναι η Γνώση. Αν το μεταφέραμε στα χερσοτόπια της καθημερινότητας θα μπορούσαμε να πούμε πως είναι η Εξουσία.Αν και φαίνεται απλό έχει πολλές προεκτάσεις. Πάντα έχουμε κάποιον πάνω απ' το κεφάλι μας. Καλημέρα φίλε μου.
@Par..alogos:Καλωσήρθες! Δεν είναι και τόσο εύκολο να σπάσουμε το κλειδί, το χέρι μας δεν φτάνει. Αλλά και να το σπάσουμε, στην θέση του θα πρέπει να βρούμε κάτι άλλο για να καλυφτεί το κενό σ' εκείνο το σημείο του σώματος.@Νεράιδα της βροχής:Το πήγες αλλού ε; Δεν έχεις κι άδικο όμως. Μήπως έχει να κάνει τελικά το κλειδί με κάποιες δυνάμεις που δεν έχουμε ανακαλύψει; Μήπως ένα hacking στην συνείδηση; Καλησπέρα.
Δημοσίευση σχολίου