Είχαμε κουραστεί. Δεν είμασταν πολλοί, αλλά αρκετοί για να κατορθώσουμε αυτό που σχεδιάζαμε για χρόνια, αλλά δεν τολμούσαμε. Ζήσαμε πολλά... Ταξιδέψαμε στο Μεξικό και παίξαμε κιθάρα σε σαλούν, πίνοντας τεκίλες και καβαλούσαμε Harley φεύγοντας κάθε ηλιοβασίλεμα προς άγνωστο προορισμό. Φωτογραφίσαμε πολλά UFOs ενώ κοιμόμασταν στην ύπαιθρο ακούγοντας το τραγούδι τον γρύλων και τους θρήνους των λύκων. Είδαμε τους νεκρούς να ανασταίνονται και να μας θυμίζουν πως είχαν υποσχεθεί πως κάποτε θα γύριζαν. Περπατήσαμε στα Highlands της Σκοτίας και κυνηγήσαμε φαντάσματα, ενώ πριν γελάγαμε κάτω απ' το ολόγιομο φεγγάρι της Κούβας μιλώντας για την επανάσταση που δεν θα γίνει ποτέ, καπνίζοντας πούρα Αβάνας. Βρεθήκαμε μεθυσμένοι στην Ιρλανδία υπό τον ήχο βιολιών και φλαoύτων γράφοντας τα πιο παράξενα ποιήματα και τραγουδώντας φωναχτά χωρίς να θυμόμαστε τα λόγια, πετώντας τα καπέλα μας στον αέρα. Είχαμε το θάρρος να φτάσουμε μέχρι το παλαιό θέατρο για να μάθουμε που κρύβεται το φάντασμα της όπερας και να παίξουμε νότες στο εκκλησιαστικό όργανο.