Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

UNIVERSE217-FAMILIAR PLACES

Μου ήταν δύσκολο να χωνέψω το τι είχαν δημιουργήσει οι Universe 217 όταν είχα ακούσει τον πρώτο τους δίσκο. Αυτό το κλειστοφοβικό συναίσθημα που αναπαρήγαγαν δεν ήταν εύκολα περιγράψιμο. Όπως και η καταπληκτική φωνή της Τάνιας που μπορούσε να ακροβατεί μεταξύ εφιάλτη και κάθαρσης. Η μουσική τους για όσους δεν τους έχουν ακούσει (και πρέπει να το κάνουν) είναι πειραματική και ατμοσφαιρική, αλλά δεν μπορείς να την κατηγοριοποιήσεις. Ίσως να αναφέρουμε τις doom επιρροές τους για να μπορέσουμε να έχουμε μια αφετηρία συνεννόησης αλλά και τους avant-gard-ισμούς αλα Dead Can Dance.

Το δεύτερο άλμπουμ τους είναι το ίδιο ενδοσκοπικό και μελαγχολικό, αλλά σε αντίθεση με το ντεμπούτο, είναι περισσότερο αιθέριο και λιγότερο βουτηγμένο στα σκοτάδια της ψυχής. Κάποιες αχτίδες φωτός άρχισαν να περνούν το πηχτό σκότος που χτίζουν ηχητικά οι φοβερές κιθάρες, το rhythm section που σε γονατίζει και τα προσεκτικά τοποθετημένα πλήκτρα\πνευστά \κρουστά και έγχορδα. Οι συνθέσεις 7 στον αριθμό, γεμάτες με όμορφες ιδέες. Σε αφήνουν με το συναίσθημα του ανεκπλήρωτου, κάτι που έγινε το δίχως άλλο εσκεμμένα.


Το "Sorcerer of Light" ξεκινά πολύ δυνατά κι εκεί που λες ότι το καλύτερο έρχεται, σταματάει πριν τα 2 λεπτά! Τραγουδάρες τα "Insane", "City", "Tv Lovers" και "Prey" αλλά το κομμάτι που πραγματικά μένει σαν αλάτι στην πληγή, είναι το "Nothing" με την riff-άρα που κάνει την γη να ραγίζει. Ο τρόπος που αναπτύσσεται η μουσική τους είναι τελετουργικός και το απροσδόκητο σε κάθε άρπισμα της κιθάρας, σε κάθε χτύπημα των drumms και σε κάθε στιγμή που η Τάνια ανοίγει το στόμα της σε κάνει να θες να το ακούς ξανά και ξανά. Εξάλλου η διάρκειά του είναι περίπου μισή ώρα.

Δεν θέλω να επαναλαμβάνομαι, αλλά οι Universe 217 είναι συγκρότημα που είναι τιμή μας ότι είναι Έλληνες. Με το που αρχίζει η πρώτη νότα από τον δίσκο μπαίνεις σε έναν μαγικό κόσμο, σχεδόν ονειρικό, που μιλάει στην ψυχή. Και δεν χρειάζονται ποιητικές περιγραφές για να το καταλάβεις. Απλά άκουσέ το. Θρήνος, ψυχορραγία, πόνος, αποδοχή της μαύρης πλευράς, αλλά στο τέλος ίαση. Σαν θρησκευτικότητα. Τα μέρη που διασχίζουν οι U217 μοιάζουν γνώριμα (σε σχέση με τον πρώτο δίσκο), αλλά είναι απλά μέρος της επόμενης χαρτογράφησης. Αριστούργημα. Για ακόμη μια φορά. Και αυτή η φωνή....

RATING: 9\10


[youtube http://www.youtube.com/watch?v=hoMWz7YplUs&w=560&h=349]

1 σχόλια:

Η μουσική τους είναι πολύ μελαγχολική και εσωστρεφής αλλά σε κάνει να θες να ακούσεις τα κομμάτια μέχρι τέλους! Πολύ καλή προσπάθεια και σίγουρα από τα πολύ ιδιαίτερα συγκροτήματα...

Δημοσίευση σχολίου

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More