THE DEVIN TOWNSEND PROJECT-DECONSTRUCTION

Ο ανήσυχος και ιδιοφυής καλλιτέχνης που ακούει στο όνομα Devin Townsend κυκλοφορεί ένα ακόμη άλμπουμ με το project του. Πραγματικά δεν μπορείς να μαντέψεις κάθε φορά τι πρόκειται να ακούσεις κι αυτό είναι από τα μεγάλα ατού κάθε έργου του τρελο-Καναδού. Στο "Deconstruction", το πειραματικό rock, το industrial, το death, το black και η electro δεν διαχωρίζονται μεταξύ τους, αλλά φτιάχνουν ένα κράμα που αποδεικνύει ότι η μουσική είναι μία. Και όχι μόνο αυτό, αλλά υπάρχουν και εκλεκτές συμμετοχές. Διαβάστε: Mikael Åkerfeldt (Opeth), Ihsahn (ex-Emperor),Tommy Giles Rogers (Between the Buried and Me), Joe Duplantier (Gojira),Paul Masvidal (ex-Death, Cynic), Greg Puciato (The Dillinger Escape Plan),Floor Jansen (After Forever), Oderus Urungus (Gwar) και Fredrik Thordendal (Meshuggah) χαρίζουν ακόμη περισσότερη αίγλη σε ένα καταπληκτικό δημιούργημα.

Ο δίσκος περιέχει 8 συνθέσεις που λειτουργούν σαν roller coaster, αφού οι διαθέσεις από στιγμή σε στιγμή αλλάζουν. Πραγματικά εδώ να περιμένεις το απροσδόκητο. Αρχίζουμε με το "Praise The Lowered" που ξεκινάει ήρεμα ως ambient και μετατρέπεται σε δυναμικό industrial τέρας. Το 10λεπτο "Stand" ξεκινάει με πλήκτρα που μοιάζουν φυσική συνέχεια του προηγούμενου τραγουδιού, ο ρυθμός είναι σταθερός με τα drumms να παίζουν εμβατηριακά, τα φωνητικά του Devin σκληραίνουν και οι κιθάρες που μπαίνουν δίνουν μια καινούρια ταυτότητα. Ο Mikael Akerfedt εμφανίζεται,  για λίγο και ακολουθεί ένα κρεσέντο, όπου το διαδέχονται χορωδίες αλλά και πιο μεγαλειώδης ενορχήστρωση. Περιπετειώδης σύνθεση. Το "Juula" έχει black αισθητική (αφού συμμετέχει ο Ihsahn) και καρναβαλίστικη ατμόσφαιρα. Τα καθαρά φωνητικά του Devin το κάνουν ακόμη πιο παρανοικό. Τα blastbeats και οι κιθάρες κρατούν την επιθετικότητα και η μελωδία το κάνουν ευμνημόνευτο. Και φτάνουμε σε ένα ακόμη μεγάλο σε διάρκεια τραγούδι, το "Planet of the Apes" που διαρκεί 11 λεπτά αλλά δεν γίνεται να το βαρεθείς. Heavy riffs, Meshuggah ρυθμοί, θεατρικά φωνητικά από τον Devin, χορωδίες, γυναικεία φωνητικά, υπέροχα πλήκτρα, leads, η φωνή του Tommy από τους Between the Buried and Me, δημιουργούν πολύπλοκο σύνολο, αλλά με συνεχώς εναλλασσόμενες ατμόσφαιρες.

Κάπου εδώ φτάσαμε στο μέσο του "Deconstruction" και πραγματικά είναι απολαυστικό. Δεν ξέρεις τι θα ακούσεις όχι μόνο στο επόμενο τραγούδι, αλλά μετά από 2 λεπτά στο ίδιο τραγούδι! Ο τρελο-Devin έχει σκαρώσει μια metal opera, που δεν διεκδικεί αυτόν τον χαρακτηρισμό.

Το "Summera" σε πιάνει από τον λαιμό με τα βαριά riffs, τα διπλά drumms, τον τενόρο και τα ορχηστρικά μέρη. Τα πλήκτρα παίζουν ενδιαφέροντα θέματα στο παρασκήνιο. Ωραίο το refrain. Ο Joe Duplantier (Gojira) δίνει ακόμη περισσότερη δύναμη στο τραγούδι με τα τσαντισμένα death φωνητικά του και μετά ακούμε πάλι το refrain για να σταματήσουν όλα ξαφνικά. Μια μελωδία από παιδικό παιχνίδι ακούγεται στο βάθος, ακουστικές κιθάρες κάνουν την εμφάνισή τους και ο Paul Masvidal’s (Cynic) με την απαλή φωνή του αποφορτίζει την τεταμένη ατμόσφαιρα. Ίσως το πιο εμπορικό (ας πούμε). Ακολουθεί ένα ακόμη πολύ ενδιαφέρον τραγούδι και μεγάλο σε διάρκεια. Πρόκειται για το 16-λεπτο "The Mighty Masturbator". Αρχίζει ήρεμα, μελωδικά και είναι ότι πιο progressive έχει γράψει ο Townsend. Μονόλογοι, διαφορετικών ειδών κιθάρες, επιτηδευμένα "αστεία" πλήκτρα, μετά ατμόσφαιρα saloon κι εκεί που νομίζεις πως κάπως έτσι θα συνεχίσει, κατά το 7ο λεπτό, διάφορα effects και electro ρυθμοί του αλλάζουν εντελώς το ύφος. Ο Devin ακούγεται σαν δικτάτορας, ενώ samples από συγκεντρωμένο πλήθος και beats το κάνουν ακόμη πιο μεγαλειώδες. Και να που ο  Greg Puciato (The Dillinger Escape Plan) κάνει κι αυτός την εμφάνισή του. Αυτή  η φρενήρης σύνθεση κλείνει με waltz\circus μουσική.

Δεν υπάρχει συγκεκριμένη ροή στο "Deconstruction". Το "Pandemic" που ακολουθεί με την Floor Jansen να σιγοντάρει είναι το μικρότερο και πιο...χμμμ...νορμάλ, για τα δεδομένα του άλμπουμ. Το ομώνυμο στα 9 λεπτά που ξεδιπλώνεται έχει πολλές αλλαγές. Όλα τα λεφτά ο μόνόλογος στην αρχή:“You could take anything! A benign object of any sort… You could take a cheeseburger and deconstruct it to its source!”. Είναι γνωστό το χιούμορ του Devin κι αυτό φαίνεται σε πολλούς από τους στίχους. Γρήγορο και heavy, περίεργα effects (δεν αποκαλύπτω τίποτα άλλο), τρελή δομή, φωνητικά αιθέρια και θυμωμένα, χάος και το ιντερλούδιο στην μέση “Good lord, it’s a cheeseburger! A double!”. Φοβερό τραγούδι με πολύ πλάκα. Και το grande finale σ' αυτό τον μοναδικό δίσκο, γράφεται από το "Poltergeist". Ένα απολύτως Strapping Young Lad τραγούδι, φοβερά drumms, κιθάρες-όλα-τα-αλέθω, φωνητικά ψυχασθενούς, μάτι που γυαλίζει και ολίγα ορχηστρικά σημεία.

Το "Deconstruction" ως σύνολο είναι εξ-αι-ρε-τι-κό. Γεμάτο από μικρές υπέροχες λεπτομέρειες για να ανακαλύψεις. Ο Devin Townsend βρίσκεται ίσως στην κορυφή της έμπνευσής του. Η πιο πλούσια και πιο εντυπωσιακή του κυκλοφορία. Ένα ακραίο μιούζικαλ, με τρελές δόσεις χιούμορ, ένα ακόμη πιο θεότρελο concept. Ένα ηχητικό μωσαικό που ξεπερνά τα ιδιώματα που το αποτελούν. Από τους πιο εντυπωσιακούς  και πολυεπίπεδους δίσκους που γράφτηκαν ποτέ. Χωρίς υπερβολή.

RATING: 9\10

Posted in: album reviews,experimental,industrial,music,progressive,thrash