Οι Novembers Doom έχουν χτίσει ένα καλό όνομα όλα αυτά τα χρόνια, χάρη στην συνέπειά τους και στο ότι γράφουν όμορφα, στοιχειωτικά τραγούδια. Στον όγδοο δίσκο τους, τόσο το "November" δηλαδή η ατμόσφαιρα, όσο και το "Doom" έχουν ενισχυθεί, αλλά και οι συνθέσεις είναι πιο περίπλοκες απ' ότι συνήθως. To άλμπουμ ξεκινάει με το "The Dark Host" όπου έγχορδα δημιουργούν μια κλασική ατμόσφαιρα και στην συνέχεια μεταβάλλεται σε ένα death\doom τραγούδι. Οι δομές των τραγουδιών είναι στο ίδιο μοτίβο με τα καθαρά φωνητικά να έχουν αυξηθεί λίγο.
Επιθετικό το "Harvest Scythe" με γρήγορο ρυθμό, αργό και βασανιστικό το "Buried" και η μεγάλη έκπληξη ως τώρα είναι το μπαλαντοειδές "What Could Have Been". Την όμορφη μελωδία την συνοδεύουν τα υπέροχα φωνητικά της Anneke Van Giesbergen (ex-The Gathering) με τον Kuhr να αφήνει στην άκρη τα brutal για τις ανάγκες του αιθέριου κομματιού.
Μια διλογία με τίτλο "Of Age and Origin" για την συνέχεια, με το πρώτο εξ' αυτών το "A Violent Day" να βασίζεται περισσότερο στα δυνατά riffs και το "A Day of Joy" να είναι ήρεμο και μελωδικό. Τα δύο αυτά μέρη μοιάζουν να αλληλοσυμπληρώνονται, αφού το ένα είναι βίαιο και το δεύτερο πιο μελαγχολικό. Heavy το "Six Sides" και για το κλείσιμο μια γλυκόπικρη γεύση μας αφήνει το "Shadow Play", αρκετά κοντά στον λυρισμό των πρώιμων Anathema.
Γενικά από τους Novembers Doom ξέρεις τι να περιμένεις. Οι My Dying Bride τους έχουν επηρεάσει αναμφισβήτητα, αλλά το συγκρότημα έχει φτιάξει έναν δικό του ήχο, με βαριές κιθάρες και σκοτεινή ατμόσφαιρα. Το "Aphotic" αν και προβλέψιμα καλό, είναι ίσως πιο απλό από τα προηγούμενα και λιγότερο άγριο, κάτι που ίσως τραβήξει την προσοχή όσων δεν τους είχαν προσέξει ως τώρα.
1 σχόλια:
Βγάλανε καινούριο ε; Τι ωραία, θα κοιτάξω να τους ρίξω μια αφτιά...χεχε!
Δημοσίευση σχολίου