AMORPHIS-THE BEGINNING OF TIMES

Aλλάζει μια πετυχημένη συνταγή; Υπό προυποθέσεις ναι. Αλλά στην περίπτωση των Amorphis, μιας πραγματικά αγαπημένης μπάντας δεν υπάρχει σοβαρός λόγος. Με την έλευση του Tommi Joutsen πίσω από το μικρόφωνο, οι Φινλανδοί αναγεννήθηκαν προσφέροντάς μας δίσκους όπως τα "Eclipse", "Silent Waters" και "Skyforger" με τον έναν να είναι καλύτερος από τον άλλον. Στο 10ο συνολικό τους άλμπουμ και 4ο σερί με τον Joutsen ασχολούνται και πάλι με την μυθολογία της πατρίδας τους στιχουργικά, ενώ ηχητικά ακολουθούν τα χνάρια των τελευταίων. 

Η προσέγγισή τους αυτή την φορά είναι πιο μελωδική, ενώ αυξήθηκαν και τα brutal φωνητικά. Κάποια γυναικεία φωνητικά που εμφανίζονται ως συνοδευτικά κάνουν ακόμη πιο όμορφη την ατμόσφαιρα. Δυναμικό ξεκίνημα με το "Battle For Light" αρκετά επικό, ενώ τα folk στοιχεία το σημαδεύουν. Πολύ ωραίο το "Mermaid" με τα γυναικεία φωνητικά να δίνουν μια μελαγχολική διάθεση. Mid tempo δυναμίτης το "My Enemy", με αρκετές εναλλαγές φωνητικών και πωρωτικά riffs. Πρώτο single επιλέχτηκε το "You I Need" κι όχι τυχαία. Αρκετά εμπορικό, με τα πλήκτρα να έχουν πρωτεύοντα ρόλο. Συμπαθητικό και το refrain του.

Καλό το "Song Of The Sage" κι αυτό με folk στιγμές, πιο φινλανδικό. Εθιστικός ρυθμός στο "Three Words", με τις κιθάρες πάλι να κεντάνε. Αιθέριο το "Reformation", πιο αργό, με το πιάνο να συνοδεύει υπέροχα τις εξάχορδες. Πιο death χροιά στο "Soothsayer", με την μελωδία να μην εγκαταλείπει και τα γυναικεία φωνητικά να κάνουν και πάλι την εμφάνισή τους.
Αυτό το στυλ τους πάει πολύ. Όπως και το "On A Stranded Shore" που έχει βαριές κιθάρες αλλά πολύ καλές μελωδίες. Η πιο αδύναμη σύνθεση του δίσκου ακούει στο όνομα"Escape". Αλλά ακολουθεί το επιβλητικό "Crack In A Stone", αρκετά πιο επιθετικό, με ενδιαφέρουσες αλλαγές και τα πλήκτρα να δίνουν μια '70s prog πινελιά. Εξαιρετικό για κλείσιμο το "Beginning Of Time" με ακουστικές κιθάρες, ογκώδες με ατμόσφαιρα που θυμίζει τις παλιές εποχές της μπάντας. Στην bonus έκδοση του δίσκου περιλαμβάνεται και το "Heart's Song" το οποίο μ' άρεσε αρκετά.

Ας μην το κουράζουμε. Οι Amorphis δεν συμβιβάζονται με την μετριότητα και κυκλοφορούν ένα ακόμη πολύ καλό άλμπουμ, με όμορφα τραγούδια, φοβερές κιθάρες, άψογα φωνητικά (η ερμηνεία του Joutsen ανεβαίνει συνεχώς), μελωδίες που μαγνητίζουν. Η διαφορά του με τους προκατόχους του είναι πως δεν έχει κραυγαλέα hits, ούτε κάποιο πολύ βαρύ τραγούδι, αλλά είναι πιο progressive (ωραία η προσθήκη σαξοφώνου, φλάουτου και κλαρινέτου) και σίγουρα πιο μελαγχολικό. Θέλω να αποφύγω τις συγκρίσεις, αλλά νομίζω πως είναι μισό βήμα πιο κάτω από το "Skyforger". Αλλά και βήματα μπροστά από τους περισσότερους δίσκους του ιδιώματος. Φινλανδική μαγεία.

RATING: 8\10

[youtube http://www.youtube.com/watch?v=9rs-or7As0k?rel=0&w=560&h=349]

Posted in: album reviews,atmospheric,death,gothic,music