Οι Korn πάντα ήταν οι πιονέροι του nu metal ήχου. Πέρασαν μεγαλεία, έκαναν πωλήσεις και πέρασαν μια περίοδο αμφισβήτησης, αλλά και αμφισβήτησης. Η φυγή του "Head" μετά από την κυκλοφορία του "Take A Look at the Mirror" έφερε τους Korn στην σκιά, αλλά προς τιμήν τους πειραματίστηκαν προσπαθώντας να διατηρήσουν ένα καλλιτεχνικό επίπεδο. Ο Ross Robinson είναι πάλι παραγωγός του νέου δίσκου και ο τίτλος είναι ενδεικτικός της διάθεσης για αυτοκριτική από την πλευρά του συγκροτήματος. Οι Korn φαίνεται να θυμούνται τις ρίζες τους και να δημιουργούν έναν μοντέρνο δίσκο που δεν θα ανατρέψει (πάλι) την heavy μουσική, αλλά θα τους βάλει ξανά στο παιχνίδι. Το "Oildale (Leane Me Alone)" που ανοίγει το άλμπουμ έχει τις χαρακτηριστικές δυσαρμονίες και το παρανοικό μπάσο που αποτελούν σήμα κατατεθέν της μουσικής τους. Το groove και η δύναμη που αποπνέει το καθιστούν εκρηκτικό για ξεκίνημα, ενώ ο Jonathan Davis κάνει μια από τις επικίνδυνες ερμηνείες που μας έχει συνηθίσει. Το "Pop A Pill" είναι ψυχωτικό, με το βασικό riff να σπάει τα άλατα από τον λαιμό, ενώ το "Fear is a Place to Live" με τον χαοτικό ρυθμό και την ανάλογη φωνητική επίθεση του Davis είναι εξαιρετικό δείγμα του συνδυασμού που επιχειρούν εδώ οι Korn:Την τρέλα που είχαν στους πρώτους δίσκους και στους πειραματισμούς του "Untouchables". Το "Lead the Parade" είναι παρανοκό και για κάποιο λόγο μου θύμισε SOAD. Το "Let the Guilt Go" είναι εσωστρεφές αλλά και οργισμένο, ενώ στο "The Past"ο καταπιεσμένος θυμός συναντά ένα όμορφο refrain. To "Never Around" έχει ενέργεια και το ψυχοπαθές γέλιο του Davis στην μέση. Το "Are You Ready to Live?" είναι προσωπικό τραγούδι, ενώ το "Holding All These Lies" μιλάει ακριβώς γι' αυτό που υποδηλώνει ο τίτλος του και βγάζει μια πίκρα.
Οι ενορχηστρώσεις είναι παράξενες, τα τραγούδια έχουν μια industrial αισθητική, ενώ η παραγωγή είναι αμερικάνικη αλλά και "βρώμικη". Στιχουργικά ο δίσκος μιλάει για το αίσθημα του να θυμηθείς ποιος είσαι και από που ξεκίνησες. Τα σκοτεινά συναισθήματα μιας ενδοσκόπησης αλλά και αγανάκτησης διαπερνούν κάθε νότα και κάθε λέξη. Το "Remember Who You Are" δεν έχει τα hit-άκια, αν και ορισμένα τραγούδια κάνουν την διαφορά, αλλά είναι πιο συμπαγής δίσκος. Οι Korn είναι μια επιτυχημένη μπάντα, μας αρέσει δεν μας αρέσει, που δεν έχει ανάγκη να πουλήσει, γιατί βγάζει διαφορετικούς δίσκους που να εκφράζουν τους ίδιους τους δημιουργούς. Ο δίσκος αξίζει να ακουστεί, σίγουρα έχει περισσότερο ενδιαφέρον από τους 2 τελευταίους, αλλά έχω την εντύπωση πως οι Korn προσπαθούν να μιμηθούν τους εαυτούς τους όταν ήταν εικοσάρηδες.
Κυριακή 18 Ιουλίου 2010
KORN-III:REMEMBER WHO YOU ARE
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου