ΩΡΑ ΝΑ ΒΕΛΑΣΟΥΜΕ

Περιμένουμε κάθε εβδομάδα (όπως αύριο) την καθιερωμένη απεργία-βόλτα στην Αθήνα. Περιμένουμε πότε θα καεί ο τόπος από την οργή του κόσμου, πότε η αγανάκτηση θα χτυπήσει "κόκκινο" και θα εκφραστεί η λαική δυσαρέσκεια. Πιστεύουμε ότι "δεν μπορεί θα αντιδράσουμε". Ποιοι "θα αντιδράσουμε"; Ας μην έχουμε αυταπάτες, ο καναπές αποδείχτηκε ισχυρότερος της οργής μας. Ούτε η τρόικα, ούτε η κυβέρνηση περίμεναν μια τέτοια άνευ όρων παράδοση με τόση παθητικότητα. Τόσα μέτρα, τόσα νομοσχέδια, τόσες αγανακτισμένες συζητήσεις σε παρέες...και; Τίποτα! Οι συναυλίες περισσότερο, πιο συνειδητοποιημένο και πιο παθιασμένο κόσμο μαζεύουν. Δεν υπάρχει μαζικότητα κι αυτό είναι πλέον εύκολα παρατηρήσιμο. Οι εργαζόμενοι με τους άνευρους καθιερωμένους περιπάτους στο Κέντρο δεν στέλνουν κανένα μήνυμα. Αν οι κινητοποιήσεις με την μορφή που έχουν ακόμη ήταν αποτελεσματικές, τότε οι εργαζόμενοι με τόσα μηνύματα που έχουν στείλει, δεν θα υπήρχε λόγος να βγαίνουν στους δρομους!

Δεν υπάρχει αντίδραση, παρά μόνο φαινομενικά. Φοβάμαι πως πλέον ούτε από μέσα τους δεν οργίζονται κάποιοι. Η παθητικότητα είναι η νόσος μας. Ας είναι καλά το Μουντιάλ, η Τζούλια, το παράλληλο σύμπαν της Cayenne και του σκυλάδικου, που βρίσκονται στην δικιά τους διάσταση και τίποτα δεν τα διαταράσσει. Ας είναι καλά το Facebook, τα "λαλίστατα" blogs και οι διακοπές μας, το ipad, η google και τα γκολ της Γερμανίας. Αλήθεια θυμόμαστε ακόμη πως πριν κανα-δυο μήνες πέθαναν 4 άνθρωποι στην Marfin και το ΔΝΤ μας υποδέχτηκε στις δαγκάνες του;

Μα τι λέω τώρα ε; Καλοκαιράκι και σας χαλάω την διάθεση. Μήπως ακόμη και αυτοί που έλεγαν "ας πληρώσουν οι καπιταλιστές" σήμερα σκέφτονται, "ας τα πληρώσουμε εμείς"; Δεν έχουμε εναλλακτικές. Ακόμη και ο ήλιος αυτό το καλοκαίρι φαίνεται να μην μας κάνει τελείως τα χατίρια. Κρύβεται συχνά. Όπως κρυβόμαστε όλοι μας από την Ιστορία.

Posted in: κοινωνία