OZZY OSBOURNE-SCREAM

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που έχουν στιγματίσει την μουσική και έχουν μεγαλώσει γενιές και γενιές με την μουσική τους. Στην κορυφή του heavy metal ο Ozzy ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει τσαλακώσει την εικόνα του με την φαρσοκωμωδία "The Osbournes" και με τους μετριότατους δίσκους του. Ο Ozzy λόγω ηλικίας και καταχρήσεων είναι θαύμα ακόμη και το που ζει, αλλά με το "Scream" μας θυμίζει ποιος είναι και το καλύτερο ακούγεται ξανανιωμένος και κάνει κι εμάς να νιώσουμε έτσι.Κίνηση "ματ" θεωρώ πως είναι η πρόσληψη του δικού μας Gus G (Firewind) στην θέση του βασικού κιθαρίστα που με το παίξιμό του δίνει μια ορμή και ενθουσιασμό σε όλον τον δίσκο. Πραγματικά η επιλογή του Ozzy αποδείχθηκε σοφή, αφού ο Zakk Wylde είχε δώσει στον Ozzy έναν ήχο παρόμοιο με των Black Label Society. Αντιθέτως ο Gus φαίνεται να ακολουθεί έναν πιο πολυποίκιλο δρόμο. Ο Οzzy τραγουδάει σαν να είναι πολλά χρόνια πιο νέος και η απόδοσή του μας πηγαίνει πίσω στο "Ozzmosis" και προσωπικά από το πρώτο τραγούδι με έκανε να τσιμπιέμαι για το αν αυτό που ακούω είναι πραγματικό εν έτει 2010.

Το άλμπουμ ξεκινά δυναμικά με το "Let It Die" όπου σου τραβάει την προσοχή με το Sabbath-ικό riff και το κολλητικό refrain. Το "Let Me Hear You Scream" είναι εξαιρετικό για συναυλίες και το "Soul Sucker" έχει έναν industrial ρυθμό και βαριές κιθάρες. Και τα δύο φέρνουν στο μυαλό Sabbath σε πιο μοντέρνα εκδοχή. Το "Life Won't Wait" είναι πιο μελωδικό και το αισιόδοξο ρεφραιν θα σε κάνει να σκεφτείς πως τα πιο όμορφα πράγματα στην ζωή είναι τα απλά. Έτσι απλά είναι όμορφος όλος ο δίσκος! Συνεχίζει με το δυνατό "Diggin' Me Down" που συνεχίζει την πάρτυ ατμόσφαιρα, ενώ το "Crucify" είναι μια μπαλαντοειδής σύνθεση από τις καλύτερες του Double O. Το "Fearless" σε επαναφέρει στην τάξη με τον Ozzy να τα δίνει όλα. Το "Time" είναι μια μπαλάντα με έγχορδα που θυμίζει την πρώτη εποχή του Ozzy και έχει αισιόδοξους στίχους. Το "I Want It More" είναι κι αυτό δυνατό, όπως και το "Latimer's Mercy", ενώ το "I Love You All" είναι ένα μήνυμα-αφιέρωση προς τους fans.

Γενικά ο δίσκος είναι απολαυστικός, διασκεδαστικός με τραγούδια που σου μένουν, χωρίς να υπάρχουν fillers. Ο Ozzy είναι και πάλι συγκινητικός, ο Gus G αναδεικνύεται σε σύγχρονο guitar hero με τα solos του να δίνουν αίγλη στα τραγούδια και τα refrain θέλεις να τα τραγουδάς. Πραγματικά δεν το περίμενα με τίποτα πως θα με ξεσηκώσει ξανά ο Prince of Darkness και πως θα συνεχίσω ν' ακούω μόνο τα παλιά άλμπουμς του. Όμως το "Scream" ανατρέπει όλα τα προγνωστικά, θυμίζοντάς μας γιατί αγαπήσαμε τον Ozzy Osbourne, πως πάντα θα μας στοιχειώνει η φωνή του και πως μερικά πράγματα είναι...larger than life. Δεν ξέρω αν αυτή η επανάκαμψη θα συνεχιστεί, αλλά αν αυτός είναι ο τελευταίιος του δίσκος, τότε μας αποζημιώνει και φεύγει με το κεφάλι ψηλά. We love you Ozzy!

Posted in: heavy metal,music