Ευτυχώς που υπάρχουν συγκροτήματα σαν τους Grand Magus και μας θυμίζουν γιατί αγαπήσαμε αυτή την μουσική. Για το πάθος, τις ηλεκτρικές κιθάρες, τα εκφραστικά φωνητικά, τις τσιρίδες, την επική (ενίοτε) θεματολογία, για το πομπώδες συναίσθημα, για την κάψα της ψυχής. Μετά από το επιτυχημένο "Iron Will" που έφερε κοντά τους και άλλους οπαδούς, οι Grand Magus επιστρέφουν με έναν δίσκο που ο τίτλος και το εξώφυλλό του είναι βγαλμένα από κάποια προηγούμενη δεκαετία. Όμως μην περιμένετε αναμάσημα του παρελθόντος, αφού η όρεξη του JB και της αγέλης του για αγνό ατσάλι, είναι φρέσκια και σύγχρονη. Το "Hammer of the North" είναι η φυσική συνέχεια του προκατόχου του, με τα heavy riffs, τους καλπάζοντες ρυθμούς και την φωνάρα του JB να κλέβουν την παράσταση. Οι doom καταβολές του είναι έντονες προσδίδοντάς του μεγαλείο. Σπουδαία τραγούδια υπάρχουν από την αρχή μέχρι το τέλος. To "I, The Jury" με την Priest-ική μελωδία, το "Hammer of the North" που θα μπορούσε να είναι και σε δίσκο των Spiritual Beggars. Το "Black Sails" που ξεκινά με μια ατμοσφαιρική εισαγωγή σαν να ξεκινάς για ταξίδι που θα τα κατακτήσεις όλα, το "Mountains Be My Throne" με viking συναίσθημα, το "Northern Star" που για κάποιο λόγο μου θύμισε τον Dio. Αλλά έχουμε και συνέχεια με το επικό "The Lord of Lies" που είναι ένα doom διαμαντάκι, το "At Midnight They'll Get Wise""Bond of Blood" βγαλμένο από το "Painkiller", το όπου ο Dio μας στοιχειώνει και πάλι, ενώ το "Savage Tails" είναι πιο "παραδοσιακό" με το refrain "Those who walk against the wind, will always walk alone" να αφήνει το στίγμα του. Το κλείσιμο του "Ravens Guide Our Way" με τα κοράκια και τα καθαρά αρπίσματα στην κιθάρα, εξελίσσεται σε ένα σπουδαίο τραγούδι με την απαραίτητη ατμόσφαιρα μάχης.
Οι Grand Magus έχουν δημιουργήσει έναν σπουδαίο heavy metal δίσκο που αξίζει να μείνει κλασικός, με μεγάλο του ατού τις μελωδίες που ξεχωρίζουν τα τραγούδια μεταξύ τους και τα refrains που σου κολλάνε στην καρδιά. Ο JB κάνει τις καλύτερες ερμηνείες του, πιάνει πιο ψηλές νότες, παρουσιάζεται πιο λυρικός, δραματικός και παθιασμένος, ενώ τα solos έχουν την στόφα του σπουδαίου. Το rhythm section είναι στιβαρό και δίνει πορωτικούς ρυθμούς. Μπορεί να φανεί το "Hammer of the North" σε κάποιους προβλέψιμο, αλλά το υψηλό επίπεδο τραγουδοποιίας και οι μελωδίες γέρνουν την πλάστιγγα στο να κολλήσεις μαζί του και κάθε φορά να το ακούς όλο και πιο δυνατά.
1 σχόλια:
Πολύ πολύ καλοί!Δυνατά κομμάτια, γεμάτα ενέργεια και ιδανικά για κοπάνημα...χεχε!
Δημοσίευση σχολίου