ΑΠΟ ΠΟΛΙΤΕΣ, ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ

Κάθε άτομο προσπαθεί να νοηματοδοτήσει την ζωή του. Στην προσπάθειά του να διαφέρει, το "βοηθούν" οι διαφημίσεις, που του παρέχουν ένα υποκατάστατο της ικανοποίησης. Οι διαφημίσεις δημιουργούν όλες αυτές τις επίπλαστες ανάγκες αλλά και την βεβαιότητα πως αν τις ικανοποιήσουμε θα είμαστε ευτυχισμένοι. Ο καπιταλισμός δημιουργεί τις ασθένειες αλλά και τα αντίδοτα. Φτάνει να αγοράζεις από τα δικά του ράφια. Έτσι τα αντίδοτα των διαφημίσεων υπόσχονται πως η αγορά του τάδε προιόντος θα συνδεθεί με αυτοπραγμάτωση και κοινωνική αποδοχή. Η σχέση ανάμεσα στην απομόνωση, το κενό και το άγχος της καθημερινής ζωής “δένει” από την δικτατορία της ιδιοκτησίας. Εμπόρευμα και θέαμα είναι δύο μέρη μιας εξίσωσης που οδηγεί σε μια ολοκληρωτική καθημερινή ζωή. Οι μάζες νιώθουν ως καθήκον την κατανάλωση, μέσα σε μια αλλοτριωμένη ούτως ή άλλως κοινωνική ζωή.

To παρακάτω video που δημοσίευσε το blog "Αληθινά Ψέματα" δείχνει τον "καλό καταναλωτή". Αυτόν που έχει καθήκον να αγοράζει συνέχεια νέα προιόντα.



Η κατανάλωση δεν είναι μια a priori αρνητική πράξη. Ο τρόπος ζωής που απορρέει από την κατανάλωση, από την αναγόρευσή της σε μέσο ύπαρξης και ατομικό σκοπό είναι το πρόβλημα. Όλοι λίγο ή πολύ είμαστε διαβρωμένοι από τον καταναλωτισμό ή ακόμη χειρότερα από τον υπερ-καταναλωτισμό. Όπως ο τουρμποκαπιταλισμός "καταναλώνει" τους ανθρώπους και το περιβάλλον χωρίς ευαισθησίες, έτσι και τα άτομα ζουν με κατακερματισμένη ταυτότητα, σαν junkies που ανυπομονούν για την επόμενη επίσκεψη για shopping. Αυτή η υποκατάσταση της κοινωνικής ζωής, από την κουλτούρα του αγοράζειν, είναι που μας αποκόπτει από την Φύση, τους ανθρώπους γύρω μας και τον εαυτό μας.  Κι έτσι γινόμαστε πιο εύκολα χεραγωγήσιμοι, αφού είμαστε περισσότερο καταναλωτές από πολίτες, και ψηφίζουμε μέσω των χρημάτων μας...

Posted in: σύστημα