ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΑΝ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΧΡΕΟΚΟΠΗΣΕΙ;

Πολλά έχουν ειπωθεί για πιθανή χρεοκοπία της Ελλάδας. Τι σημαίνει όμως μια χώρα το να χρεοκοπήσει; Με λίγα λόγια, το κράτος δεν μπορεί να πληρώσει τίποτα λόγω αδυναμίας και η καθημερινή ζωή αλλάζει κατά πολύ προς το χειρότερο. Και το ενδεχόμενο για επανάκαμψη μοιάζει σε τέτοια περίπτωση μακρινό. Οι δαπάνες μειώνονται, οι δημόσιοι υπάλληλλοι χάνουν την εργασία τους και ως αλυσίδα μειώνεται η ζήτηση στην αγορά, οπότε χάνουν την δουλειά τους και οι ιδιωτικοί υπάλληλοι. Όπως είναι επακόλουθο, πάρα πολλοί άνθρωποι δεν έχουν εισοδήματα.Σαν συνέπεια των παραπάνω, οι μισθοί μειώνονται σε εξαντλητικά όρια και οι σχέσεις εργασίας όλο και ελαστικοποιούνται. Οι κοινωνίες που χρεοκοπούν δύσκολα επανέρχονται στην πρότερη κατάστασή τους, ειδικά αν δεν έχουν τις υποδομές και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που απαιτούνται για να επενδύσουν πάνω τους την οικονομία. Τα κρατικά ομόλογα χάνουν μέρος της αξίας τους και οι τράπεζες χρησιμοποιούν μέρος των καταθέσεων, που είναι άγνωστο αν θα καταφέρουν να επιστρέψουν. Γι' αυτές θα είναι κύριο μέλημά τους η επιβίωσή τους και μόνο. Όπως είπαμε παραπάνω αφού η ζήτηση -λόγω μειωμένης αγοραστικής δυνατότητας- πέφτει, μειώνονται τα κέρδη πολλών επιχειρήσεων και κάποιες από αυτές θα αναγκαστούν να κλείσουν. Βέβαια οι ανάγκες και οι επιθυμίες των ανθρώπων θα είναι ίδιες (τροφή, νερό, ένδυση, διασκέδαση), οπότε κάποιες εταιρείες θα σπεύσουν να το εκμεταλλευτούν. Αυτές που θα επιβιώσουν από την λαίλαπα μιας χρεοκοπίας είναι αυτές που δραστηριοποιούνται και σε άλλες αγορές.

Επίσης όσοι έχουν καταθέσεις σε τράπεζες του εξωτερικού ναι μεν ρισκάρουν, αλλά τουλάχιστον δεν θα κινδυνεύουν να χάσουν τα χρήματά τους. Οι τράπεζες θα εκμεταλλευτούν και την πτώση στην τιμή των ακινήτων και αφού δεν θα υπάρχει ζήτηση, αλλά και σε συνδυασμό με την πτώχευση νοικοκυριών, θα κατασχέσουν ακίνητη περιουσία. Εφιαλτικό σενάριο είναι και η στάση πληρωμών, όπου οι εργαζόμενοι δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται! Το ενδεχόμενο χρεοκοπίας της Ελλάδας δεν είναι απίθανο, ειδικά αν σκεφτούμε το πόσα σκληρά μέτρα αναμένονται κυρίως μετά το καλοκαίρι που θα τα νιώσουμε περισσότερο στο πετσί μας, αλλά και τα όσα ετοιμάζονται εκτός μνημονίου.

Το ξεπούλημα του δημόσιου τομέα παρουσιάζεται ως μονόδρομος, κάτι που θα μετατρέψει τις διάφορες ΔΕΚΟ σε εταιρείες που θα έχουν ως μόνο σκοπό το κέρδος. Οι ιδιωτικοποιήσεις θα συρικνώσουν και το -όποιο- κράτος πρόνοιας. Ένα ακόμη πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε είναι η φυγή των κεφαλαίων από την χώρα. Αν το ελληνικό κράτος επιθυμήσει την αναδιαπραγμάτευση του χρέους, θα βρει απέναντί του την ευρωπαική γραφειοκρατία η οποία θα το καταστήσει εξαρτημένο από τις ορέξεις της. Η κρίση δεν χτυπά όλους τους πολίτες ταυτόχρονα, ούτε με τον ίδιο τρόπο. Προς το παρόν όλοι έχουμε απλά την εντύπωση ότι κάτι δεν πάει καλά. Ο "παράδεισος του Ευρώ" τα προηγούμενα χρόνια μας έδινε μια καταναλωτική ευμάρεια-φούσκα. Τώρα καλούμαστε να βρούμε λύσεις και να δούμε την κρίση ως ευκαιρία γιαστροφή σε έναν τρόπο ζωής οικολογικό και ανθρωποκεντρικό. Σε ένα μοντέλο οικονομίας πόρων και να επικεντρωθούμε στην παιδεία των προσωπικοτήτων. Σε περίπτωση χρεοκοπίας το σοκ για την κοινωνία θα είναι μεγάλο. Και μια κοινωνία μουδιασμένη και αιφνιδιασμένη είναι δύσκολο να εκτιμηθεί πως θα αντιδράσει.

Άλλες συνέπειες:

-Διάλυση της μεσαίας τάξης.

-Εγκαθίδρυση καθεστώτος φτώχιας.

-Πολλά είδη διατροφής θα θεωρούνται πολυτέλεια.

-Αύξηση ψυχικών ασθενειών.

-Εγκλωβισμός στα ορυκτά καύσιμα.

-Αύξηση φόρων.

-Μείωση συγκοινωνιακού δικτύου.

-Αύξηση εγκληματικότητας.

Posted in: κοινωνία