Τα παιδιά σήμερα είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι. Πηγαίνουν σχολείο, φροντιστήριο, ξένες γλώσσες, πιθανόν ασκούν και κάποιο άθλημα ή μαθαίνουν μουσική. Τι σημαίνει αυτό; Πολύ λίγος χρόνος για να είναι παιδιά. Όταν έρθει η ώρα των εξετάσεων αγχώνονται επιπλέον, όχι μόνο για να επιτύχουν και να μην πάει ο κόπος τους χαμένος, αλλά και για να πετύχουν ώστε να ικανοποιήσουν τα απωθημένα των γονιών τους. Παιδιά που θα μεγαλώσουν με χίλια-δυο εφόδια, με πτυχία, μεταπτυχιακά, διπλώματα ξένων γλωσσών και υπολογιστών, με διακρίσεις και σεμινάρια. Παιδιά με προφίλ που θα εγγυάται "επιτυχία" όπως τους την έμαθαν, δηλαδή συνυφασμένη με τους νόμους της αγοράς. Παιδιά που θα έχουν τόσα προσόντα και δεν θα ξέρουν να συμπεριφερθούν, να κοινωνικοποιηθούν και θα νιώθουν σαν ψάρι έξω από το νερό όταν συναναστρέφονται σε περιβάλλοντα που δεν χρειάζονται τα όποια πτυχία τους. Παιδιά που ικανοποιούν τις νευρώσεις της οικογένειάς τους, που μεγαλώνουν χωρίς να είναι ποτέ παιδιά, αλλά μεγάλοι σε οικονομική συσκευασία. Παιδιά με γνώσεις σε συγκεκριμένα θέματα, αλλά χωρίς συναισθήματα.
Άτομα που τους έκλεψαν το δικαίωμα στη χαρά και στο παιχνίδι και τα βίασαν να μεγαλώσουν, τα πίεσαν να γίνουν γρήγορα "κάποιοι". Αυτά τα παιδιά θα παρακολουθούν βουβά και τρομαγμένα το τι περιμένουν πάντα οι άλλοι από αυτούς. Είναι παιδιά της εποχής τους.
Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010
ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ
4 σχόλια:
[...] post by Stranger var addthis_language = 'en'; Filed under 208589 ← Μαθηματική [...]
Πολύ όμορφο το κείμενο! Ασκούμε πολλή πίεση στα παιδιά ακόμα πράγματι! Τα φορτώνουμε μ'ενα σωρό ασχολίες και δεν τους αφήνουμε καθόλου χώρο για ν'αναπτυχθούν με τον ρυθμό που πρέπει... Η παιδική ηλικία είναι ανεκτίμητη και τόσο μικρή σε διάρκεια που είναι έγκλημα να μην την ζεις στο έπακρον! Εκείνη η ανεμελιά των πρώτων χρόνων της ζωής σου δεν πρόκειται να επιστρέψει ποτέ και αυτό είναι κάτι που κανένα παιδί δεν θα έπρεπε να στερηθεί...
Άλλωστε οι σημαντικές κοινωνικές δεξιότητες και τα εφόδια για να αντιμετωπίσει ένα παιδί την πραγματική ζωή αύριο δεν αποκτούνται μέσα από τα βιβλία και τα φροντιστήρια αλλά μέσω της ανθρώπινης επαφής και της κοινωνικοποίησης...
Αν και είμαι υπέρ του διαβάσματος και της σκληρής δουλειάς (εφόσον κάποιος το θέλει πραγματικά όμως) θα συμφωνήσω με το κείμενο. Οι σπουδές και τα πτυχία έχουν γίνει πολύ δήθεν, π.χ. τα γνωστά κλισέ του γιατρού, δικηγόρου κλπ. και κάποιοι ξεσκίζονται για ένα μεγάλο διάστημα ώστε να έχουν μετά status και λεφτά.
Από την άλλη βέβαια είναι πολύ εύκολο αν χαλαρώσεις πολύ να περάσεις στη ζώνη του τεμπέλη, εγώ προσωπικά θα σεβαστώ περισσότερο έναν "διαβαστερό" (έστω κι αν το κάνει για τους λάθος λόγους) παρά έναν κοπροτεμπέλη του φραπέ.
Κατά τη γνώμη μου, οι απόψεις που παρουσιάζονται στο κείμενο είναι εν μέρει σωστές. Ναι, είναι αλήθεια ότι τα σημερινά παιδιά είναι από τους πιο σκληρά εργαζόμενους, σχολείο, φροντιστήρια, σπουδές.. Όμως αυτά είναι τα εργαλεία που θα τα βοηθήσουν να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που πιθανόν να συναντήσουν στη ζωή τους. Διότι πέρα από τη μόρφωση, όλα τα παραπάνω το σημαντικότερο που προσφέρουν είναι ΠΑΙΔΕΙΑ, ολοκληρωμένη μόρφωση. Όταν είσαι μεγαλωμένος με αρχές, ήθη και αξίες, που παίρνεις από την οικογένεια και το ευρύτερο σχολείο, δεν υπάρχει πρόβλημα κοινωνικοποίησης. Σκεφτείτε πέρα από τη μόρφωση, τι μας έχει προσφέρει το σχολείο (και πόσο μάλλον το πανεπιστήμιο). Συναισθήματα όπως φθόνος, λογοκρισία, θυμός, αποστροφή, οργή, έρωτας, φιλία, αμηχανία, ντροπή, ελευθερία, υπερηφάνεια…(φυσικά η λίστα είναι ατελείωτη) σας είναι γνώριμα από το σχολείο/πανεπιστήμιο/φροντιστήριο; Δεν προσφέρουν ανθρώπινη επαφή; Καλώς ή κακώς, τα τελευταία είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας. Ο προθάλαμος που αναμένεις για να μπεις στην κανονική ζωή. Όσον αφορά τα αθλήματα και τη μουσική παιδεία, είναι έγκλημα εάν οι γονείς κατευθύνουν τα παιδιά τους προς οποιαδήποτε κατεύθυνση. Ο αθλητισμός και η μουσική πρέπει να είναι η διέξοδος των παιδιών από το φορτωμένο πρόγραμμά τους, η αγάπη τους.
Σίγουρα σε όλα όσα ανέφερα υπάρχουν εξαιρέσεις. Υπάρχουν παιδιά που σπουδάζουν ιατρική και όταν τους ρωτάς για ποιο λόγο επέλεξες τη σχολή αυτή, η απάντηση πάντα εμπεριέχει τη λέξη ‘μπαμπάς’. Υπάρχουν και παιδιά που δεν έχουν «χαρτιά» στα χέρια τους και είναι πολύ εξυπνότεροι από όλους τους διπλωματούχους.
Ισορροπία. Όλα είναι θέμα ισορροπιών.
Δημοσίευση σχολίου