Ακούω πολλούς ανθρώπους να μιλάνε και να συμφωνούν μεταξύ τους για το ότι "πάμε κατά διαόλου", ότι χρειάζονται αλλαγές κτλ. Πράγματα χιλιοειπωμένα, από συνωμοσιολόγους, "ειδικούς" και "ψαγμένους". Είναι τόσοι αυτοί που ασπάζονται πλέον απόψεις του underground, που πραγματικά δεν θα χωράνε στην "υπόγεια" πολιτεία του εναλλακτικού. Αυτό που έχω καταλάβει είναι πως οι περισσότεροι από αυτούς που αναπτύσσουν θεωρίες, δεν είναι πραγματικά εναντίον του Συστήματος. Μπορεί να μιλάνε εναντίον του, αλλά δεν το πολεμούν πραγματικά. Γιατί; Μα γιατί δεν θέλουν να το αλλάξουν. Συνεχίζουν και πιστεύουν στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων. Αυτό που πραγματικά θέλουν είναι να βελτιώσουν το Σύστημα. Το έχουν μάθει και το έχουν συνηθίσει. Έχουν αποδεχτεί τα μειονεκτήματά του κι απλά θέλουν να τα μετατρέψουν σε πλεονεκτήματα. Φοβούνται τις αλλαγές. Γι' αυτό και το Σύστημα συνεχίζει να διαιωνίζεται, χωρίς τίποτα πραγματικά να αλλάζει. Οι άνθρωποι αποδεικνύεται πως θέλουν πάνω από το κεφάλι τους έναν να τους χειραγωγεί και να τους λέει τι να κάνουν για να λειτουργήσουν. Δεν ξέρουν τι να κάνουν την ελεύθερη βούληση και ίσως να φοβούνται την Ελευθερία.
Το πρόβλημα είναι πως οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πως η εξουσία είναι αυτή που πρέπει να αποδείξει την χρησιμότητά της. Αντιθέτως εκείνοι αυτό που επιδιώκουν είναι να κάνει η εξουσία καλύτερα την δουλειά της. Δεν αναρωτιούνται ποιος αναθέτει σε ποιους και γιατί, την δύναμη να εξουσιάζουν και να διαμορφώνουν την ποιότητα ζωής των πολλών. Επίσης παρατηρώ πως ολοένα και περισσότερα άτομα έχουν εξασθενημένη μνήμη. Θέλουν να κάνουν αυτά που πριν κατηγορούσαν τους υπόλοιπους που τα έκαναν. Είναι "βρώμικοι" αλλά αντί να κοιτάξουν πως θα "καθαρίσουν" τους εαυτούς τους, ασχολούνται με την "βρωμιά" των άλλων (ως γνωστόν οι άλλοι φταίνε για τα χάλια μας).
Ο κόσμος δεν θέλει ν' αλλάξει. Ακόμη μετράει με αριθμούς και είναι εγωιστικός. Ποια η λύση; Να ονειρευόμαστε, να αγαπάμε, να θέλουμε να εξερευνήσουμε, να επαναφέρουμε την Φαντασία στο επίκεντρο της έμπνευσης για τα άτομα και τις κοινωνίες. Και να κοιτάει από ψηλά ένας άνθρωπος έναν άλλο, μόνο όταν είναι για να τον βοηθήσει να σηκωθεί. Να επαναστατήσουμε με το να πεθάνουμε και να αναγεννηθούμε. Ο κόσμος είναι γερασμένος και δεν θέλει ν' αλλάξει. Δεν τον ρωτήσαμε αν θέλει ν' αλλάξει. Ας αλλάξουμε λοιπόν ο καθένας προς την πορεία που δείχνει η πυξίδα την ένδειξη "Άνθρωπος".
Κυριακή 20 Ιουνίου 2010
O ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ Ν' ΑΛΛΑΞΕΙ
4 σχόλια:
[...] This post was mentioned on Twitter by pitsikokos, Stranger. Stranger said: O ΚΟΣΜΟΣ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ Ν’ ΑΛΛΑΞΕΙ: Ακούω πολλούς ανθρώπους να μιλάνε και να συμφωνούν μεταξύ τους για το ότι “πάμε κα... http://bit.ly/cTMip0 [...]
Ο κόσμος γενικά είναι ηλίθιος...
και σχεδόν έχω καταφέρει να συμφιλιωθώ με την ιδέα!
Όσο υπάρχουν άτομα που σκέφτονται έτσι υπάρχει ελπίδα! Ναι, ο κόσμος σαν σύνολο δεν θέλει ν'αλλάξει αλλά υπάρχουν μεμονωμένα άτομα που θέλουν και παλεύουν προς αυτή την κατεύθυνση... Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μία μέρα, έτσι δεν είναι; Ας είμαστε εμείς όλα όσα θέλουμε να είναι και οι άλλοι γύρω μας, γιατί από'κει ξεκινάνε όλα, από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Στην τελική δεν αξίζουν όλοι το ιδεατό, οπότε γιατί να το ζήσουν ή να το κατακτήσουν χωρίς να έχουν κάνει καμία προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση; Βλέπω πολλούς γύρω μου και κυρίως νέους που έχουν χάσει την όρεξη για ζωή χωρίς να συντρέχει κάποιος σοβαρός λόγος, Έχουν βολευτεί με όσα έχουν και δεν αναζητούν το καλύτερο ή το διαφορετικό. Όλοι αυτοί όμως είναι άξιοι της μοίρας τους γιατί κανείς δεν είναι άμοιρος ευθυνών και γιατί τίποτα δεν σου χαρίζεται σε αυτόν τον κόσμο...
Ονειρευτείτε, ταξιδέψτε, γνωρίστε, πιστέψτε, αναζητήστε! Αυτά είναι τα όπλα για την αλλαγή.
Δε θα διαφωνήσω με τίποτα από τα προλεγόμενα απλά έχω να προσθέσω τη δική μου ακόμη οπτική.
Ανα τη γνωστή ιστορία της ανθρωπότητας υπήρξαν μικρές και μεγάλες αλλαγές.
Υπήρξαν απότομες και αργές αλλάγες.
Αιματηρές και αναίμακτες επαναστάσεις.
Σίγουρα οι άνθρωποι δε ζούσαν στις συνθήκες και τους ρυθμούς που ζούμε εμείς σήμερα.
Υπήρχαν όμως αντιστοιχίες και παρράλληλες καταστάσεις.
(σχεδόν)Πάντοτε υπήρχαν η εξουσία, η εκμετάλλευση και η καταπίεση σε μικρή ή μεγάλη κλίμακα με βασικό τους όπλο πάντοτε το φόβο.
Είτε σκορπίζοντας δεισιδαιμονίες για κάποιο Θεο η δαίμονα τιμωρό που θα τους φυλάκιζε και θα τους βασάνιζε αιωνίως σε κάποια κόλαση, είτε με την άμεση απειλή της δικής τους ζωής ή των αγαπημένων προσώπων τους.
Για το γεγονός αυτό που είναι αδιαμφησβήτητο δε μπορώ να ξέρω ποια ακριβώς είναι η βαθύτερη αιτία.
Μπορούμε να δώσουμε χιλιάδες εξηγήσεις, από τη πιο ορθολογιστική μέχρι το πιο απίστευτο σενάριο επιστημονικής φαντασίας και όλα να είναι απολύτως πιστευτά εφόσον διατηρούμε το μυαλό μας ανοιχτό.
Από το ότι το σύστημα της εξουσίας είτε πρόκειται για κυβερνήσεις, είτε για ιερατεία, είτε για Τραπεζες και χρηματοοιμονομικούς οργανισμούς είναι σαθρό από τα θεμέλια του,
μέχρι το ότι η φύση δημιουργεί ζωή προσπαθώντας να εξελιχθεί περνώντας από το ορυκτο στο φυτικό και κατόπιν από το ζωικό στο ανθρώπινο βασίλειο και στη πορεία αυτή μένουν κάποια "κουσούρια" ζωικής προέλευσης.
Το κυριο όμως θέμα (κατα την άποψη μου) είναι για εμάς τους "λίγους" να προσέξουμε πως θα ξεπερνούμε τα εμπόδια που θα βρίσκουμε μπροστά μας συνεχώς στη πορεία μας για την εξέλιξη.
Γιατί εμπόδια μπορεί να τίθενται από εξωτερικούς αλλά και εσωτερικούς "εχθρούς". Και οι πιο δύσκολοι μάλλον είναι αυτοί που βρίσκονται μέσα μας, γιατί αυτοί ειναι και οι πιο αόρατοι ή δυσνόητοι αν το θέλετε.
Ας μην αναλώσουμε ολόκληρη τη ζωή μας για να αλλάξουμε ένα κόσμο που στη τελική να μην αλλάξει ή να μη θέλει να αλλάξει
ξεχνώντας τον εαυτό μας όπως επίσης να μη ξεχάσουμε ότι γύρω μας ζούνε κι άλλοι εξίσου σημαντικοί με εμάς (κι εννοώ άνθρωπους, ζώα και φυτά)και πως η ζωή δεν είναι ένα σκηνικό που στήθηκε για να πραγματοποιήσει ο καθένας μας τις εγωιστικές του και μόνο επιθυμίες.
ΣΤο κάθε σημείο της διαδρομής μας όπου σταματάμε να πάρουμε μιαν ανάσα ας κοιτούμε πίσω κι ας αναλογιζόμαστε τα λάθη και της παραλείψεις μας, τις ατελειες και τους παραλογισμους μας.
Μόνον έτσι θα μπρούμε να κοιτάζουμε μπροστά και να σχεδιάζουμε τα επόμενα βήματα με αξιοπρέπεια και θάρρος.
Δημοσίευση σχολίου