Μπορούμε να κρίνουμε στ' αλήθεια ποιοι είμαστε; Η αντίληψη διαφέρει από εποχή σε εποχή. Ακόμη κι ο απλός άνθρωπος, αυτός της διπλανής πόρτας, έχει μυστικά που τον κάνουν ιδιαίτερο. Όμως το είδος ανθρώπου που στηρίζει τον σύγχρονο πολιτισμό, είναι ο Homo Consumus Teleopticus. Άνθρωπος που στηρίζεται στην λογική προσπαθώντας να εξηγήσει τα πάντα, πεπεισμένος πως μέσω του ελέγχου πάνω σχεδόν σε όλα μπορεί να κρατάει τον κόσμο στατικό και ασφαλή, μετρήσιμο. Είναι ο άνθρωπος εκείνος που εργάζεται-συνήθως χωρίς να το γνωρίζει-για να κρατήσει την δεδομένη πραγματικότητα μέσα σε συγκεκριμένα όρια, σ' αυτά που γνωρίζουμε. Λατρεύει την πολυτέλεια, έχει θεοποιήσει την ασφάλεια και κρίνει τα πάντα μέσα από το πρίσμα της πρακτικότητας, της χρησιμότητας. Φοβάται την Ελευθερία ο Homo Consumus Teleopticus γι' αυτό ψάχνει συνεχώς για αρχηγούς σε οτιδήποτε, ακόμη κι αν καταλαβαίνει πως είναι ανεπαρκείς ή/και άχρηστοι. Επίσης χλευάζει αυτούς που θέλουν να διευρύνουν τα όρια της πραγματικότητας και να εξερευνήσουν τον κόσμο έξω από την καθημερινότητα. Ο Homo Consumus Teleopticus δεν χρειάζεται τους συμβολισμούς και υποτιμά την έμπνευση που είναι για "αχρείαστα πράγματα" όπως η ποίηση ή οι περίεργοι συνειρμοί. Το μυστήριο τον απωθεί, θέλει χειροπιαστές αποδείξεις, στοιχεία, ντοκουμέντα. Θέλει ένα έτοιμο χαπάκι Γνώσης, δεν έχει σημασία το χρώμα. Ξεχνάει ακόμη κι ότι ο ίδιος είναι ένας κόσμος, αλλά θέλει να εξηγήσει τον κόσμο μέσα από πολιτικούς όρους.
Μπορεί κανείς να είναι ιδεαλιστής, δηλαδή η πραγματικότητα να είναι εκείνο που νομίζει, ως φίλτρο να έχει τις προσωπικές εμπειρίες και η μηχανή προβολής να είναι ο νους, όλα να είναι υποκειμενικά. Από την άλλη μπορεί μπορεί μέσω της Φαινομενολογίας να εξερευνήσει τα φαινόμενα για να αναλύσει τις επιμέρους εμπειρίες. Μια άλλη μέθοδος είναι να αναλύσει το ίδιο το Ον, μέσω του Υπαρξισμού. Κάθε διανοητική δράση έχει συγκεκριμένο στόχο κι αυτό είναι το κύριο συστατικό του καθημερινού μας κόσμου, εκείνου όπου όλα βασίζονται στην πολιτική και στις σχέσεις εξουσίας. Όμως ποτέ δεν υπήρξε κι ούτε θα υπάρξει κάποια μέθοδος που να λειτουργεί σαν πλοηγός για να ονειρευτεί κάποιος. "Ο κόσμος της Φαντασίας είναι ο Μαγικός Κόσμος, ο κόσμος της Αιωνιότητας...Η Αληθινή Άμπελος της Αιωνιότητας είναι η Ανθρώπινη Φαντασία", έγραφε ο William Blake. H φαντασία υποτιμάται πολύ στις μέρες μας. Ο Μετα-άνθρωπος, αδιαφορεί γι' αυτήν αλλά και για όσα σχετίζονται με αυτήν. Την χρησιμοποιεί μόνο στις φαντασιώσεις του, σεξουαλικές, υλικές και σχετικές με την άνοδό του. Δίνει υπερβολική σημασία στα τεχνητά επιτεύγματα και στην τεχνολογία απ' την οποία είναι εξαρτημένος και γίνεται νευρωτικός, ενώ συνήθως υποστηρίζει με φανατισμό τις θέσεις του.
Πρέπει να αγωνιστούμε για την προέκταση των ορίων του γνωστού κόσμου. Ακόμη κι η εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας είναι η αντανάκλαση της εικόνας που έχουμε για τον κόσμο. Χρειάζεται να πάψουμε να πιστεύουμε άκριτα και να απορρίπτουμε τυφλά. Να μην ξεχνάμε πως επικοινωνία δεν είναι μόνο να μιλάς αλλά και να ακούς. Να μπορούμε να δούμε μέσα από τα μάτια του άλλου ή τουλάχιστον να το προσπαθούμε. Ακόμη και ας μην συμφωνούμε μαζί του τουλάχιστον να ερμηνεύσουμε την θέση του. Να μην παρασυρόμαστε απ' τους πολλούς.
Μπορεί ο σύγχρονος να κάνει ένα κβαντικό άλμα για να μεταμορφωθεί σε κάτι νέο; Η τεχνολογία φαίνεται πως μπορεί να τον "μεταλλάξει", ενώ υπάρχει και το ζοφερό σενάριο της ένωσης ανθρώπου-μηχανής. Επίσης η γενετική υπόσχεται νέες ανακαλύψεις αλλά και νέους κινδύνους. Το να ονειρεύεται είναι το στοιχείο που ξεχωρίζει τον άνθρωπο από τα ζώα. Το μεγάλο στοίχημα του εξελιγμένου διανοητικά ανθρώπου είναι να χαρτογραφήσει τον Αντί-κοσμο και να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ υλικού και πνευματικού, μεταξύ μαγικού και πεζού. Σκέφτεστε κάποιος να σχεδιάσει έναν χάρτη ενός κόσμου που βλέπει στα όνειρά του και να τον μοιράζει; Αυτόματα θα θεωρηθεί παράνομος. Μιλάει για κάτι που δεν αποδεικνύεται με τις αποδεκτές μεθόδους που βγάζουν στατιστικά και χειροπιαστά στοιχεία, άρα θεωρείται ως παραπλανητής του κόσμου. Διαφορετικός=επικίνδυνος. Η υπέρβαση λοιπόν του επόμενου κρίκου της αλυσίδας θα πραγματοποιηθεί όταν ο άνθρωπος θρώσκει πάλι άνω και αποφασίσει πως το να κληρονομήσει τα αστέρια είναι ο μόνος δρόμος.
6 σχόλια:
ΕξέλιξηήΜετάλλαξη;Υπάρχει μια λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ αυτων των δυο εννοιών!Η πρώτη θέλει φαντασία και ένα στόχο... η δεύτερη θέλει διαφθορά, λεφτά και σαπίλα!
η προσέγγισή σου και δική μου, δεν γίνεται αλλιώς, θ' αναγκαστεί ο άνθρωπος και βέβαια κάποιες μονάδες ήδη το αντιλαμβάνονται.Προσθέτω πως ο δρόμος είναι μοναχικός, δεν υπάρχουν συλλογικές διεργασίες για τέτοιες διαδρομές, δεν είναι περίπατοι.Τα όρια του σύγχρονου κόσμου είναι διευρυμένα με μια διεύρυνση μη αντιληπτή, αλλά υπαρκτή,πιστεύω.Τα δυσοίωνα σενάρια καραδοκούν και η μάχη θάναι άνιση, αλλά πρέπει να δοθεί.υπέροχη ανάρτηση!
όσο ψηλά κι αν είναι τα αστέρια,πάντα υπάρχει τρόπος να τα αγγίξεις...τα ταξίδια του νου, βλέποντας το κάτι παραπέρα και οραματιζόμενοι ακόμη κι αυτό που δεν φαίνεται, μας ανοίγουν μονοπάτια δημιουργίας......και μέσα απ' αυτά εξελισσόμαστε και ως οντότητες...καλησπέρα...φιλιά βρόχινα...
Υπέροχο κείμενο!Οι άνθρωποι υστερούν πολύ σε φαντασία και οτιδήποτε δεν μπορούν ν'αντιληφθούν με τις 5 αισθήσεις το απορρίπτουν ως μη υπαρκτό!Χωρίς την φαντασία μερικών δεν θα πηγαίναμε όμως μπροστά, δεν θα είχαμε εξελιχθεί και δεν θα είχαμε πραγματοποιήσει όλα αυτά τα επιτεύγματα σε διάφορους τομείς.Η φαντασία σε κρατάει ζωντανό ενώ αποτελεί διέξοδο απο την πεζή πραγματικότητα και την ρουτίνα!Δεν υπάρχει ασφάλεια, ο κόσμος μεταβάλλεται διαρκώς και μόνη λύση είναι ν'αποκτήσουμε την ικανότητα να προσαρμοζόμαστε...
@Balidor:Όπως τα λες. Μπορεί κάποιος να θεωρήσει πως εξελίσσεται απλά επειδή αποκτά περισσότερα χρήματα, ενώ παραμελεί να αναπτύξει τον εαυτό του. Έχω την εντύπωση πως για να εξελιχτούμε ως είδος χρειάζεται να πολεμήσουμε την βία σε κάθε μορφή της. Ακόμη και την βία εναντίον της βίας. Όμως ο πρωτόγονος φλοιός του ανθρώπου είναι πολύ ισχυρός. @Anepidoti:Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε πως αν δεν αλλάξει ο καθένας τον εαυτό του, δεν μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Γι' αυτό ο δρόμος είναι μοναχικός και δύσκολος. Συμφωνώ απολύτως, ένα τέτοιο "άλμα" δεν μπορεί να γίνει μαζικά. Kαι έδαφος θα κερδίζεται (ή θα χάνεται) πόντο-πόντο. Φτάνει να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά και να καλλιεργήσουμε τα χαρακτηριστικά της ανθρωπιάς μας, αυτά που θάβουμε για να ικανοποιήσουμε τις προσδοκίες των άλλων. Καλημέρα.
@Νεράιδα:Και να τ' αγγίξεις μπορείς και να χορέψεις υπό το φως τους και να φτιάξεις σχηματισμούς. Τα ταξίδια του νου, με πυξίδα την καρδιά πάντα ανοίγουν μονοπάτια που όταν τα διαβούμε θα γίνουμε καλύτεροι. Όταν πιστέψουμε πως μέσα μας κουβαλάμε έναν μικρό θεό. Χαιρετώ :)@Awakened:Ο άνθρωπος δεν υστερεί σε φαντασία, απλά ποτίζεται τόσο με τον υλισμό, παραμελεί τον εσωτερικό κόσμο και ξεχνά να φροντίσει ν' αναπτυχθούν τα χαρακτηριστικά που είχε από παιδί. Γίνεται αυτό που θέλει το περιβάλλον, αυτό που επιτάσσουν τα "πρέπει" για να γίνει αρεστός στα αποδεκτά κοινωνικά κριτήρια. Έτσι όμως παύει να ακούει το τι του ψιθυρίζει ο αέρας από τα δέντρα και αλλοτριώνεται. Ένα είναι σίγουρο, ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο. Όλα κυλούν.
Δημοσίευση σχολίου