ΒΕΝΤΕΤΑ

Η κτηνωδία καμουφλαρίστηκε. Εκσυγχρονίστηκε. Καλλωπίστηκε από τα media-κά ψεύδη. Στην σημαία κυματίζει το "κάνε πως δεν βλέπεις", ένα κουρέλι δίχως καμία αξία. Όποια αξιοπρέπεια έχει απομείνει πλέον πωλείται σαν την πιο φτηνή πόρνη σε μοτέλ χωρίς κλιματισμό. Η "ισορροπία", η "κανονικότητα", είναι μια ψυχαναγκαστική ροπή στον βωμό της οποίας θυσιάσαμε και μετά θάψαμε την ανθρωπιά μας. Καταντήσαμε να κοιτάμε φοβισμένα πάνω από τον ώμο μας, βάζοντας σ' εκείνη την σχισμή που τρώμε και μιλάμε ένα φερμουάρ. Δεν θέλουμε να χάσουμε αυτά που έχουμε. Ποια δηλαδή; Τα λίγα. Φοβόμαστε. Δεν τολμάμε. Γιατί να μας νοιάζει τι συμβαίνει δίπλα μας; Θέλουμε αυτά που έχουμε. Όσα είναι. Στην δουλειά μας, στο σπίτι μας, στο πορτοφόλι μας. Αλλά αυτά τελειώνουν. Είναι λίγα. Έλα βρε αδελφέ, κάνε πως δεν συμβαίνει! Θάψε τα όλα αυτά μαζί με όλα τα προηγούμενα, εκεί θα καταλήξουν και όλα τα επόμενα. Το έδαφος της απάθειας τα χωράει όλα. Επιτρέψαμε στην ασχήμια να επικρατήσει γύρω μας κι αυτή τώρα θέλει να μας γλωσσοφιλήσει. Που είναι η φαντασία, τα δικαιώματα, η αξιοπρέπειά μας; Τα πουλήσαμε κυρίες και κύριοι. Εμείς το δεχτήκαμε αυτό, όλοι μας, αρκεί να έχουμε έναν καναπέ που να μην κάνει λακούβες απ' το πολύ καθισιό (ή την ψυχανάλυση) και μια οθόνη plasma για να βλέπουμε τον κόσμο που μας κατασκευάζουν με μεγαλύτερη ευκρίνεια. Αρκεί να έχουμε παραπάνω ασφάλεια κι ας μην αντιδρούμε από φόβο μην χαρακτηριστούμε "ακραίοι".

Παρατηρώ γύρω μου ανθρώπους που ανήκουν σε στρατόπεδα. Είναι εκείνοι που η ύπαρξή τους δικαιολογείται μόνο μέσω του "εχθρού", του "αντιπάλου". Άνθρωποι που θέλουν να μονοπωλούν τον πατριωτισμό ή αντίστοιχα την επαναστατικοφροσύνη. Κουστουμαρισμένοι γύπες που κάνουν απολογισμό των κερδών τους από πάνω μας. Και μπορεί να είσαι κι εσύ μέσα σ' αυτούς. Κι εμείς οι ηλίθιοι, οι μικροί, ακόμη χύνουμε το αίμα του εν δυνάμει φίλου μας ή αδελφού μας. Ο κόσμος θα μας εκδικηθεί γι' αυτό. Θα μας εκδικηθεί γιατί δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τον προγραμματισμό μας. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά, δεν μ' αρέσει να είμαι με το πλευρό κανενός. Κανένα στρατόπεδο. Ούτε καθεστωτικοί, ούτε ταραξίες, ούτε αποκλίνοντες, ούτε αντιεξουσιαστές, ούτε Σκύλλα ή Χάρυβδη. Είμαστε άνθρωποι όλοι. Μπορούμε να το καταλάβουμε αυτό;

Ενωμένοι μόνο έχουμε δύναμη. Αν αυτό φαντάζει ουτοπικό, αν δεν μπορούμε καν να το φανταστούμε και το απορρίπτουμε ως ρομαντικό συννεφάκι, δεν έχουμε μέλλον. Βλέπεις την Ελλάδα, μια χώρα της Γεροντοκρατίας, βολεμένη, εχθρική στους ίδιους τους πολίτες της. Ακούς καμένους εγκεφάλους να ξεστομίζουν σε ότι κι αν συμβαίνει, την ύπαρξη "ξένου πράκτορα". Το ακούς κι από την Αριστερά πλέον αυτό το παραμύθι. Θα μου πείτε συντήρηση είναι κι η Αριστερά στην Ελλάδα. Τελείωσαν τα ψέματα. Αποφασίστε να μην είστε με κανένα στρατόπεδο, όσο περισσότεροι, τόσο καλύτερο για όλους μας. Οι ιδέες κατάντησαν πλαστικά σκευάσματα με copyright φυλακές (ή φύλακες, όπως προτιμάτε). Όσο υπάρχει Εξουσία που καταπιέζει κι εξαθλιώνει τους πολλούς, ταΐζοντας τους το παραμύθι της λιτότητας ως μονόδρομο, θα υπάρχουν συγκρούσεις. Τα δικαιώματα, υποκατέστησαν την πραγματική Ελευθερία. Βλέπετε ακόμη κι οι σύγχρονοι σκλάβοι έχουν δικαίωμα στην ψευδαίσθηση.

Posted in: editorial