Η ελληνική κοινωνία ήταν και είναι ένα καζάνι που βράζει. Κάποια στιγμή θα ξανακάνει "μπαμ" και δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να το προβλέψει. Ειδικά σε περιόδους κρίσεων, όπου οι άνθρωποι απογοητεύονται ή αισθάνονται ανασφαλείς διαπιστώνει κανείς ότι λόγω ιδεολογικού κενού πολλοί ψάχνουν απλοϊκές εξηγήσεις για την δυστυχία τους. Έτσι καταφεύγουν σε ανορθολογικές μορφές σκέψης, όπως πχ το μεταφυσικό, ο θρησκευτικός φανατισμός και οι θεωρίες συνωμοσίας. Ειδικά οι τελευταίες τείνουν να γίνουν το εθνικό μας σπορ. Παντού ψάχνουμε να βρούμε "ανθελληνικές πλεκτάνες" που να μας εξηγούν γιατί έχουμε την ασχήμια που βλέπουμε γύρω μας. Πάντα "σκοτεινές δυνάμεις" είναι υπεύθυνες για τα χάλια μας. Θα ακούσατε και τώρα τελευταία μετά τα πρόσφατα γεγονότα παρόμοιες συνωμοσίες. Η τάση αυτή του Έλληνα να ερμηνεύει τα συμβάντα της κοινωνικής ζωής υπό αυτό το πρίσμα, είναι προϊόν άγνοιας και αμάθειας αλλά και κάτι ακόμα πιο σοβαρό: Αποτέλεσμα των συλλογικών νευρώσεων και της καταπίεσης. Ο Έλληνας δεν εκφράζει τον πραγματικό του εαυτό, νομίζει πως όλοι ασχολούνται μαζί του, πως είναι μόνιμα αδικημένος και φυσικά ότι έχει δίκιο! Στην πραγματικότητα φοβάται το περιβάλλον του, αλλά δεν εμπιστεύεται και κανέναν ως πολίτης. Αποτέλεσμα όχι μόνο των διαχρονικά απογοητευτικών πολιτικών, αλλά και της αδυναμίας του Έλληνα να τα βρει με τον διπλανό του και να δημιουργηθεί μια ισχυρή κοινωνία των πολιτών. Όλα αυτά αποτελούν γόνιμο έδαφος για να καλλιεργηθεί κλίμα συνωμοσιολαγνείας, που φυσικά οδηγεί στην παραίτηση από κάθε προσπάθεια να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας. Έχουμε δώσει εξηγήσεις για το τι μας φταίει-κάποιος εξωτερικός εχθρός-οπότε δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε. Έτσι ο Έλληνας πολίτης αρνείται να κάνει ουσιαστική αυτοκριτική και βουλιάζει σε διανοητικές αγκυλώσεις.
Επίσης κοντά στο 20% του πληθυσμού είναι άνω των 65 ετών, κάτι που μεταφράζεται ως μια γερασμένη χώρα με συντηρητικές ιδέες, η οποία έχει παρελθόν δηλαδή μεγάλη ιστορία, αλλά αβέβαιο μέλλον και κυρίως διάθεση για επένδυση. Η γεροντοκρατία έχει ως επίπτωση όχι μόνο την βιολογική, αλλά και την διανοητική γήρανση της χώρας. Η συλλογική απάθεια κι η εσωστρέφεια είναι μερικά συμπτώματα που ακόμη δεν έχουμε δει σε πλήρη "έξαρση". Τα κοινωνικά αντανακλαστικά επίσης μειώνονται, ενώ οι ιδεολογίες παραμένουν απολιθώματα περασμένων δεκαετιών που αδυνατούν να δώσουν απαντήσεις σε σύγχρονες προκλήσεις. Αν σ' αυτά προσθέσουμε την προσκόλληση στα δόγματα και το χάος της γραφειοκρατίας, έχουμε μια εικόνα για την παράνοια που επικρατεί στην ελληνική κοινωνία. Η γερασμένη αυτή κοινωνία πάσχει από έλλειψη αδρεναλίνης και χρόνο με τον χρόνο γίνεται και πιο συντηρητική. Ακόμη κι οι διανοούμενοι έχουν "γεράσει" προτιμώντας να επηρεάζουν με ήπιο τρόπο τους τηλε-ναρκωμένους πολίτες, απ' το να τους στέλνουν γερά ηλεκτροσόκ. Ο "πολιτικά ορθός" τρόπος έκφρασης είναι ένα ακόμη σημάδι συντηρητισμού, ενός συντηρητισμού τόσο ύπουλου που πλήττει ακόμη και τους νέους. Παιδιά αγχωμένα που προσπαθώντας να καλύψουν το κενό της απουσίας πειθαρχίας στην ζωή τους, ασπάζονται τις αξίες του συντηρητισμού άκριτα. Οι νέοι παλαιότερα μάχονταν τον κανόνα, τώρα τον διαφημίζουν. Κάθε γενιά για να ωριμάσει "δολοφονεί" την επόμενη, η οποία κάποια στιγμή θα εκδικηθεί. Και το χάσμα μεγαλώνει.
Η ελληνική κοινωνία δεν έχει οράματα ούτε αυτοπεποίθηση γι' αυτό καταφεύγει στο παρελθόν, αμήχανη να προσαρμοστεί στο παρόν. Οι Έλληνες αντί να προσπαθήσουν να φτιάξουν μια ισχυρή κοινωνία πολιτών, προτιμούν να κάνουν μια λακούβα στον καναπέ τους. Τους καταπίνει ο ατομικισμός, η ξενοφοβία, η ανασφάλεια κι η κατανάλωση. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά μιας συντηρητικής κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Κανείς δεν ενδιαφέρεται να προτείνει εναλλακτικές λύσεις έναντι του καπιταλισμού, ενώ ακόμη κι οι "ριζοσπαστικές" και "προοδευτικές" δυνάμεις, απλά προσπαθούν να διατηρήσουν την θέση τους στο Σύστημα. Το παρανοϊκό σκηνικό έρχεται να το συμπληρώσει η έξαρση του νεο-εθνικισμού, που δεν δημιουργεί νέα οράματα, αντιθέτως τονίζει την ανάγκη για επιστροφή στην παράδοση με ηθικοπλαστικό τρόπο. Η επιστροφή στις "ρίζες" φωλιάζει στον φόβο για τον άλλον, για το άγνωστο, για το μέλλον. Ο σύγχρονος κόσμος είναι πιο σύνθετος και το να βρίσκουμε ως κοινωνία αποδιοπομπαίους τράγους μειώνουμε τις πιθανότητες να αναγεννηθούμε. Η ελληνική κοινωνία για να βγει από το (παρατεταμένο) τέλμα χρειάζεται να γίνει πιο εξωστρεφής και πιο ανθρωποκεντρική. Να αφήσει στην άκρη τα φοβικά σύνδρομα και την υστερία. Και σ' αυτό έχουμε μερίδιο ευθύνης ο καθένας μας.
14 σχόλια:
νεοπαράνοια λες, νομίζω...παλιοπαράνοια είναι, φροντίζουν γι' αυτό οι εκάστοτε εξουσίες και λόγω έλλειψης δομημένων θεσμών, πολύ παραπάνω απ' ότι στην υπόλοιπη Ευρώπη, ο χορός καλά κρατεί!το θέμα είναι τι γίνεται και πως παλεύετα...είμαι στ' απαισιόδοξά μου γενικά, δεν ξέρω...το φως το βλέπω αρκετά μακριά....
Με εχεις καλυψει απολυτα.Πραγματικα δεν εχω να προσθεσω κατι.Και γενικοτερα η συγκεκριμενη περιοδος με βρισκει αρκετα μπερδεμενο οσον αφορα την θεση μου στην ελληνικη κοινωνια. Αλλα πραγματικα φιλε εχω σιχαθει να ανησυχω(εγω και πολλοι αλλοι) για τους αλλους με οτι συνεπειες εχει αυτο στην ψυχικη μου υγεια, και αυτοι να μην ανησυχουν για τους εαυτους τους. Πραγματικα αποφασισα να μην χολοσκαω αλλα και να παραμεινω ο εαυτος μου.Ουτως ή αλλως το λες και εσυ. Ειμαστε σε μια κοινωνια που σε πολυ μεγαλο βαθμο ειναι αξια της μοιρας της οποια και αν ειναι αυτη...
Γεια σου Wolfheart.Ως γνωστόν, η Σκέψη, προϋποθέτει και μια κάποια είδους "τεμπελιά"(=ελεύθερος χρόνος), εφόσον υπάρχει βέβαια η στοιχειώδης Παιδεία ως υποδομή. Στην σημερινή ελληνική νεολαία, καθώς από αυτήν εξαρτάται και το μέλλον μας, όροι όπως "Παιδεία" και "ελεύθερος χρόνος" έχουν καρατομηθεί προ πολλού. Ετσι στον ελάχιστο χρόνο που έχει ένας καψερός πολίτης για τον εαυτό του, θα ενημερώνεται βλακωδώς από τα ΜΜΕ, σε σημείο να εξοργίζεται. Δυστυχώς όμως αν κάποιος δεν ξέρει τον τρόπο για εκφραστεί ως αγανακτησμένος πολίτης και να διεκδικήσει σε βάθος αυτά που τον έφτασαν σε αυτό το σημείο κόβοντας τα από την ρίζα, καταλήγει στην βία. Η οποία, σε βάθος χρόνου, έχει ως αποτελέσμα την θέσπιση περισσότερων μέτρων εις βάρος του. Ο πόλεμος που έχουμε να δώσουμε, ξεκινά αντίστροφα, από ατομικό επίπεδο, για να καταλήξει βαθμωτά στα κέντρα εξουσίας, και έχει πρώτο αντίπαλο τον κάκο εαυτό μας.Καμιά φορά αναρωτιέμαι αν οι μολότωφ έπρεπε πρώτα να πέσουν στην πλειοψηφία αυτών που απαρτίζουν το σημερινό εκπαιδευτικό σύστημα. Στην πλειοψηφία τους, τεμπέληδες, αδιάφοροι εκπαιδευτικοί, είναι οι πρώτοι που ευνοούν την Παραπαιδεία.Με σεβασμό προς τον δυστυχή 21χρονο αστυνομικό, που έπεσε θύμα κάφρων, να κάνω ένα σχόλιο για μερικούς μπετόβλακες που πήγαν να τον παρουσιάσουν ως μέρος της γενιάς των 700 ευρώ. Να θυμίσω πως ο όρος απευθύνεται σε απόφοιτους ΑΕΙ που απασχολούνται ή ημιαπασχολούνται σε επαγγέλματα του τομέα τους και μή, με εξεφτελιστικές αποδοχές. Για να μάθουμε κάποτε να συνενοούμαστε σε αυτόν τον τόπο.Οταν άνθρωποι σαν τον Χαρδαβέλλα θεωρούν τους εαυτούς τους δημοσιογράφους, η επιβεβαίωση της μισανθρωπικής εις βάθος θεωρίας-συνωμοσίας Nibiru (που παραδόξως τώρα τελευταία έγινε μόδα, βλ. Hollywood) είναι το λιγότερο και καλύτερο που μπορεί να μας συμβεί. ΟΥΣΤ!
Γι ακόμη μια φορά μπορούμε να δώσουμε ένα μεγάλο φταίξιμο στην απουσία 'ουσιαστικής' παιδείας...δυστυχώς το άτομο, σήμερα, πρέπει να "παιδευτεί" (αν υφίσταται ο όρος) μόνο του!Πρέπει να "ψαχτεί" μοναχό του και σύμφωνα με τα στάνταρς και τα ερεθίσματα που λαμβάνουμε συχνά είναι δύσκολο!
Πάντοτε οι θεωρίες συνομωσίας είχαν ένα βασικό πλεονέκτημα έναντι της ορθολογικής θεώρησης των πραγμάτων: δε χρειάζονται ιδιαίτερη τεκμηρίωση (είναι έτσι γιατί απλώς είναι, τελεία.), δεν απαιτούν ιδιέταιρο προβληματισμό και τελικά μας "αθωώνουν" ως κοινωνία για όσα στραβά μας συμβαίνουν. Για όλα φταίει κάποιος άλλος: Οι πολιτικοί, οι Αμερικάνοι, τα εξωθεσμικά κέντρα κοκ. Όμως αυτή η θεώρηση έχει ένα βασικό πρόβλημα: Δε λύνει τα ζητήματα που ανακύπτουν, αλλά τα βάζει κάτω από το χαλί.Όσο πιο νωρίς λοιπόν το καταλάβουμε τόσο ο καλύτερο. Τα όποια προβλήματα λύνονται με διάλογο, με προβληματισμό και όχι με στρουθωκαμιλισμό...
distixws to antanaklastiko tou sidiritismou einai to proto pragma pou vgenei pros ta eksw...
Οι πολίτες αυτής της χώρας βαριούνται ακόμα και να σκεφτούν πόσο μάλλον ν'αναζητήσουν τα αίτια που κρύβονται πίσω από τις κρίσεις, τα ιστορικά γεγονότα και τα κοινωνικά φαινόμενα.Η συνεχής αναφορά στο παρελθόν έχει καταντήσει κουραστική αλλά αυτή η παρελθοντολαγνεία πρωτοδημιουργήθηκε από τους εκπαιδευτικούς που από φόβο μην τυχόν και δεν μεταδώσουν όλες τις ένδοξες και μη στιγμές της χώρας, διέθεταν όλο τους τον χρόνο στο παρελθόν ασχολούμενοι καθόλου με το μέλλον. Να τονίσω ότι η ενασχόληση με μελλοντικές η παροντικές ακόμα καταστάσεις απαιτούν κριτική διάθεση και φαντασία, στοιχεία που το κράτος ουδέποτε επιθυμούσε να καλλιεργήσει στους πολίτες για να μένουν πάντα εξαρτημένοι και προσκολλημένοι.Ο εξωτερικός παράγοντας ως υπέυθυνος για όλα τα δεινά αυτής της χώρας είναι χαρακτηριστικό της έλλειψης αυτογνωσίας και διάθεσης για ανάληψη των ατομικών ευθυνών που αναλογούν στον καθένα μας.
ένα απλά εξαιρετικό άρθρο!το αναρτήσαμε στην εφημερίδα μας (epikairo).τα συγχαρητήρια μας!!!
WolfheartΣυμφωνώ με το άρθρο σε πολλά αλλά μην ξεχνάς ότι το τελευταίο καιρό ο κόσμος προβοκάρεται απο κάπου.Η τελευταία επίθεση του Επαναστατικού αγώνα μας έφερε αντιμετώπους με ένα κύμα τυφλής βίας η οποία στρέφεται εναντίον σε εμάς.Πρέπει να αφοπλιστούν τα όπλα(όσο και να σου φαίνεται ανέφικτο).Χρειάζομαστε ιδέες επαναστατικές με την σωστή παιδεία και βάση δεν χρειαζόμαστε ΨΥΧΑΚΙΔΕΣ δολοφόνους.Η Παράνοια αντιμετωπίζεται με παιδεία φίλε και με ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ και όχι με καταστροφές.θέλω την απάντηση σου κάποια στιγμή.
@Anepidoti:Συμφωνώ μαζί σου ότι αυτά τα στοιχεία δεν είναι και τόσο...νέα. Απλά οι όροι μέσα στους οποίους κινούμαστε (παγκοσμιοποίηση) είναι νέοι, καθώς δεν έχουμε δει πιστεύω όλες τις παραμέτρους μπροστά μας ακόμη. Ειδικά στην Ελλάδα οι θεσμοί πάσχουν. Προσπαθώ να μην χάνω την αισιοδοξία μου, αλλά όχι γενικά κι αόριστα. Γιατί αν κάνουμε κριτική σίγουρα δεν μπορούμε να είμαστε μες στην καλή χαρά μ' αυτά που συμβαίνουν. Γενικά πάμε κατά διαόλου, αλλά όταν φτάσουμε πάτο ίσως γεννηθεί κάτι καινούριο, προς το καλύτερο ελπίζω. Πάντως κάτι κινείται.Καλησπέρα.@Jerronymo:Πιστεύω πως όλη η κοινωνία θα έπρεπε να είναι σ' αυτή την φάση που βρίσκεσαι κι εσύ:δηλαδή της επαναξιολόγησης. Το Σύστημα απέτυχε. Καταλαβαίνω τι λες, νομίζω πως αν όλοι μας αναλάβουμε την ευθύνη για όλα όσα σχετιζόμαστε (από προσωπικά μέχρι κοινωνικά) και συνειδητοποιήσουμε ποιοι είμαστε και τι πρέπει να κάνουμε θα είναι ένα πρώτο βήμα. Από τον καθένα μας χωριστά μπορεί να γίνει μια επανάσταση. Εντός ή εκτός εισαγωγικών.Να' σαι καλά φίλε Jerronymo.
@Pronova:Καλησπέρα.Πράγματι η Σκέψη χρειάζεται χρόνο και αξιολόγηση των πραγμάτων. Το αρνητικό είναι πως εθιζόμαστε σε μια κοινωνία μη-σκέψης και βέβαια το πρόβλημα είναι η απουσία παιδείας αλλά και κουλτούρας. Οι νέοι είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι, ειδικά οι μαθητές, αφού ασχολούνται με το αντικείμενό τους τόσες ώρες συν τα φροντιστήρια κτλ. Από την άλλη βλέπεις πως κι η οικογένεια παίζει σημαντικό ρόλο. Αφήνουν τα παιδιά να κάνουν ότι θέλουν, αλλά χωρίς μέτρο και σεβασμό. Προσοχή όχι ψευτο-ηθικά κολλήματα. Εννοώ ότι ένα παιδί 13ων χρονών καλύτερα θα ήταν να έπαιζε με φίλους του, να ασκούσε κάποιο χόμπι της επιλογής του, να ασχολιόταν με τον εαυτό του κοκ απ' το να πηγαίνει σε καφετέριες ή στα internet cafe. Να μην βιάζεται να μεγαλώσει ή να "μεγαλίζει". Και το κενό καλύπτεται από την επέλαση της σαχλαμάρας των σκυλάδικων, των realities και των star της μιας βραδιάς. Πάλι κατά κάποιο τρόπο στην παιδεία καταλήγουμε, αλλά όχι μόνο αυτήν του σχολείου. Απ' την άλλη όπως λες κι εσύ, υπάρχουν τα ΜΜΕ που δίνουν μασημένη τροφή και κάποιος νομίζει πως γνωρίζει περισσότερα. Χαίρομαι που γράφεις και για την βία, γιατί ακριβώς αυτό πιστεύω: πως η καθημερινή βία που ασκείται σε όλους μας, κάποια στιγμή εξωτερικεύεται και λαμβάνονται "μέτρα για την ασφάλειά μας".Τελικά η προσωπική ευθύνη και η συνειδητότητα είναι η πρώτη ύλη για να αλλάξει κάτι. Πάλι όμως η παιδεία βρίσκεται μπροστά μας. Είναι και δογματική η σημερινή εκπαίδευση, αλλά δεν υπάρχει και χρόνος για να ασχοληθεί κάποιος χωρίς να γίνει νευρωτικός πχ με την μουσική, τον αθλητισμό κτλ. Βάζεις μέσα και τους εκπαιδευτικούς που λειτουργούν ως δημόσιοι υπάλληλοι και απλά αναπαράγουν την κυρίαρχη ιδεολογία, την ιστορία-κονσέρβα κτλ απλά για να προετοιμάσουν τον αυριανό εργαζόμενο με το "κρυφό πρόγραμμα" του σχολείου (πειθαρχία, ωράριο, πρόγραμμα, υπακοή, ανταμοιβή κτλ).Το όνομα Νibiru προέρχεται από τους Σουμέριους και σημαίνει "ο πλανήτης της μετάβασης",ενώ οι αρχαίοι Έλληνες το μετέφραζαν ως "Νέμεσις". Η Νέμεσις της ανθρώπινης βλακείας δεν έρχεται ποτέ; Μάλλον όχι. Από τις δεκάδες συνωμοσίες, αρκεί μία να πραγματοποιηθεί για να έχουμε μαζικές υστερίες.Να' σαι καλά Pronova, ενδιαφέρον το σχόλιό σου.
@Βalidor:Τελικά όπως βλέπω όλοι εκεί καταλήγουμε. Σαθρή παιδεία, μηδέν κουλτούρα, εισάγουμε τα πάντα, δεν εξάγουμε πολιτισμό. Πράγματι οι περισσότεροι μάθαμε και μαθαίνουμε από δική μας "κάψα" και διάθεση για αναζήτηση παρά από την έμπνευση που (δεν) δίνει το εκπαιδευτικό σύστημα. Κι αν δεις ποιοι προβάλλονται και ποιες αξίες, δεν είναι τυχαίο που έχουμε καταντήσει ως χώρα έτσι. @Δ.Τζ:Δεν έχεις καθόλου άδικο. Το στυλ "έτσι είναι και τέλος" είναι φασιστικό και δεν είναι τυχαίο που έχει βρει έδαφος στην σύγχρονη εποχή. Συμφωνώ για το ότι έτσι σπρώχνουμε όλα τα προβλήματα κάτω απ' το χαλί. Και μετά ακολουθείται η λογική "πονάει χέρι, κόβω χέρι". Πέρα απ' τον διάλογο που απαιτεί στοιχειώδη ύπαρξη δημοκρατίας (που οι πολιτικοί δεν φαίνεται να έχουν διάθεση να διαλεχθούν με τους πολίτες) είναι αναγκαία η ανάπτυξη κριτικής σκέψης και ικανότητας κι όχι προκατασκευασμένη γνώση. Η καλλιέργεια του πολίτη δηλαδή. Μεταξύ μας, δεν νομίζω πως καμία εξουσία θέλει τους πολίτες να σκέφτονται αλλά να συναινούν, ακόμη κι αν διαμαρτύρονται. Καλησπέρα.
@Puppet Master:Τότε μάλλον στερούμαστε άλλων αντανακλαστικών ως κοινωνία. Ούτε η τυφλή βία είναι λύση. Υπάρχει ένα κενό στον πολιτισμό μας και πέσαμε μέσα. @Awakened:Έβλεπα χθες ρεπορτάζ σε εκπομπή για το σχολικό σύστημα σε Φιλανδία και Ελλάδα. Στην Φιλανδία τα παιδιά έκαναν 5 μαθήματα την μέρα μαθαίνοντας από μουσικά όργανα ως σκηνοθεσία, αλλά και μαθήματα σαν την φυσική με εργαστήρια όμως, με πρακτική. Έχουν σε κάθε αίθουσα υπολογιστές, με πρόσβαση στο διαδίκτυο ακόμη και στα διαλείμματα, και μετά το σχολείο είχαν χρόνο για χόμπι ή οτιδήποτε. Επίσης ψάχνουν μεθόδους να κάνουν πιο ενδιαφέροντα τα μαθήματα και την μέθοδο διδασκαλίας.Στην Ελλάδα 12 ώρες σχολεία/φροντιστήρια με μηδενικές υποδομές, με καταπίεση με βαρετές επαναλήψεις της ιστορίας και των βασικών της φυσικής. Αποτέλεσμα; Το φιλανδικό σχολείο είναι το καλύτερο στον κόσμο, την στιγμή που εδώ έχουμε μείνει στην εποχή του λίθου κι ασχολούμαστε με το περιβόητο βιβλίο της Ιστορίας και τις Πανελλήνιες. Συμφωνώ απολύτως. Πολύ παρελθόν, καμία ενασχόληση με το πως θα είναι το μέλλον. Τα παιδιά κάνουν βαρετά μαθήματα, περισσότερες ώρες απ' αυτά του εξωτερικού, δεν έχουν υποδομές, δεν τους εμπνέουν οι καθηγητές και δεν αποκτούν περισσότερες γνώσεις.
@Στέφανος:Να' σαι καλά αδελφέ. Το παρήγορο είναι πως τελικά δεν είμαστε και τόσοι λίγοι αυτοί που κράζουμε τα κακώς κείμενα.@Το παιδί της πλατείας:Κοίτα αν ο κόσμος είχε αναπτύξει κριτική σκέψη όποιος κι αν τον προκαλούσε δεν θα έπεφτε στην παγίδα. Άρα καταλήγουμε (ξανά) στην παιδεία και την κουλτούρα. Εννοείται ότι είμαι εναντίον της τυφλής βίας απ' όπου κι αν προέρχεται και φυσικά το καλύτερο θα ήταν να αφοπλίζονταν ΚΑΙ οι αστυνομικοί. Καλά ανέφικτο είναι, αλλά εγώ είμαι υπέρ και ενός παγκόσμιου αφοπλισμού. Χρειαζόμαστε πράγματι νέες ιδέες, φρέσκια μυαλά και προτάσεις προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις της εποχής και ανθρωποκεντρικές. "Η Παράνοια αντιμετωπίζεται με παιδεία φίλε και με ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΗΣΗ και όχι με καταστροφές."=>Ακριβώς αυτό λέω κι εγώ, το έχω γράψει τόσες φορές που έχουν πάθει αγκύλωση τα δάχτυλα. Ούτως ή άλλως δεν έχω γράψει ποτέ κάτι υπέρ των καταστροφών. ΠΑΙΔΕΙΑ του πολίτη, κι όχι μετατροπή των ατόμων σε μάζα, σε σάρκα, σε καταναλωτές.
Δημοσίευση σχολίου