Οι ελληνικές μπάντες -και όσο κι αν κουραστείτε να το διαβάζετε από αυτή την σελίδα- πρέπει να πάψουν να αντιμετωπίζονται ως "ελληνικές μπάντες". Ταλέντο υπάρχει, ιδέες υπάρχουν, αξιόλογους καλλιτέχνες θα βρεις σε πολλά διαφορετικά είδη. Πολύ σημαντικό είναι ότι πλέον οι μπάντες ασχολούνται και με την παραγωγή.
Οι Valet Parn είναι ένα συγκρότημα μοντέρνου metal με πολλά στοιχεία, που κυμαίνονται από το thrash και το metalcore, ως το nu metal των Disturbed. Όμως η ματιά τους είναι φρέσκια και ανοιχτόμυαλη. Επειδή μιλήσαμε για παραγωγή λίγο πριν, ο Φώτης των Septicflesh την έχει αναλάβει στα Devasoundz studios. Η μίξη πάλι, έγινε στα γνωστά Fredman studios.
Εκεί που πρέπει να εστιάσουμε είναι στις συνθέσεις, όπου πραγματικά έχουν οίστρο. Τραγούδια με ορμή, όπως τα "Morpheus Fever", "Riddle Figure", "Dark Room Conjurοr" και "Fear the Bullet" αποκλείεται να μην σας συναρπάσουν. Αν τα είχαν γράψει Σουηδοί ή Αμερικάνοι θα βλέπατε να τα εκθειάζουν παντού. Η αξία τους όμως είναι αναμφισβήτητη.
Ιδέες που κρατάνε το ενδιαφέρον αμείωτο, εναλλαγές ρυθμών, διαφορετικές διαθέσεις. Τρομερά riffs από τον Γιώργο Εμμανουήλ και τον Jimmy Haursen στις κιθάρες, rhythm section που σπέρνει και μοντέρνα φωνητικά από τον Steve Venardo, με χρώμα, εύρος και συναίσθημα. Η απόδοση όλων των μελών είναι πολύ καλή και έχει το κατάλληλο νεύρο.
Στο "Neverland" οι ταχύτητες πέφτουν ελαφρά στο κουπλέ, με τις μελωδίες να θυμίζουν Nevermore. Το "Till We Rise" ακούγεται σαν κλασικό heavy metal, όμως οι επιρροές της μπάντας είναι τόσο καλά φιλτραρισμένες από το προσωπικό τους πρίσμα, που μπορείς να το φανταστείς ως '80s τραγούδι, παιγμένο από τους Avenged Sevenfold. Ο λόγος που αναφέρω συγκροτήματα στην κριτική, είναι για να καταλάβετε πόσους ήχους μπορείτε να συναντήσετε εδώ. Εξαιρετικό και το "Blindfall" με refrain που σου μένει, αλλά αυτό δεν προκαλεί έκπληξη, αφού όλα τα τραγούδια έχουν refrains που σου μένουν και hooks που κάνουν ένα κομμάτι να παίζει στο μυαλό σου. Ακόμη και οι φίλοι του power metal θα βρουν πράγματα που τους ενδιαφέρουν.
Οι Valet Parn παίρνουν απολύτως σοβαρά αυτό που κάνουν και δούλεψαν επαγγελματικά για να μας παρουσιάσουν τον πρώτο τους δίσκο. Όλη η εικόνα που δείχνουν είναι ότι στοχεύουν ψηλά και σίγουρα δεν θα αρκεστούν στην εγχώρια (καθόλου αμελητέα βέβαια) επιτυχία. Η ανανεωτική τους ματιά σε μουσικά είδη που δεν παίζονται για πρώτη φορά, η ποικιλία ήχων και η περιπετειώδης (να την πω progressive;) οπτική τους, δημιουργούν προσδοκίες. Ντεμπούτο είπαμε ότι είναι;
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου