Το "Ship In Your Trip" ήταν ένας δίσκος που προκάλεσε αίσθηση όταν κυκλοφόρησε πριν από 3 περίπου χρόνια, στην εγχώρια σκηνή. Μετά από κάποιες αλλαγές στην σύνθεσή τους, οι Sorrowful Angels επέστρεψαν ακόμη πιο δυνατοί. Ο Διονύσης Χριστοδουλάτος πλέον, πέρα της κιθάρας, ανέλαβε εξ' ολοκλήρου τα φωνητικά, κάτι που προσωπικά το θεωρώ πολύ καλή επιλογή. Επίσης, στο συγκρότημα προσχώρησαν οι Χρήστος Στρατηγός στα drums και Απόλλων Σιακανδάρης (guitars\backing vocals). Αυτές οι αλλαγές τους έκαναν καλό, κάτι που διαπιστώνεις ακούγοντας το "Omens".
Αν μπορούσα να το συγκρίνω με τον προκάτοχό του, θα έλεγα ότι είναι σαφώς πιο βαρύ και σκοτεινό, συν με ελάχιστα ηλεκτρονικά στοιχεία. Φαίνονται αρκετά επηρεασμένοι από τους Paradise Lost, εποχής One Second, πράγμα θετικότατο. Κι αυτό όχι επειδή, η συγκεκριμένη περίοδος είναι η αγαπημένη μου από εκείνους, αλλά επειδή οι Sorrowful Angels ξέρουν να γράφουν ολοκληρωμένα τραγούδια.
Τα φωνητικά του Διονύση φέρνουν σαν χροιά τον Nick Holmes και σίγουρα θα αρέσουν, ενώ οι κιθάρες τα δίνουν όλα, με solos και riffs να διανθίζουν πετυχημένα κάθε τραγούδι. Ο δίσκος ξεκινά με το "Mistress of Desire", ένα πολύ δυνατό τραγούδι που το είχαμε ακούσει και από το ep που είχαν διαθέσει λίγο καιρό πιο πριν. Επιθετικό και βαρύ, όπως αρμόζει για ξεκίνημα. Ακολουθεί το "Unspeakable Cult", με τα ηλεκτρονικά στοιχεία να του δίνουν ένα πιο dark χρώμα και το refrain, έξτρα δυναμική.
Το "Wrath" ρίχνει λίγο τις ταχύτητες με τα πλήκτρα να βρίσκονται σε σωστή "ποσότητα". Ένα όμορφο και αρκετά πιασάρικο τραγούδι. Στο ομώνυμο, τα πλήκτρα κάνουν την αρχή, για να ακολουθήσει ένα γαμάτο riff. Η δομή του και ο ρυθμός μαρτυρούν πως η μπάντα δούλεψε πολύ για να προσφέρει ένα τόσο καλό αποτέλεσμα.
Οι Sorrowful Angels έχουν καλή αίσθηση της μελωδίας και ικανότητα για να συνδυάζουν την πολυπλοκότητα με τα τραγούδια που σου καρφώνονται στο μυαλό και το βάρος με την ατμόσφαιρα. Για του λόγου το αληθές, άκου το "Shores of Capture", με τις πολλές εναλλαγές και το όμορφο refrain. Από τα αγαπημένα μου, το "Right of Way" που το μάθαμε από το πρώτο επίσημο videoclip. Προορισμένο να το τραγουδάς, λογικά επιλέχθηκε για την προώθηση του δίσκου, αφού είναι hit με τα όλα του.
Το "Mystical Momentum" είναι πιο αργό (σαν να doom-ίζει) και πολύ σκοτεινό. Πραγματικά, σε κολλάει στον τοίχο. Το "Seven" από την άλλη, είναι το πιο γρήγορο τραγούδι, πιο απλό στην δομή και ταιριαστό για συναυλίες. Το "Nous Undue" χρησιμοποιεί ιδέες από συνθέσεις που προηγήθηκαν. Προορισμένο για hit-άκι και το "Mourn", ξεκινά με ηλεκτρονικά στοιχεία με τον Διονύση να τραγουδάει με βαθιά, αλλά και με κάφρικα φωνητικά. Και έρχεται το κλείσιμο της αυλαίας με το "Stars Collide", πιο συναισθηματικό, με αρκετές αλλαγές.
Οι Sorrowful Angels είναι μια άλλη μπάντα στο "Omens". Περισσότερο κατασταλαγμένοι, παίρνοντας μια πιο heavy και σκοτεινή στροφή αναμφισβήτητα. Μπορούν να γράφουν συνθέσεις με ποιότητα, αλλά που τις θυμάσαι και εύκολα. Οι επιρροές τους (κυρίως η Paradise Lost πλευρά) μεταφράζονται μέσα από ενδιαφέρουσες ιδέες και δυνατές εκτελέσεις. Τα φωνητικά του Διονύση νομίζω πως είναι ότι καλύτερο για την μουσική τους και έπαιξαν ρόλο για την συνολική αλλαγή του ύφους τους.
Το "Omens" είναι ένας πολύ καλός δίσκος, που σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας πορεία για το συγκρότημα. Τα παλικάρια το νιώθουν και το κατέχουν. Καλοδουλεμένο άλμπουμ, με ωραίους στίχους, συναίσθημα και τραγουδάρες. Στηρίξτε τους, το αξίζουν.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου