Ετούτοι οι Φινλανδοί πάντα μου ήταν συμπαθείς, αλλά ποτέ δεν τους κατέταξα στα αγαπημένα μου συγκροτήματα. Όμως παρακολουθούσα κάθε νέο τους δίσκο. Το "New Moon" μου άρεσε αρκετά, αλλά το ξέχασα μετά από λίγο καιρό. Το νέο τους άλμπουμ, φαίνεται πως θα κάνει κατάληψη για πολύ καιρό στο στερεοφωνικό, αφού πέρα ότι ταιριάζει απόλυτα με τον παγωμένο καιρό, περιέχει μουσική υψηλής ποιότητας και αισθητικής. Οτιδήποτε αγαπάει ο φίλος του ατμοσφαιρικού ήχου, βρίσκεται εδώ μέσα. Θλιμμένες κιθάρες, χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα, μελωδίες που συγκινούν, όμορφα πλήκτρα, brutal φωνητικά, ακουστικές κιθάρες, λυρισμός, εκφραστικά καθαρά φωνητικά. Η μελαγχολία που αποπνέουν τα τοπία της Σκανδιναβίας βρήκε ασφαλές καταφύγιο εδώ.
Οι Swallow The Sun εμπλουτίζουν τον ήχο τους και προοδεύουν, επηρεασμένοι από ένα ευρύ φάσμα της ατμοσφαιρικής μουσικής. Ακούς το ομώνυμο τραγούδι που ανοίγει τον δίσκο και μπαίνεις κατευθείαν στο κλίμα, ένα doom\death μονοπάτι. Το οποίο οδηγεί με τις ακουστικές κιθάρες στο τέλος, στο "This Cut Is the Deepest", που είναι βουτηγμένο στην μελαγχολία. Εξαιρετικό πραγματικά. Το "Hate Lead the Way", αλλάζει τελείως ύφος, με τις συμφωνικές black λόγχες να ανεβάζουν ταχύτητα. Σαφώς πιο επιθετικό από τα προηγούμενα, αλλά και πάλι οι υπέροχες μελωδίες το χρωματίζουν.
Κάθε σύνθεση διαφέρει από την προηγούμενη κι έτσι, το "Cathedral Walls" είναι ένα όμορφο ντουέτο όπου συμμετέχει η Annete Olzon των Nightwish. Αρκετά κοντά στην φιλοσοφία των Opeth και των Katatonia είναι το "Hearts Wide Shut" και τα όμορφα τραγούδια διαδέχονται το ένα το άλλο, αφού ακολουθεί το "Silent Towers", περίπου στην ίδια συνταγή, αλλά με εξαιρετικές μελωδίες.
Από τα τραγούδια που ξεχωρίζουν, σίγουρα, είναι το "Labyrinth of London", που ξεκινάει με death φωνητικά, για να σε οδηγήσει σε ένα λυτρωτικό refrain και μια στοιχειωμένη μελωδία του πιάνου. Το "Of Death and Corruption", είναι θα έλεγα, το πιο τυπικό τραγούδι του δίσκου, χωρίς να σημαίνει ότι είναι άσχημο, κάθε άλλο. Στο "April 14th" οι ταχύτητες πέφτουν, σε ένα "Type O Negative meets My Dying Bride" κομμάτι, ίσως το πιο gothic απ' όλα. Kαι από κοντά το "Night Will Forgive Us", να κλείνει με αφηγηματικό τρόπο, ένα υπέροχο άλμπουμ.
Το "Emerald Forest and the Blackbird" είναι ένας δίσκος που θα αγαπήσουν όσοι αρέσκονται σε ατμοσφαιρικά ακούσματα, από Sentenced και Amorphis, ως Opeth και My Dying Bride. Είναι από τους δίσκους που συνδυάζουν το doom\death με το gothic και το μελωδικό death\black απολύτως επιτυχημένα, εστιάζοντας στα τραγούδια και όχι στον απλό εντυπωσιασμό.
Από τα άλμπουμς που δεν πρωτοτυπούν, αλλά ξεχωρίζουν για την ποιότητά τους. Το "Emerald Forest And the Blackbird" είναι ότι ζητά κάποιος για συντροφιά μέσα στον χειμώνα.
RATING: 8\10
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=g6W5ScOEv2c?rel=0&w=560&h=315]
1 σχόλια:
Το Labyrinth of London είναι πολύ όμορφο κομμάτι. Αυτού του είδους η μουσική είναι πραγματικά ότι πρέπει για τον χειμώνα.
Δημοσίευση σχολίου