Aπό τους δίσκους που ανακαλύπτεις τυχαία και προέρχονται από το underground, μπορείς να βρεις πράγματα που να μην περιμένεις. Οι Ocoai είναι από αυτές τις περιπτώσεις. Sludge χωρίς φωνητικά, μόνο με instrumetal συνθέσεις, που χάνονται στην ταξιδιάρικη ατμόσφαιρα του post rock.
Το κουιντέτο δεν περιορίζεται όμως εκεί, αφού τα βαριά riffs, ακούγονται τόσο ζεστά, μεθυσμένα από τις ψυχεδελικές αναθυμιάσεις. Η μουσική τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί περισσότερο ως progressive, κάτι που μαρτυράει και η χρήση πιάνου, βιολιού, τρομπέτας και άλλων οργάνων και effects, που φυσικά δεν χαρακτηρίζουν μια αμιγώς doom\sludge μπάντα.
Οι ήχοι στο "The Electric Hand" είναι πλούσιοι και ως ορχηστρικό έργο, θα το αγαπήσουν οι λάτρεις τόσο του μελωδικού, όσο και του σκληρού ήχου. Οι διαθέσεις ποικίλουν, με τα συναισθήματα της μελαγχολίας και της ονειροπόλησης να κυριαρχούν. Μπορώ να φανταστώ το "The Electric Hand" ως soundtrack κάποιας παράξενης ταινίας ή ενός παλιού, ασπρόμαυρου φιλμ.
Καθόλου φωνητικά, αλλά στιγμές και νότες γεμάτες από εικόνες. Εξαιρετική επιλογή για τους απανταχού μουσικόφιλους. Και όμορφο artwork.
Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012
OCOAI-THE ELECTRIC HAND
1 σχόλια:
Καθόλου φωνητικά ε; Χμμμ! Δεν είμαι πολύ φίλη των συνθέσεων χωρίς στίχους αλλά η παρουσίαση είναι καλή και με έπεισε. Οπότε θα ψάξω να ακούσω έστω καναδύο.
Δημοσίευση σχολίου