Oι Destruction είναι από τι μορφές του thrash metal. Δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό. Όπως δεν υπάρχει αμφιβολία πως πλέον δεν συγκεντρώνουν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον γύρω από το όνομά τους. Για μένα, αυτό συμβαίνει γιατί παίζουν thrash για το thrash και όχι μουσική με ουσία.
Ευτυχώς το "The Day of Reckoning" έχει μερικά καλά τραγούδια που το ξεχωρίζουν από τις προηγούμενες κυκλοφορίες. Εντάξει, οι κιθάρες-πριόνια και ο Schmier στην φωνή, διατηρούν τα κλασικά τους συστατικά. Αν δεν υπήρχαν τα "Hate Is My Fuel", "Devil's Advocate" και το ομώνυμο, θα μου φαινόταν εντελώς αδιάφορος ο δίσκος. Δεν με πειράζει που παίζουν στο ίδιο ύφος. Αυτό δεν κάνουν άλλωστε και άλλες κλασικές μπάντες; Με πειράζει ότι δεν μπορούν να συνθέσουν πλέον, album που να μην περιέχει στην πλειοψηφία του fillers. Εντάξει η εποχή τους ξεπέρασε, οι υψηλές ταχύτητες και η οργή βρίσκονται εδώ, αλλά αυτά δεν μπορούν ν' αποτελέσουν δικαιολογίες.
Οι Destruction ακούγονται παρωχημένοι -σε αντίθεση με τους Kreator- γιατί προσπαθούν να αναπαράγουν ακριβώς τον ήχο μια συγκεκριμένης -χρυσής- περιόδου και αυτό δεν γίνεται, γιατί ζούμε σε άλλες εποχές. Μεγάλο συγκρότημα παραμένουν, σημαντική η συνεισφορά τους στο thrash, αλλά δεν μπορούν να συγκινήσουν πλέον.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου