Oι Iρλανδοί Altar of Plagues δεν μπαίνουν σε καλούπια. Δημιουργούν πνευματιστική μουσική, εμπνευσμένη, που αντλεί δύναμη από την φύση. Το απρόσιτο black metal, φοράει τον μανδύα του μουντού post και εξερευνά ήχους και συναισθήματα που δεν είναι προσιτά για τον καθένα.
Το "Mammal" δεν είναι ο δίσκος που θα σου κάνει συντροφιά για να το ρίξεις έξω. Είναι σκοτεινός, "εχθρικός" και πικρός. Αν με ρωτάς, θα σου πω ότι έτσι πρέπει να παίζεται αυτή η μουσική. Μια μουσική που ενώνει τα αστικά με τα φυσικά τοπία. Οι συνθέσεις είναι 4 όλες κι όλες, αλλά η συνολική τους διάρκεια είναι 52 λεπτά, κάτι που σημαίνει ότι μόνο εύκολο δεν είναι ως άκουσμα.
Αυτές που σου σκίζουν τα σωθικά, είναι οι θρηνητικές μελωδίες και τα σκισμένα φωνητικά. Το drumming μου έδωσε την εντύπωση του τελετουργικού, κάνοντας ακόμη πιο...spiritual το "Mammal". Ο δίσκος σε υποδέχεται με το "Neptune Is Dead", ίσως το πιο επιθετικό του άλμπουμ και μέσα σε μια κολασμένη ατμόσφαιρα σε βάζει στο κλίμα. Τα 18 λεπτά περνούν χωρίς να το καταλάβεις. Το "Feather & Bone" πάλι, είναι η πιο ταξιδιάρικη και μυστηριακή σύνθεση. Στο "When The Sun Drowns In The Ocean", ένα μοιρολόι κάνει την αρχή, για να μπουν τα υπόλοιπα όργανα σχεδόν σαν ιεροτελεστία. Πραγματικά καθηλωτικό.
Η ατμόσφαιρα που χτίζεται καθ' όλη την διάρκεια του "Mammal" είναι συγκλονιστική και μπορεί να σε απορροφήσει στον δικό του κόσμο. Κι αν η ελπίδα φαίνεται χαμένη ως τώρα, έρχεται το "All Life Converges To Some Centre", με την μελαγχολική του διάθεση για να το σιγουρέψει. Η ένταση και η εσωτερική δύναμη του "Mammal" είναι κάτι που δεν περιγράφεται. Ακόμη και τα φωνητικά, τα χρησιμοποιούν ως όργανο. Ακόμη και οι στίχοι είναι πιο προσωπικοί και ασχολούνται περισσότερο με την ανθρώπινη ύπαρξη. Σας προτείνω ανεπιφύλακτα αυτό το άλμπουμ. Και μάλιστα καλύτερα να το ακούσετε νύχτα.
Προσωπικά μιλώντας, το "Mammal" είναι από τους δίσκους που ανανεώνουν τόσο το ιδίωμα του post, όσο και του ατμοσφαιρικού black. Και αν το είχα ακούσει νωρίτερα, θα έμπαινε σίγουρα στην λίστα των καλύτερων δίσκων για το 2011.
1 σχόλια:
Τόσο καλοί ε; Για να πω την αλήθεια οι μεγάλες συνθέσεις με αποθαρρύνουν αλλά με τέτοια παρουσίαση θα κάνω μια εξαίρεση...
Δημοσίευση σχολίου