Oι Δανοί βετεράνοι του death\thrash επέστρεψαν όπως ένας κυνηγός κεφαλών. Τι κι αν γι' άλλη μια φορά υπάρχουν αλλαγές στο lineup; Η συνταγή παραμένει ίδια και απαράλλαχτη. Χάος, θάνατος και μίσος, σε ένα μείγμα από κιθαριστικά πυρά και ρυθμικά breakdowns.
Οι Hatesphere γράφουν και τραγούδια που μπορούν να σου μείνουν (Venom, Decayer), ενώ ο νέος τραγουδιστής Esben Hansen ταιριάζει απολύτως με το "αίμα και σπέρμα" attitude της μπάντας. Μην περιμένετε διαφοροποιήσεις σε σχέση με όσα είχατε ακούσει ως τώρα, υπάρχουν βέβαια κάποια φρέσκα στοιχεία.
Το παραδοσιακό thrash των Megadeth και των Testament φιλτράρεται υπό το πρίσμα του 21ου αιώνα (ας το πούμε γενικά groove metal) και δέχεται δόσεις από το death και το punk, ώστε να σου κάνει την απαραίτητη "αιμοκάθαρση" αν είσαι ψυχολογικά πεσμένος. Στα συν και η καθαρή παραγωγή που αναδεικνύει τον όγκο των συνθέσεων. Μοντέρνα αλλά όχι πλαστική.
Oι Hatesphere ξέρουν πως να σχεδιάσουν ένα ηχητικό μακελειό, χωρίς να πολυζορίζονται. Αν ψάχνετε έναν δίσκο που να δαγκώνει και να πωρώνει, το "The Great Bludgeoning" είναι για σας. Headbanger friendly.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου