Βλέποντας το όνομα του συγκροτήματος, πιθανόν να σκεφτείς ότι είναι Έλληνες. Κι όμως δεν είναι. Είναι Γερμανοί. Χρησιμοποιώντας ένα προκλητικό όνομα λοιπόν, μας παρουσιάζουν ένα death soundtrack, που μαυρίζει περισσότερο τον ουρανό, χρησιμοποιώντας doom και black υλικά.
Από το καταπληκτικό εξώφυλλο-πίνακα που αποτυπώνει τα Σόδομα και τα Γόμορρα, καταλαβαίνεις πως εδώ έχεις να ακούσεις κάτι ξεχωριστό. Και οι προσδοκίες σου δεν θα διαψευστούν, όταν ακούσεις το "Κύριε ελέησον" της εισαγωγής. Η ατμόσφαιρα γίνεται πιο απειλητική από την χρήση εκκλησιαστικού οργάνου, σιτάρ, φλάουτου, μπαλαλάικας και ακουστικών κιθάρων όπου απαιτείται. Ενίοτε ακούς και κάποια ψαλμωδία. Το "Doom of the Occult" είναι υποβλητικό και προκαλεί δέος, αντίστοιχο των τεράστιων καθεδρικών ναών. Τα riffs είναι ογκώδη και δυνατά, κινούμενα κυρίως σε πιο αργές και mid tempo ταχύτητες, ενώ οι κιθάρες διανθίζουν τα τραγούδια με ωραία solos.
Το rhytm section πάλι, ξέρει να "χτίζει" έναν τοίχο, προσθέτοντας στην ατμόσφαιρα. Τα ιντερλούδια, δημιουργούν την εντύπωση πως ακούς κάποιο ανίερο soundtrack, αλλά πραγματικά προσφέρουν αφηγηματικότητα και ποικιλία στον ήχο. Μέχρι και ανατολίτικες κλίμακες χρησιμοποιούν, σαν να πρόκειται για κάποια παράξενη λιτανεία. Οι αντιχριστιανικοί στίχοι και οι τρομακτικοί τόνοι κάνουν ακόμη πιο μεγαλειώδες το τελικό αποτέλεσμα. Όσο αφορά τις συνθέσεις, είναι όλες μία και μία, με πιο εντυπωσιακές στιγμές τα "Baal of Ekron" και "Necromantique Nun". Αλλά εδώ μην ψάχνεις για εύκολα τραγούδια. Σημασία έχει το εξαιρετικό σύνολο. Η μυστικιστική αύρα που συνοδεύει το πόνημα των Necros Christos καθ' όλη την διάρκεια της ακρόασης έχει βάση στο βασανιστικό doom. Μοναδικό αρνητικό για μένα, η μεγάλη διάρκεια του δίσκου. Όπως και να έχει, το "Doom of the Occult" είναι από τα κρυφά διαμαντάκια του 2011 και δεν πρέπει να το χάσει για κανένα λόγο, ο φίλος του ακραίου ήχου.
1 σχόλια:
Μου κίνησες την περιέργεια! Θα βάλω να ακούσω το συντομότερο!
Δημοσίευση σχολίου