O Steven Wilson ξέρουμε ότι είναι ένας μουσικός με διαρκή έμπνευση και άκρως παραγωγικός. Δεν καταλαβαίνω τι εξυπηρετεί να κυκλοφορήσει 2ο σόλο δίσκο, όταν κυκλοφόρησε νέο δίσκο με τους Blackfield, αλλά και το ότι οι Porcupine Tree θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν υπό το logo τους το νέο υλικό. Και μου κάνει εντύπωση, γιατί σε όλα τα συγκροτήματα που συμμετέχει ο Wilson έχει τον πρώτο λόγο για την σύνθεση.
Τι ήθελε να εκφράσει ο καλλιτέχνης που να μην το έχει κάνει ως τώρα; Το "Grace For Drowning" είναι ίσως το πιο πειραματικό άλμπουμ που έχει κάνει ως τώρα ο Wilson, ανεξαρτήτως συγκροτήματος. Και μάλιστα είναι διπλό. Μεγάλη επιρροή είναι οι King Crimson και το prog rock των '70s, μια δεκαετία με τόσο μεγάλο μουσικό πλούτο, που το πνεύμα της στοιχειώνει τους υπέροχους ήχους που περιέχονται εδώ. Το ομώνυμο ξεκινά μελαγχολικά με μια μελωδία στο πιάνο και έτσι συνεχίζει, το "Sectarian" είναι ένα καταπληκτικό δείγμα περιπετειώδους rock, που βαδίζει σε jazz, αιθέρια μονοπάτια. Τα πλήκτρα και τα πνευστά το κάνουν ακόμη πιο ταξιδιάρικο. Αρχίσαμε με δύο instrumetals αλλά δεν έλειψε η φωνή.
Η ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο Wilson είναι χαρακτηριστική. Το "Deform to Form A Star" βέβαια θα μπορούσε πολύ εύκολα να βρίσκεται σε δίσκο των Blackfield. Περίτεχνο το "No Part of Me", με τα πνευστά να οδηγούν σε ένα jazz όργιο. Όμορφο τραγούδι και το "Postcard", ίσως το πιο προσιτό του δίσκου. Το "Remainder the Black Dog" είναι ίσως μια σύνοψη όλων των στοιχείων που χρησιμοποιούνται στο "Grace For Drowning".
Η έλλειψη φωνητικών στην πλειοψηφία των συνθέσεων, δεν ξενίζει, αντιθέτως δίνει κινηματογραφικό προφίλ. Μόνο αρνητικό για μένα τουλάχιστον, ότι κάποια τραγούδια διαρκούν περισσότερο απ' όσο χρειάζεται. Και ίσως θα μπορούσε να δοκιμάσει και διαφορετικά tempos. Και στο δεύτερο cd, θα ανακαλύψεις το ωραίο solo στο "Track One", θα βρεθείς να περιφέρεσαι μαγεμένος στον λαβύρινθο του "Raider II", ένα 23-λεπτο (!) πείραμα ουσιαστικά. Από την άλλη ακούς το 8-λεπτο "Like Dust I Have Cleared From My Eye" και αναρωτιέσαι αν το έχει γράψει ο ίδιος καλλιτέχνης, αφού μοιάζει πολύ απλό και "κούφιο".
Συνοψίζοντας, το "Grace For Drowning" είναι ένας δίσκος γεμάτος έμπνευση, με πολλές καλές στιγμές και ελάχιστες αδύναμες. Και περιέχει και κάποιες πραγματικά μαγικές. Όμως δεν απογειώνεται το συνολικό αποτέλεσμα λόγω της επανάληψης κάποιων ιδεών. Αξίζει βέβαια να του αφιερώσεις χρόνο και να τον εξερευνήσεις. Νομίζω πως ο κύριος Wilson είχε την ευκαιρία να μας προσφέρει ένα αριστούργημα.
Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011
STEVEN WILSON-GRACE FOR DROWNING
1 σχόλια:
Δεν ξέρω πως ακούγεται σαν σόλο καλλιτέχνης πάντως στα συγκροτήματα στα οποία συμμετέχει είναι καταπληκτικός. Πολύ ωραία φωνητικά και μελωδίες οπότε θεωρώ ότι και η προσωπική του δουλειά θα είναι πολύ καλή.
Δημοσίευση σχολίου