LOU REED & METALLICA-LULU

Λίγοι δίσκοι έχουν προκαλέσει τόσες συζητήσεις πριν καν κυκλοφορήσουν. Η αναπάντεχη συνεργασία του Lou Reed με τους Metallica δεν μπορούσε παρά να στρέψει τα βλέμματα στο "Lulu", έναν δίσκο όπου μεγάλος κερδισμένος είναι ο Reed, αφού έπεισε το μεγαλύτερο heavy metal συγκρότημα να συμμετέχει. Αυτός ΔΕΝ είναι ο νέος δίσκος των Metallica, oι οποίοι δοκιμάζουν πάλι κάτι διαφορετικό, αλλά του Αμερικάνου rocker.

Πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω τι σκέφτονταν οι Metallica όταν αποφάσιζαν να κάνουν ένα άλμπουμ μαζί του. Aς όψονται οι managers. Ο δίσκος είναι concept και βασίζεται στον χαρακτήρα μιας ηρωίδας θεατρικού έργου. Μια λάγνα, κακοποιημένη χορεύτρια που την έχουν καταλάβει οι δυνάμεις του κακού, γοητεύει άνδρες και στην συνέχεια τους σκοτώνει. Ο δίσκος είναι διπλός και κάπως αλλόκοτος. Δεν υπάρχουν οι κλασικές δομές που συναντάμε στα τραγούδια και αυτό που ξεχωρίζει είναι η συνεχής απαγγελία του Reed. Αυτό σε συνδυασμό με τα επαναλαμβανόμενα μουσικά θέματα σε κάθε κομμάτι, χτύπησαν στο κέντρο του νευρικού μου συστήματος.

Δεν μπορώ να πω ότι δεν υπάρχουν και καλές στιγμές. Στο "The View" για παράδειγμα, που οι Metallica Sabbath-ίζουν τον ήχο, στο αρρωστημένο "Pumping Blood" ακούς riffs που θα ήταν ωραίο να ακούσουμε σε Metallica άλμπουμ, το ίδιο ισχύει και για το νοσηρό "Mistress Dead" με τα παράξενα πλήκτρα. Ακόμη και στο "Iced Honey" με τον πιο rock χαρακτήρα ή στο πειραματικό "Cheat On Me". Ο Hetfiled ακούγεται πολύ λίγο σε κάποιες στιγμές του άλμπουμ και εύχομαι να τραγούδαγε αυτός αντί του Reed.

Ο Reed συνεχώς ψέλνει και ταιριάζει σε κάποια σημεία, αλλά στα περισσότερα είναι εκνευριστικός σαν μεθυσμένος μπάρμπας. Ακούω ας πούμε το "Frustration", που τα φωνητικά το καταστρέφουν, ακούω όμως και το ακουστικό "Little Dog" όπου η αφήγηση προσθέτει στην μελαγχολία. Χαίρομαι που οι Metallica έχουν riffs σαν αυτό στο "Dragon", αλλά λυπάμαι που τα ξοδεύουν για έναν τέτοιο δίσκο. Βέβαια δεν μιλάμε για thrash αλλά για πειραματικό rock\metal. Θα έλεγα ότι οι Metallica παίζουν με τον τρόπο της "Load" εποχής αν και δεν ξεχνάνε τις καταβολές τους. Ξεχάστε βέβαια solos κτλ. Αν νομίζατε πως το "Lulu" είναι project των Metallica ξεχάστε το! Απλά συνοδεύουν τον Reed, αν και ακριβώς επειδή είναι η μεγαλύτερη μπάντα, θέλοντας και μη περνούν την προσωπικότητά τους.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, το "Lulu" θα περάσει και δεν θ' αγγίξει. Θ' ανοίξει όμως την όρεξη όλων όσων περιμένουν νέο υλικό από τους Metallica. Ο Reed φαίνεται σαν ξεκάρφωτος και οι Metallica τζαμάρουν. Δύο κόσμοι που δεν κατάφεραν να ενωθούν πετυχημένα. Αυτό δεν είναι avant garde όπως προσπάθησαν να περάσουν αλλά avant patata! H κακογουστιά στο μεγαλείο της.

RATING: 4\10

Posted in: album reviews,avant garde,heavy metal,music,rock