MEGADETH-TH1RT3EN

Ένας δίσκος των Megadeth πάντα είναι από μόνο του ένα γεγονός. Ο 13ος τους δεν είναι ο γρουσούζικος, αλλά σίγουρα δεν είναι και ο τυχερός. Ο Mustaine μπορεί να έχει φτάσει στο σημείο να γίνει αντιπαθητικός σε πολλούς λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του και της γενικότερης συμπεριφοράς του, όμως έχει το δικαίωμα να κάνει ότι θέλει! Είναι από τους μουσικούς που έχουν δώσει πολλά και ηθελημένα ή όχι διατηρεί το προφίλ του "κακού".

Ο παλιός μπασίστας Dave Ellefson είναι και πάλι πίσω, προσθέτοντας ακόμη μεγαλύτερη δυναμική στην σύνθεση του συγκροτήματος. Ο δίσκος ενθουσιάζει στο ξεκίνημά του, με το δυναμικό "Sudden Death" και το "Public Enemy No.1", τραγούδια με φοβερά riffs, γαμάτα solos και μια άτυπη μονομαχία μεταξύ Mustaine και Broderick να εξελίσσεται στις κιθάρες. To groove είναι πωρωτικό και σκέφτεσαι "καλά αρχίσαμε". Όμως η συνέχεια δεν είναι ανάλογη, αφού τα "Whose Life (Is It Anyways?)", "We The People", "Guns, Drugs & Money" πέρα από κάποιες καλές ιδέες του πρώτου, δεν προσφέρουν τίποτα.

Έρχεται το πιο γρήγορο "Never Dead" να βάλει πάλι τα πράγματα στον ίσιο δρόμο, όπως και το πιο γκαζιάρικο "Fast Lane", αλλά τουλάχιστον για μένα εδώ τελειώνει ότι ενδιαφέρον έχει να πει το άλμπουμ. Όλα τα υπόλοιπα κομμάτια θυμίζουν παλιότερες κυκλοφορίες της μπάντας και ναι είναι ok, αλλά μέχρι εκεί. Βέβαια το συμβόλαιο των Megadeth με την Roadrunner τελειώνει, οπότε είτε οι ίδιοι δεν έδωσαν τόσο μεγάλη σημασία στο υλικό τους (αφού βασίζεται σε παλαιότερα demos), είτε μπορεί ο Mustaine να σκέφτεται και την διάλυση της μπάντας.

Το "13" που κλείνει τον δίσκο είναι πιο μελαγχολικό με ακουστικές κιθάρες. Δεν ξέρω αν είναι αποχαιρετιστήριο και δεν το θέλω. Συνολικά το "Th1rt3en" είναι καλό, αλλά δεν συναγωνίζεται το "Endgame" αν και περιέχει μερικά δυνατά τραγούδια. Η βασική του αδυναμία είναι ότι μαζεύτηκαν και αρκετά fillers. Μακροπρόθεσμα δεν πιστεύω πως θα βρει θέση στο στερεοφωνικό\mp3 σου. Οι Megadeth πάντως δεν γράφουν ούτε τώρα μέτριο δίσκο.

RATING: 7\10

Posted in: album reviews,music,thrash