Πώρωση! Αυτός ο δίσκος δεν είναι ο πρωτότυπος που θ' αλλάξει την ιστορία της μουσικής, αλλά είναι ένας δίσκος όπου για πρώτη φορά ακούμε black n roll! Black metal δηλαδή με την νοοτροπία του rock n roll, ή μήπως rock n roll με black φωνητικά; Μην μπερδεύεστε. Γιατί οι Νορβηγοί Kvelertak αυτό που επιχειρούν είναι διαφορετικό από τον ήχο των Darkthrone ή από το "Now Diabolical" των Satyricon. Σαν αισθητική θα μπορούσα να πω πως πηγαίνει αντίστοιχα στο n"roll στοιχείο που εισήγαγαν στο death τους οι Entombed, αλλά και πάλι οι παραπάνω περιγραφές δεν μπορούν να περιγράψουν την κάψα και την πολυσυλλεκτικότητα του πρώτου πονήματος αυτής της μπάντας. Σφύζουν από πώρωση.
Απίστευτος συνδυασμός από black σε κλασικές rock φόρμες, thrash, punk! Εκεί που ακούς blastbeats, έρχεται ένα γαμάτο solo που βρωμοκοπάει hard rock, εκεί που χτυπιέσαι στους ξεσηκωτικούς ρυθμούς, έρχεται μια μελωδία από επικό σκανδιναβικό metal κι εσύ ψάχνεσαι να δεις τι γίνεται. Συνθετικά οι Kvelertak σκίζουν, αφού γράφουν κομματάρες σαν το εναρκτήριο "Ulvetid" με την κραυγή "Kvelertak" να ηχεί σαν ιαχή πολέμου, το "Mjod" που είναι η επιτομή του ήχου τους (ωραίο το πιανάκι και τα λοιπά όργανα), το "Fossegrim" με το hammond,το "Blodtorst", το "Offernatt" και το "Sjohyenar" που έχουν μερικά στοιχεία heavy metal, το "Sultans of Satan" με το...πολυφωνικό refrain, το "Ordsmedar Av Rang" με τα ψυχεδελικά στοιχεία ή το "Utryudd Dei Svake" που έχει έναν southern αέρα. Τα πάντα έχει και συμφέρει! Ενώ κάποια όργανα που ξεπετιούνται αραιά και που (ακουστικές κιθάρες, κρουστά, πιάνο) προσθέτουν πάρα πολύ στην πώρωση. Οι λεπτομέρειες κάνουν την διαφορά.
Τα φωνητικά είναι όσο "σκισμένα" πρέπει, οι κιθάρες όταν δεν φτύνουν "προοδευτικά" black riffs, groove-άρουν με heavy rock μαγκιές! Τα drumms ρολάρουν με ευκολία ανάλογα με την ταχύτητα και την διάθεση, γενικά μεγάλο ξεσάλωμα! Η αιχμηρή παραγωγή του Ballou των Converge αναδεικνύει όλα τα παραπάνω με τρόπο χειμμαρώδη. Η μεγάλη τους μαγκιά είναι ότι γράφουν τραγούδια που είναι άμεσα και μπορείς να τα θυμάσαι, παρόλα τα διαφορετικά στοιχεία που ακούς ταυτόχρονα. Όλα αυτά τα μουσικά συστατικά στα χέρια άλλων θα δημιουργούσαν μια αηδία, αλλά μουσικάρες σαν κι αυτούς εδώ τα μετατρέπουν σε κάτι απολαυστικό. Αποδεικνύουν ότι η διάθεση για να γράψεις έναν σπουδαίο δίσκο δεν φτάνει αν δεν το έχεις μέσα σου και δεν γνωρίζεις το metal. Τι κι αν οι στίχοι είναι αποκλειστικά στα νορβηγικά; Αυτό προσθέτει στην πώρωση. Εξωφυλλάρα κι όλας, φτιαγμένη από το χέρι του John Baizley των Baroness. Δίσκος-χαρά της μπύρας! Απίστευτη πώρωση και από τις δισκάρες της χρονιάς.
Quiz: Πόσες φορές διαβάσατε την λέξη πώρωση;
2 σχόλια:
6!χαχα! Από τα λίγα που άκουσα μπορώ να πω ότι πρόκειται για ένα πολύ καλό συγκρότημα...΄Πολύ ενέργεια με πραγματικά πωρωτικά φωνητικά!!
Πολυ χαιρομαι που καποιος απο την Ελλαδα γουσταρει/ξερει αυτο το συγκροτημα. Φοβερη μπαντα
Δημοσίευση σχολίου