ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΚΡΙΣΗ ΦΕΡΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

Παρατηρείται μια φοβερή απάθεια και μοιρολατρεία από τουςΈλληνες πολίτες. Πριν λίγο καιρό, το ΔΝΤ ήταν ο εχθρός που έπρεπε όλοι μας να διώξουμε με νύχια και με δόντια. Μέσα σε λίγους μήνες, θεωρούμε το ΔΝΤ γείτονα της διπλανής πόρτας που μετακόμισε για λίγο καιρό και μετά από κάποια χρόνια θα επιστρέψει εκεί που ανήκει. Πως οι Έλληνες κοιμήθηκαν όλο αυτό το διάστημα; Δεν φταίει ούτε το καλοκαίρι, ούτε η νέα φουρνιά εμετικών reality shows, ούτε οι μυστικές υπηρεσίες. Φταίει ότι ο χαρακτήρας αυτού του λαού είναι άρρωστος. Πάσχει βαριά. Αυτό δεν πέρασε απαρατήρητο από της τρόικα που φρόντισε να ενοχοποιήσει έναν ολόκληρο λαό, ο οποίος εκπαιδεύτηκε να αυτομαστιγώνεται. Μπορώ να προσπεράσω τα προπαγανδιστικά ρεπορτάζ που πολίτες δηλώνουν ότι "τα μέτρα είναι αναγκαία", ή "αφού τα έκαναν έτσι τι να κάνουμε εμείς τώρα;". Η ελληνική κοινωνία έχει μια παθολογία στα σπλάχνα της, η οποία ξεκινά από την μεταπολίτευση, αλλά ιστορικά έχει ποτιστεί από την τουρκοκρατία. Θυμάστε πως οι Έλληνες χωρισμένοι εκείνη την περίοδο είχαν απαλλαχθεί από "περιττά" πράγματα όπως η ελευθερία;

Έτσι τώρα δήθεν ανήμποροι να τα καταφέρουμε μόνοι, φέραμε τα "τσακάλια" του ΔΝΤ να κάνουν την δουλειά, για εμάς, για το καλό μας φυσικά! Έχουμε εκπαιδευτεί να νιώθουμε ντροπή και ενοχές. Επίσης για πρώτη φορά οι τράπεζες όχι μόνο είναι ενισχυμένες, αλλά αντί να χρεοκοπήσουν ιδεολογικά, έχουν μεταφέρει την αποτυχία του συστήματος που συμβολίζουν στους καθημερινούς ανθρώπους. Αυτό είναι βούτυρο στο ψωμί των καθεστωτικών, που με πρόσχημα μια "κρίση" εξαναγκάζουν χουντικά την κοινωνία να δεχτεί αλλαγές που υπό "υγιείς" συνθήκες δεν θα δεχόταν.

Σοκάρουν την κοινωνία για να γίνει πειθήνια στις επιταγές των ελίτ, όπως συμβαίνει με τους κρατούμενους. Το χτύπημα στο ηθικό της κοινωνίας την παραλύει και ψάχνει για κηδεμόνες. Οι κηδεμόνες δεν χρειάζεται να είναι συγκεκριμένα πρόσωπα. Σκεφτείτε πόσα θεωρούσαν οι άνθρωποι αδιανόητα πριν μερικά χρόνια και πως με σκιώδη τρόπο παίρνουν σάρκα και οστά. Αυτές οι τακτικές απορρέουν από την ελεύθερη αγορά και τους απάνθρωπους νόμους της. Έτσι οι Έλληνες σιωπούν και μετά από κάποιο χρονικό σημείο, θα ξεχάσουν, θα τους περάσει το σοκ και θα επικεντρωθούν πάλι στις δουλειές τους. Θα μείνουν αποπροσανατολισμένοι και τα σχέδια αυτών που έχουν τον ρόλο του κηδεμόνα τώρα θα πραγματοποιηθούν. Εκτός και αν ξυπνήσουμε. Όχι με μια ψεύτικη, παροδική αφύπνιση, αλλά με μια ιδεολογική επανάσταση εστιασμένη στον τρόπο ζωής και τις συνήθειές μας.

Posted in: κοινωνία,σύστημα