Η αναζήτηση νοήματος στην σύγχρονη ζωή, οδηγεί στις κίβδηλες υποσχέσεις του καταναλωτισμού. Ο μεγαλύτερος φόβος του Συστήματος είναι να σταματήσουμε να ψωνίζουμε. Η προσκόλληση στον καταναλωτισμό ως τρόπο ζωής προέρχεται από τον εκφοβισμό του υποκειμένου. Η μοναδική του ελευθερία (αν έχει χρήματα για ξόδεμα) περιορίζεται σε ποια μάρκα προϊόντος θα επιλέξει. Μπαίνεις στην γραμμη παραγωγής για να παράγεις τα προιόντα που μετά θα αγοράσεις και θα παλέψεις να αποκτήσεις ή θα μπερδευτείς ποιο από αυτά να προτιμήσεις. Η διαφήμιση είναι ο μόνος θεσμός (ποιος αμφιβάλλει ότι είναι θεσμός πια;) ο οποίος δεν υπόκειται σε καμία κριτική.
Από την άλλη όλες οι υποσχέσεις της καριέρας είναι κενές και θέτουν αυστηρά όρια στην αυτοεκπλήρωση και την πραγματική Ελευθερία. Δεν χρειάζεται να φοράμε παντελόνια Diesel και παπούτσια Nike για να ξεχωρίσουμε. Δεν έχουμε ανάγκη υποδείξεις για το τι χρειαζόμαστε. Η καταναλωτική μανία είναι το καύσιμο για να κινηθεί το άδικο αυτό σύστημα και να επιβάλει τους όρους του.
[youtube http://www.youtube.com/watch?v=5AEiwOM4fAY?rel=0&w=560&h=345]
Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010
CONSUMEPHRENIC
1 σχόλια:
Το βίντεο είναι πραγματικά καταθλιπτικό αλλά παρουσιάζει την πραγματικότητα όπως είναι σήμερα! Είμαστε όλοι δέσμιοι του καταναλωτισμού και όποιος το αρνηθεί δεν είναι ειλικρινής. Απλά ο καθένας μας είναι σε διαφορετικό βαθμό και με διαφορετικό τρόπο. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα υλικά αγαθά δεν είναι υποκατάστατα της αγάπης, της καταξίωσης, της αποδοχής ή της ασφάλειας αλλά απλώς υλικά αγαθά. Αποκτούν κάθε φορά το νόημα που εμείς τους προσδίδουμε.
Αν αφαιρέσουμε το συναισθηματικό περιτύλιγμα με το οποίο ντύνουμε όλα τα καταναλωτικά αγαθά θα μπορέσουμε και να αποδεσμευτούμε απ'αυτά. Όχι ότι είναι εύκολο, αλλά σίγουρα αξίζει την προσπάθεια...
Δημοσίευση σχολίου