Κάποιος μας χάρισε σπίτια, εξοχικά, κότερα, αυτοκίνητα, δάνεια για διακοπές, για αγορές, για δώρα. Κάποιος μας πρόσφερε ρούχα, αρώματα και ότι άλλο τραβούσε η ψυχή μας, μόνο και μόνο παίιρνοντας ένα δάνειο. Κάποιος μας έμαθε να μην μπορούμε δίχως κινητό, καφετέρια και πόζα. Ναι, είναι ο ίδιος που μας έκανε να ξεχάσουμε τον ήχο του τιτιβίσματος, τους ψίθυρους που μεταφέρει ο άνεμος, το να σταματάμε στον δρόμο για να μυρίσουμε τα λουλούδια, να θαυμάσουμε την φύση. Είναι ο ίδιος που μας έκανε να λησμονήσουμε την αξία της μουσικής, της Τέχνης, της ποίησης, της αναζήτησης. Μας πρόσφερε gadgets και ευκολίες και τα δεχτήκαμε όπως οι Ινδιάνοι τα καθρεφτάκια. Αφού είχαμε χρήματα όλα τα άλλα ήταν δευτερευούσης σημασίας. Έχεις λεφτά και αυτοκίνητο; Δεν χρειάζεσαι τίποτα άλλο. Γιατί να κάτσεις να σκάσεις για το περιβάλλον και τον άνθρωπο, μήπως εσύ θα αλλάξεις τον κόσμο; Και ποιος είσαι εσύ για να το κάνεις, αφού δεν έχεις τα κότσια για ν' αλλάξεις τον εαυτό σου; Κάνει ζέστη, έχει ανέβει η θερμοκρασία του πλανήτη, ακούς στις ειδήσεις. Εσύ βέβαια δεν φταις. Παίρνεις το αυτοκίνητό σου για απόσταση 800 μέτρων, αφήνεις την βρύση ανοιχτή και 3 τηλεοράσεις να παίζουν, ενίοτε θες να κάψεις μερικά δεντράκια για να φτιάξεις το σπιτάκι σου στην εξοχή. Έχεις την δουλίτσα σου, το αμαξάκι σου, το σπιτάκι σου, την ζωούλα σου. Όλα υποκοριστικά, μικρά και "λίγα".
Κάνεις υπερβάσεις απλά και μόνο για να συμβιβαστείς όπως τόσοι άλλοι, για να απορροφηθείς από το Σύστημα. Δεν πρόκειται να θυσιάσεις τίποτα από την βολή σου. Είναι δυνατόν να είσαι ενάρετος, όταν την αρετή την ορίζουν άλλοι για σένα; Πως μπορείς να είσαι τίμιος όταν σε καθορίζει η γνώμη των άλλων; Ανταγωνίζεσαι μόνο. Αυτό σε έχουν διδάξει, αυτός είναι ο δρόμος για την...επιτυχία. Ποια επιτυχία; Αυτή της ζωούλας που λέγαμε παραπάνω. Οι κενές υποσχέσεις του "έχειν". Ναι αλλά ποιος είσαι; Αυτός που ακόμη καταναλώνει και απομυζά τον πλανήτη. Είσαι αυτός που δέχεται την υποβίβαση της ζωής, σε επιβίωση.
Και μια μέρα ξύπνησες και τα χρήματα λιγόστεψαν. Και σου είπαν ότι ήρθε η Κρίση, σαν μεταδιδόμενη νόσος. Ξέρεις ποιοι θα επιζήσουν από την Κρίση; Αυτοί που έχουν απλώσει το χέρι τους στους διπλανούς τους. Είμαι σίγουρος ότι μπορείς κι εσύ να το κάνεις. Το μέλλον θα χτιστεί από την συνεργασία σε τοπικό επίπεδο και την αλληλεγγύη, από την άρνηση ατόμων και κοινωνιών να υπηρετούν τις προσταγές του Κράτους. Από την αυτοοργάνωση που θα οδηγήσει στην αυτονομία. Και μέσα σε όλα αυτά από την επιστροφή του ανθρώπου στην Φύση. Το ξέρεις ότι μπορείς να τα καταφέρεις. Ξεκίνησε από σήμερα να ζητάς λιγότερα, να εξαρτιέσαι λιγότερο από τα χρήματα. Αρνήσου την αστική κουλτούρα, την κονσερβοποιημένη διασκέδαση, τους ανταγωνιστικούς τρόπους συμπεριφοράς, τις άρρωστες συνήθειες της βαρεμάρας και του εγωισμού. Έχω πίστη σε σένα. Μην με απογοητεύσεις.
Κυριακή 8 Αυγούστου 2010
CONSUMENATION
3 σχόλια:
Αισιόδοξο το κείμενο και έτσι πρέπει! Ωστόσο εγώ δεν ξέρω αν έχω τόση πίστη στον Άνθρωπο γιατί ναι μεν είναι ικανός για το μεγαλύτερο καλό αλλά άλλο τόσο είναι ικανός και για το μεγαλύτερο κακό... Ο εγωισμός και η αδιαφορία του δεν τον αφήνουν να απλώσει το χέρι και να βοηθήσει τον συνάνθρωπό του. Μακάρι ν'αποδειχτώ λάθος βέβαια.
Ο εγωισμός και η αδιαφορία του είναι προϊόντα της κοινωνίας που ο ίδιος έχτισε γιατί απλά... έτσι τον βόλευε! Και όντως, αισιόδοξο το κείμενο, ωστόσο και εγώ πιστεύω πως δεν θα το απλώσει το χέρι, κυρίως γιατί τον έχουν μάθει να φοβάται να το απλώσει μην τυχόν και του το δαγκώσουν. Και όσο ο διπλανός υποφέρει και όχι ο εαυτούλης του, το χέρι θα μείνει στην τσέπη να μετράει τα ψιλά.
Το κείμενο εξαιρετικό Stranger. Θα μπορούσα να το αναδημοσιεύσω με κάθε επισημότητα ίσως;
Vampirela, "η φύση του ανθρώπου" είναι ένα τέχνασμα των πουριτανών για να δικαιολογείται η ύπαρξη μιας καταπιεστικής εξουσίας. Ο εγωισμός είναι προιόν του καπιταλιστικού συστήματος, με την έννοια ότι σε ποτίζει με την λογική "ο θάνατός σου, η ζωή μου". Ακόμη ελπίζω...
Σοφό παιδί, ο φόβος είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για τον εαυτό μας αλλά και για την σχέση μας με τους άλλους. Στον Μεσαίωνα είχαν τον φόβο του θεού και φαινομένων που δεν μπορούσαν να εξηγήσουν. Όμως με την πρόοδο της επιστήμης πολλοί φόβοι εξηγήθηκαν, για να δώσουν την θέση τους σε άλλους.
Οι κυβερνήσεις πρέπει να αποδείξουν την χρησιμότητά τους γι' αυτό εφευρίσκουν τρόπους τρομοκρατίας και χειραγώγησης. Πρέπει να δράσουμε εκτός συστήματος, αδιαφορώντας για το μάτσο άχρηστων χαρτογιακάδων. Και δεν χρειάζεται βία, γιατί κάνει πιο δυνατό το Σύστημα. Χρειάζεται να δράσουμε τοπικά και να φτιάξουμε δίκτυα ανθρώπων που να αλληλοβοηθιούνται, όπως στις ανταλλακτικές κοινωνίες.
Φυσικά και μπορείς να το δημοσιεύσεις. :)
Δημοσίευση σχολίου