1. MASTODON-CRACK THE SKYE
Το "Crack the Skye" είναι πιο μελωδικό, με τις ταχύτητες μειωμένες, σίγουρα πιο πειραματικό και ίσως ο πιο ώριμος δίσκος στην πορεία του συγκροτήματος. Βούτηξαν στην ψυχεδέλεια του rock των '70s, προσθέτοντας ακουστικές κιθάρες, banjo, μαντολίνο και πλήκτρα. Τα riffs είναι κολλητικά θυμίζοντας τα χαρακτηριστικά των προηγούμενων δίσκων μόνο που τώρα εμπλουτίστικαν με υπέροχα leads, τα solos περισσότερα και καλύτερα από ποτέ, η νοοτροπία απολύτως progressive και υπόδειγμα για το πως πρέπει να είναι το ανοιχτόμυαλο rock/metal. Εδώ δεν υπάρχει ούτε μια περιττή νότα. Δίσκος ήδη κλασικός, που θ' αποτελέσει σημείο αναφοράς στο μέλλον. Για να το πούμε πιο καθαρά...το "Black Album" των '00s. Μνημείο.
2. PARADISE LOST-FAITH DIVIDES US, DEATH UNITES US
Το "Faith Divides Us – Death Unites Us" ενώνει το ένδοξο παρελθόν των Βρετανών με ένα μέλλον που φαντάζει το ίδιο λαμπρό όσο συνεχίζουν να δημιουργούν τέτοιους δίσκους. Έντονα συναισθήματα υπάρχουν, λύτρωση όμως όχι. Riff-άρες, μελωδίες πικρές και θυμωμένες, μπάσο που σε χώνει όλο και πιο βαθιά στην άβυσσο, μια φωνή που δεσπόζει πάνω από όλο το σκότος που οι Lost έχουν υφάνει τόσα χρόνια με μαεστρία. Δεν έκαναν απλά το χατίρι των οπαδών να επιστρέψουν στην κατάμαυρη αισθητική που ανέδειξαν, αλλά φαίνεται πως αυτό ξέρουν να κάνουν καλύτερα από τον καθένα. Σίγουρα δεν είναι ο καλύτερός τους δίσκος, αλλά στέκεται με περηφάνια και κοιτά στα μάτια τα αριστουργήματά τους.
Το "Faith Divides Us – Death Unites Us" ενώνει το ένδοξο παρελθόν των Βρετανών με ένα μέλλον που φαντάζει το ίδιο λαμπρό όσο συνεχίζουν να δημιουργούν τέτοιους δίσκους. Έντονα συναισθήματα υπάρχουν, λύτρωση όμως όχι. Riff-άρες, μελωδίες πικρές και θυμωμένες, μπάσο που σε χώνει όλο και πιο βαθιά στην άβυσσο, μια φωνή που δεσπόζει πάνω από όλο το σκότος που οι Lost έχουν υφάνει τόσα χρόνια με μαεστρία. Δεν έκαναν απλά το χατίρι των οπαδών να επιστρέψουν στην κατάμαυρη αισθητική που ανέδειξαν, αλλά φαίνεται πως αυτό ξέρουν να κάνουν καλύτερα από τον καθένα. Σίγουρα δεν είναι ο καλύτερός τους δίσκος, αλλά στέκεται με περηφάνια και κοιτά στα μάτια τα αριστουργήματά τους.
3. KATATONIA- NIGHT IS THE NEW DAY
Το "Night is the New Day" είναι η φυσική συνέχεια του "The Great Cold Distance" καθώς η μπάντα κάνει ακόμη πιο progressive τον ήχο της, ενώ σίγουρα είναι ότι πιο ατμοσφαιρικό και θλιμμένο έχουν γράψει. Τα κολλητηλίκια με τους Opeth φαίνεται να τους επηρέασαν και ενσωμάτωσαν κάποια '70s στοιχεία στον ήχο τους. Όσο κυλάει ο δίσκος η συναισθηματική ένταση κορυφώνεται όπως σε μια σπουδαία ταινία που σε καθηλώνει με κάθε τρόπο. Οι περισσότερες συνθέσεις είναι mid tempo με υπέροχες μελαγχολικές μελωδίες και έξυπνες αλλαγές ενώ το φάντασμα των Pink Floyd είναι περήφανο.
5. MADDER MORTEM-EIGHT WAYS
Αν υπάρχει ο όρος μεταμοντέρνο metal, νομίζω πως εδώ βρίσκει ιδανική εφαρμογή. Συνδυάζουν το στοιχειωμένο doom με τις αρετές του progressive και την γεύση του gothic, αλλά δεν μπορείς να τους κατηγοριοποιήσεις σε τίποτα απ' όλα αυτά. Είναι απλά καταπληκτική μουσική, η οποία ντύνει τα μοναδικά και φορτισμένα φωνητικά της Agnete M. Kirkevaag. Οι Madder Mortem χωρίς να κοπιάζουν κατέχουν την διαφορετικότητα που άλλοι παλεύουν ν' αποκτήσουν ή την εξαγοράζουν. Πραγματικό έργο τέχνης σπάει τις νόρμες και όσοι έχουν ανοιχτά αυτιά και καρδιά θα το εκτιμήσουν.
6. RIVERSIDE-ANNO DOMINI HIGH DEFINITION
Οι Riverside κυκλοφορούν τον καλύτερό τους δίσκο που λάμπει πραγματικά ως αυτόφωτο progressive αριστούργημα που ναι μεν μένει πιστό στις επιρροές του (Porcupine Tree, Tool, ολίγη Οpeth και Pain of Salvation) αλλά καταφέρνει να ηχεί φρέσκο και διαφορετικό από όλα αυτά, προκαλώντας όμορφα συναισθήματα. Ένας πλούτος από ήχους που δεν διστάζει να περιπλανηθεί σε πολλά διαφορετικά μουσικά είδη με μεγάλη επιτυχία. Οι Riverside έπιασαν μια κορυφή που δεν ξέρω αν θα ξεπεράσουν στο μέλλον. Το σίγουρο είναι ότι πειραματίστηκαν αλλά ταυτόχρονα δημιούργησαν συνθέσεις έξυπνες που κολλάνε στο αυτί χωρίς να είναι εμπορικές κι αυτό λέει πολλά.
7. THE DEVIN TOWNSEND PROJECT
Rock μουσική, άμεση και πιασάρικη που κάνει τους συνθέτες που ψάχνουν τα ραδιοφωνικά hits να κοκκινίσουν από την ντροπή τους, που ωστόσο θα ξενίσει όσους περιμένουν ν' ακούσουν τραγούδια επιπέδου Nickelback αφού το "Addicted" δεν είναι προσιτό. Είναι όμως μοντέρνο, σφύζει από έμπνευση έχει χορευτικό χαρακτήρα (αν μπορώ να το πω έτσι) και heavy κιθάρες. Κάθε riff κατεβαίνει μονορούφι σαν σφηνάκι τεκίλας και οι ρυθμοί έχουν pop χροιά χωρίς να γίνονται "φλώρικα". Η ποιότητα των συνθέσεων είναι σε κορυφαία καλλιτεχνικά επίπεδα και φαντάζομαι πως ο Townsend δεν είχε καν την πρόθεση να δημιουργήσει έναν δίσκο τόσο εμπορικό στο άκουσμα που μπορεί ν' ακούσει ο οποιοσδήποτε φίλος της μουσικής αλλά ταυτόχρονα πολυεπίπεδο.
8. AMORPHIS-SKYFORGER
Τρομερές μελωδίες υποστηριζόμενες από έναν folk αέρα, refrains που γράφονται στην καρδιά, κιθάρες (ηλεκτρικές και ακουστικές) απολαυστικές με ορισμένα φοβερά solos, πλήκτρα που φτιάχνουν όμορφη ατμόσφαιρα, φωνητικές γραμμές απόλυτα κολλητικές. Μαγικό από την αρχή ως το τέλος, με όλα τα μέλη να έχουν τρομερή όρεξη και τον Tomi που έχει δέσει απόλυτα μαζί τους να κάνει τις καλύτερες ερμηνείες του. Είναι σπάνιο καλλιτέχνες να γράφουν απλά κομμάτια αλλά ποιοτικά και γεμάτα με τόσες ιδέες που ωστόσο μπορεί να ακούσει οποιοσδήποτε. Όμως αυτό μόνο εύκολο δεν είναι, είναι προνόμιο όσων διαθέτουν χάρισμα.
9. RAMMSTEIN-LIEBE IST FUR ALLE DA
Συνολικά έχουμε να κάνουμε με τον πιο σκληρό αλλά ταυτόχρονα τον πιο συμπαγή και πολυποίκιλο δίσκο των Rammstein. Έγραψαν πιο heavy συνθέσεις αλλά χρησιμοποίησαν πολλά στοιχεία (συμφωνικά, ηλεκτρονικά, ακουστικές κιθάρες, έγχορδα και πνευστά όργανα) παρουσιάζοντας ένα σύνολο άκρως ενδιαφέρον, με τραγούδια που ξεχωρίζουν μεταξύ τους και έχουν όλα νόημα ύπαρξης. Οι Rammstein συνεχίζουν να γράφουν πολύ καλούς δίσκους που αντιπροσωπεύουν τον μοντέρνο ήχο με σοβαρό τρόπο και το "Liebe Ist Fur Alle Da" είναι ίσως ο καλύτερός τους.
10. MARS VOLTA-OCTAHEDRON
Ένα μουσικό περιπετειώδες puzzle, ψυχεδελικό, πειραματικό ως συνήθως, prog ή καλύτερα art rock στην νοοτροπία του, μόνο που αυτή την φορά είναι προσανατολισμένο περισσότερο προς τις ακουστικές κιθάρες. Οι παράξενοι ήχοι, τα κρουστά, τα πνευστά, τα πλήκτρα και τα άλλα όργανα που χρησιμοποιούν υπάρχουν αλλά για να εξυπηρετήσουν την δημιουργία ταξιδιάρικης αλλά και ήρεμης ατμόσφαιρας. Αν και στριφνοί, τα τραγούδια των Mars Volta άνετα θα μπορούσαν να ακουστούν στο ραδιόφωνο. Ναι, προσπάθησαν να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην ατμόσφαιρα αυτή την φορά, χωρίς να μας προσφέρουν τα rock όργια του "The Bedlam in Goliath" αλλά από τέτοιους παικταράδες που μπορούν να ανακατέψουν ότι τους κατέβει στο κεφάλι δεν περιμέναμε παρά μόνο έναν εμπνευσμένο δίσκο, όπως είναι και το "Octahedron".
Άντε και του χρόνου!
4. ALICE IN CHAINS-BLACK GIVES WAY TO BLUE
Αυτός ο δίσκος δεν είναι απλά μια ανέλπιστα καλή επιστροφή ενός συγκροτήματος που σημάδεψε τα '90s. Είναι μια δήλωση. Ευτυχώς η έμπνευση και το συναίσθημα βρίσκονται εδώ σε γενναίες ποσότητες, τα riff που επηρέασαν μια σειρά συγκροτημάτων θυμίζουν τον λόγο που τους λατρέψαμε, ενώ ο πεσιμισμός έχει ποτίσει κάθε νότα. Μετά από τόσα χρόνια φαίνεται και το πόσο ατυχής ήταν η κατηγοριοποίηση των AIC υπό την ταμπέλα του grunge. Το "Black Gives Way to Blue" είναι ένας υπέροχος hard\heavy rock δίσκος, ίσως ο καλύτερος για φέτος καθώς δεν περιέχει fillers και στέκεται άνετα δίπλα στα αριστουργήματα τους.
Αυτός ο δίσκος δεν είναι απλά μια ανέλπιστα καλή επιστροφή ενός συγκροτήματος που σημάδεψε τα '90s. Είναι μια δήλωση. Ευτυχώς η έμπνευση και το συναίσθημα βρίσκονται εδώ σε γενναίες ποσότητες, τα riff που επηρέασαν μια σειρά συγκροτημάτων θυμίζουν τον λόγο που τους λατρέψαμε, ενώ ο πεσιμισμός έχει ποτίσει κάθε νότα. Μετά από τόσα χρόνια φαίνεται και το πόσο ατυχής ήταν η κατηγοριοποίηση των AIC υπό την ταμπέλα του grunge. Το "Black Gives Way to Blue" είναι ένας υπέροχος hard\heavy rock δίσκος, ίσως ο καλύτερος για φέτος καθώς δεν περιέχει fillers και στέκεται άνετα δίπλα στα αριστουργήματα τους.
5. MADDER MORTEM-EIGHT WAYSΑν υπάρχει ο όρος μεταμοντέρνο metal, νομίζω πως εδώ βρίσκει ιδανική εφαρμογή. Συνδυάζουν το στοιχειωμένο doom με τις αρετές του progressive και την γεύση του gothic, αλλά δεν μπορείς να τους κατηγοριοποιήσεις σε τίποτα απ' όλα αυτά. Είναι απλά καταπληκτική μουσική, η οποία ντύνει τα μοναδικά και φορτισμένα φωνητικά της Agnete M. Kirkevaag. Οι Madder Mortem χωρίς να κοπιάζουν κατέχουν την διαφορετικότητα που άλλοι παλεύουν ν' αποκτήσουν ή την εξαγοράζουν. Πραγματικό έργο τέχνης σπάει τις νόρμες και όσοι έχουν ανοιχτά αυτιά και καρδιά θα το εκτιμήσουν.
6. RIVERSIDE-ANNO DOMINI HIGH DEFINITION
Οι Riverside κυκλοφορούν τον καλύτερό τους δίσκο που λάμπει πραγματικά ως αυτόφωτο progressive αριστούργημα που ναι μεν μένει πιστό στις επιρροές του (Porcupine Tree, Tool, ολίγη Οpeth και Pain of Salvation) αλλά καταφέρνει να ηχεί φρέσκο και διαφορετικό από όλα αυτά, προκαλώντας όμορφα συναισθήματα. Ένας πλούτος από ήχους που δεν διστάζει να περιπλανηθεί σε πολλά διαφορετικά μουσικά είδη με μεγάλη επιτυχία. Οι Riverside έπιασαν μια κορυφή που δεν ξέρω αν θα ξεπεράσουν στο μέλλον. Το σίγουρο είναι ότι πειραματίστηκαν αλλά ταυτόχρονα δημιούργησαν συνθέσεις έξυπνες που κολλάνε στο αυτί χωρίς να είναι εμπορικές κι αυτό λέει πολλά.
7. THE DEVIN TOWNSEND PROJECT
Rock μουσική, άμεση και πιασάρικη που κάνει τους συνθέτες που ψάχνουν τα ραδιοφωνικά hits να κοκκινίσουν από την ντροπή τους, που ωστόσο θα ξενίσει όσους περιμένουν ν' ακούσουν τραγούδια επιπέδου Nickelback αφού το "Addicted" δεν είναι προσιτό. Είναι όμως μοντέρνο, σφύζει από έμπνευση έχει χορευτικό χαρακτήρα (αν μπορώ να το πω έτσι) και heavy κιθάρες. Κάθε riff κατεβαίνει μονορούφι σαν σφηνάκι τεκίλας και οι ρυθμοί έχουν pop χροιά χωρίς να γίνονται "φλώρικα". Η ποιότητα των συνθέσεων είναι σε κορυφαία καλλιτεχνικά επίπεδα και φαντάζομαι πως ο Townsend δεν είχε καν την πρόθεση να δημιουργήσει έναν δίσκο τόσο εμπορικό στο άκουσμα που μπορεί ν' ακούσει ο οποιοσδήποτε φίλος της μουσικής αλλά ταυτόχρονα πολυεπίπεδο.
8. AMORPHIS-SKYFORGER
Τρομερές μελωδίες υποστηριζόμενες από έναν folk αέρα, refrains που γράφονται στην καρδιά, κιθάρες (ηλεκτρικές και ακουστικές) απολαυστικές με ορισμένα φοβερά solos, πλήκτρα που φτιάχνουν όμορφη ατμόσφαιρα, φωνητικές γραμμές απόλυτα κολλητικές. Μαγικό από την αρχή ως το τέλος, με όλα τα μέλη να έχουν τρομερή όρεξη και τον Tomi που έχει δέσει απόλυτα μαζί τους να κάνει τις καλύτερες ερμηνείες του. Είναι σπάνιο καλλιτέχνες να γράφουν απλά κομμάτια αλλά ποιοτικά και γεμάτα με τόσες ιδέες που ωστόσο μπορεί να ακούσει οποιοσδήποτε. Όμως αυτό μόνο εύκολο δεν είναι, είναι προνόμιο όσων διαθέτουν χάρισμα.
9. RAMMSTEIN-LIEBE IST FUR ALLE DA
Συνολικά έχουμε να κάνουμε με τον πιο σκληρό αλλά ταυτόχρονα τον πιο συμπαγή και πολυποίκιλο δίσκο των Rammstein. Έγραψαν πιο heavy συνθέσεις αλλά χρησιμοποίησαν πολλά στοιχεία (συμφωνικά, ηλεκτρονικά, ακουστικές κιθάρες, έγχορδα και πνευστά όργανα) παρουσιάζοντας ένα σύνολο άκρως ενδιαφέρον, με τραγούδια που ξεχωρίζουν μεταξύ τους και έχουν όλα νόημα ύπαρξης. Οι Rammstein συνεχίζουν να γράφουν πολύ καλούς δίσκους που αντιπροσωπεύουν τον μοντέρνο ήχο με σοβαρό τρόπο και το "Liebe Ist Fur Alle Da" είναι ίσως ο καλύτερός τους.
10. MARS VOLTA-OCTAHEDRON
Ένα μουσικό περιπετειώδες puzzle, ψυχεδελικό, πειραματικό ως συνήθως, prog ή καλύτερα art rock στην νοοτροπία του, μόνο που αυτή την φορά είναι προσανατολισμένο περισσότερο προς τις ακουστικές κιθάρες. Οι παράξενοι ήχοι, τα κρουστά, τα πνευστά, τα πλήκτρα και τα άλλα όργανα που χρησιμοποιούν υπάρχουν αλλά για να εξυπηρετήσουν την δημιουργία ταξιδιάρικης αλλά και ήρεμης ατμόσφαιρας. Αν και στριφνοί, τα τραγούδια των Mars Volta άνετα θα μπορούσαν να ακουστούν στο ραδιόφωνο. Ναι, προσπάθησαν να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην ατμόσφαιρα αυτή την φορά, χωρίς να μας προσφέρουν τα rock όργια του "The Bedlam in Goliath" αλλά από τέτοιους παικταράδες που μπορούν να ανακατέψουν ότι τους κατέβει στο κεφάλι δεν περιμέναμε παρά μόνο έναν εμπνευσμένο δίσκο, όπως είναι και το "Octahedron".
Άντε και του χρόνου!
3 σχόλια:
Amorphis,Paradise Lost, Mastodon και Mars Volta ήταν καταπληκτικοί!Είναι συγκροτήματα που μου αρέσουν πολύ και βγάζουν πολύ καλούς δίσκους...Να προσθέσω και τους WASP στους οποίους έχω μια αδυναμία.. Θεωρώ πως ο δίσκος που έβγαλαν φέτοε ήταν πάρα πάρα πολύ καλός!!!
Το δικό Top10 για το 2009:1. Mastodon, 2. Katatonia, 3. Amorphis, 4. Riverside, 5. Paradise Lost, 6. Redemption (Snowfall on Judgment Day), 7. My Dying Bride (For Lies I Sire), 8. Dream Theater (Black Clouds...), 9. Poem (The Great Secret Show), 10. Sorrowful Angels (Ship In your trip)
min xexnate tous neyrosis kai tous ancestors!
Δημοσίευση σχολίου