Οι τρελοί Λατίνοι επιστρέφουν! Ένα μουσικό περιπετειώδες puzzle, ψυχεδελικό, πειραματικό ως συνήθως, prog ή καλύτερα art rock στην νοοτροπία του, μόνο που αυτή την φορά είναι προσανατολισμένο περισσότερο προς τις ακουστικές κιθάρες. Οι παράξενοι ήχοι, τα κρουστά, τα πνευστά, τα πλήκτρα και τα άλλα όργανα που χρησιμοποιούν υπάρχουν αλλά για να εξυπηρετήσουν την δημιουργία ταξιδιάρικης αλλά και ήρεμης ατμόσφαιρας. Ο δίσκος ανοίγει κάπως ανορθόδοξα με το μπαλαντοειδές "Since We've Been Wrong" που είναι όμορφο, συνεχίζει με το "Teflon" σε πιο rock δρόμους με το καλοδουλεμένο refrain και ομοίως με το mid tempo "Halo of Nembutals", ωστόσο και τα 2 κομμάτια έχουν πολλά ψυχεδελικά στοιχεία στο υπόβαθρο. Το "With Twilight as my Guide" είναι ότι πιο κοντά σε Pink Floyd έχουν γράψει, μια νοσταλγική μπαλάντα γεμάτη από συναίσθημα. Τα πλήκτρα εδώ κάνουν παπάδες. Το "Cotopaxi" είναι το πιο ανεβαστικό τραγούδι του δίσκου, τo "Desperate Graves" ακολουθεί τα βήματά του, το "Copernicus" έχει ορισμένα διακριτικά ηλεκτρονικά στοιχεία, ενώ το "Luciforms" που κλείνει τον δίσκο για μένα είναι το πιο αδιάφορο του δίσκου χωρίς να σημαίνει ότι είναι κακό.
Το "Octahedron" αν και δεν πιάνει τα επίπεδα πειραματισμού που περιμέναμε από μια εξαιρετική μπάντα σαν τους Mars Volta (που μας έχει κακομάθει), είναι ένα υπέροχο album. Σαφώς πατάει σε πιο "safe" έδαφος (αν μπορούμε να το πούμε) και έχει ρίξει εμφανώς τις ταχύτητες ακολουθώντας διαφορετική κατεύθυνση απ' τον προκάτοχό του. Τα φωνητικά είναι τα γνώριμα ιδιαίτερα pop-ίζοντα, αλλά οι μελωδικές γραμμές είναι καλύτερες από κάθε άλλη φορά. Το rhythm section και ειδικά τα drumms μοιάζουν να συγκρατούν ολόκληρο το οικοδόμημα που ως συνήθως μοιάζει αέρινο. Οι jazz και fusion αναφορές είναι απολαυστικές και ταιριάζουν απολύτως με τον χαρακτήρα της μουσικής τους. Αν και στριφνοί, τα τραγούδια των Mars Volta άνετα θα μπορούσαν να ακουστούν στο ραδιόφωνο. Ναι, προσπάθησαν να δώσουν μεγαλύτερη έμφαση στην ατμόσφαιρα αυτή την φορά, χωρίς να μας προσφέρουν τα rock όργια του "The Bedlam in Goliath" αλλά από τέτοιους παικταράδες που μπορούν να ανακατέψουν ότι τους κατέβει στο κεφάλι δεν περιμέναμε παρά μόνο έναν εμπνευσμένο δίσκο, όπως είναι και το "Octahedron".
Τετάρτη 10 Ιουνίου 2009
THE MARS VOLTA-OCTAHEDRON
4 σχόλια:
Ωραίοι οι Mars Volta!!Το προηγούμενο άλμπουμ ήταν πολύ καλό, αυτό εδώ μου φαίνεται λίγο πιο low tempo αν και δεν έχω ακούσει πολλά!Σίγουρα πρόκειται για πολύ ιδιαίτερο άκουσμα, ενώ τα φωνητικά του τραγουδιστή είναι πραγματικά πολύ ξεχωριστά όσον αφορά το συγκεκριμένο μουσικό ιδίωμα!Μ'αρέσει αυτό, δηλ. ν'ακούς ένα κομμάτι και να ξέρεις κατευθείαν ότι το λένε οι τάδε!
Ναι είναι, δεν ξέρω γιατί το πήγαν πιο χαλαρά, ίσως δοκιμάζουν να γίνουν πιο προσιτοί σ' αυτούς που τους έβρισκαν "δύσκολους". Τα φωνητικά όταν τους είχα πρωτοακούσει με είχαν ξενίσει, αλλά ταιριάζουν απόλυτα με την μουσική τους. Καλά μιλάμε και για μια μπάντα που έφερε το progressive σε πιο "ανοιχτά" μονοπάτια. Έχουν ξεφύγει αυτοί!
Συμφωνώ απόλυτα!
Mamanis καλωσόρισες! Πέρασα από το blog σου και χαίρομαι για την μουσική που ακούς. Ελπίζω να τα λέμε. Όσο για τους Mars Volta νομίζω ότι είναι ότι πιο εύπεπτο έχουν κάνει χωρίς να πέφτουν σε ποιότητα. Αφού είναι μουσικάρες!
Δημοσίευση σχολίου