Μπορεί το black metal να έχει μπουχτίσει από πειραματισμούς, αλλά με μπάντες σαν τους Deathspell Omega και Nachtmystium ο πειραματισμός αυτός, έστω κι αν από αλλού ξεκινάει σε κάθε περίπτωση για να καταλήξει σε διαφορετικό μέρος, προσφέρει μια ανανεωτική ανάσα που δείχνει πως κάποιος αν έχει τόλμη και ταλέντο μπορεί να παντρέψει ακόμη και φαινομενικά διαφορετικούς κόσμους. Ως γνωστόν ότι δεν ανανεώνεται πεθαίνει. Στα του δίσκου τώρα: Oι Νachtmystium έχουν κυκλοφορήσει αρκετές φόλες κατά το παρελθόν, όμως επιστρέφουν για να εκδικηθούν με μια σκοτεινή πρόταση που παντρεύει τα απάντρευτα. Φαινομενικά διαφορετικοί κόσμοι όπως το black metal και η ψυχεδέλεια των '70s συνευρίσκονται με απόλυτη επιτυχία.
Η τραχύτητα των Bathory συνυπάρχει αρμονικά με jazz στιγμές, δημιουργώντας ένα δηλητηριώδες μίγμα. Τραγουδάρες σαν το "Assasins" και "Ghosts of Grace" είναι απολύτως αντιπροσωπευτικά, το "Αway from the Light" είναι ένα ατμοσφαιρικό ιντερλούδιο που σου δίνει την χαριστική βολή, για να ακολουθήσει μια ακόμη έκρηξη οργής το "Υour True Enemy", να σε παρασύρει στο ναρκωτικό "Code Negative", αλλά όλα τα λεφτά είναι η τριλογία στο τέλος του album, το "Seasick" που περιέχει όλο το χάσιμο, την ταξιδιάρικη διάθεση (στο δεύτερο μέρος του μέχρι και σαξόφωνο συναντάς) και την σκοτεινή εσωτερικότητα που ψάχναμε σε ένα σωρό δίσκων.
Μπράβο στους Nachtmystium που τόλμησαν και πειραματίστηκαν ενώνοντας δύο αντίθετους κόσμους με επιτυχία, υφαίνοντας έναν εφιάλτη που μοιάζει με όνειρο και το αντίθετο. Ατμοσφαιρικό black διαφορετικό απ' ότι το έχουμε συνηθίσει, progressive στην νοοτροπία του, με άψογα τραγούδια (ναι τραγουδοποιία στο black!) και ψυχεδελικά στοιχεία που σε παρασέρνουν ή σε πονάνε αν σε βρουν μπόσικο. Δίσκος-δήλωση ανεξαρτησίας. Δίσκος αιρετικός. Δίσκος ορόσημο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου