ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΘΑ ΜΑΣ ΚΡΙΝΕΙ

Ανικανοποίητη πείνα για επαφή, για οικειότητα, για συναισθήματα πως κάπου ανήκουμε και μας υπολογίζουν, έρχονται σε αντιπαράθεση με την αποξένωση και την αστική μοναξιά, οι οποίες επιδεινώνονται με το αυξανόμενο χάσμα των γενεών, τις επιφανειακές σχέσεις, την διάλυση των παραδοσιακών δεσμών και την συνεχή μηχανοποίηση της πραγματικότητας. Πολλοί νέοι έχουν ανάγκη, διψούν για πραγματική ομαδικότητα, για συντροφικότητα, για συμμετοχή. Μια σωστά δομημένη κοινωνία για να επιβιώσει οφείλει να παρέχει τις ευκαιρίες για όλα τα παραπάνω και κυρίως να εξασφαλίζει το μέλλον, του μέλλοντός της: των παιδιών και των νέων. Η φασιστική νοοτροπία της επιφάνειας, πως όλοι μοιάζουμε αφού ανήκουμε στην ίδια φυλή, υπαγόμαστε υπό την ίδια σημαία και μέσω νομικίστικων κριτηρίων για ψευτο-νομιμότητες κατασκευάζουν μια ρέπλικα ομοιομορφίας. Μια μπάσταρδη δημοκρατία. "Δεν μιλούν", "δεν αντιδρούν", άρα όλα είναι εντάξει. Έτσι λειτουργεί το Σύστημα που δημιουργεί κανονικότητες. Ακόμη και γεγονότα που θα έπρεπε να μας συσπειρώσουν γίνονται αφορμές για να δείξουν ορισμένοι πως θέλουν απλά την ησυχία τους και σπεύδουν να αφορίσουν και να καταδικάσουν τους νέους λες και ξέρουν τις ζωές τους. Ειδικά οι μεγαλύτεροι σε ηλικία που νοιάζονται μόνο για τις σπασμένες βιτρίνες καταδικάζοντας τις ενέργειες αυτές ως βία, έχουν νοιαστεί για την βία που ασκείται στις ψυχές των νέων; Πόσοι απ' αυτούς που κόπτονται για τις περιουσίες των άλλων και κράζουν τους νέους έχουν αντιδράσει και μιλήσει για τις συνθήκες μέσα στις οποίες παλεύουν να επιβιώσουν οι νέοι; Πόσοι απ' αυτούς έχουν παραδεχτεί τις ευθύνες τους για το καμένο έδαφος που άφησαν ως προίκα στις νέες γενιές; Πόσοι απ' αυτούς τους υποκριτές κοίταξαν πέρα από τον εαυτούλη τους; Γιατί ψήφισαν ξανά τους ίδιους και τους ίδιους, γιατί έπαιξαν μικροκομματικά παιχνίδια και στήριξαν αυτό το Σύστημα; Αλήθεια όλη η σαπίλα που αναδυόταν τόσο καιρό με τον σωρό σκανδάλων δεν είναι βία; Βία δεν είναι μόνο ότι είναι απτό, είναι και η ψυχολογική, αυτή που ρίχνει σκοτάδι στον ορίζοντα. Αυτοί λοιπόν που αφόρισαν όσους βγήκαν να αντιδράσουν σε όλη την Ελλάδα (αποδεικνύοντας πως μόνο λίγοι δεν ήταν και κανένα κράτος των Εξαρχείων δεν τα οργάνωσε όλα) είναι εκείνοι που ανέχονται τον βούρκο, την λάσπη, την σαπίλα και έχουν την απαίτηση κι απ' τους άλλους να πράξουν έτσι.

Οι νέες κοινωνικές αξίες θα διαμορφωθούν μέσα από μια διαδικασία που μόνο ειρηνική δεν θα είναι. Η διάκριση ανάμεσα στους προνομιούχους και τους μη συνεχώς μεγαλώνει, τα ατομικά μας δικαιώματα περιορίζονται και μας θέλουν να συμμετέχουμε μόνο κάθε 4 χρόνια πίσω από το παραβάν. Μια νέα γενιά ενεργών πολιτών χρειάζεται να δημιουργηθεί για να αντιδράσει στην λαίλαπα που πάνε να μας σερβίρουν. Το ελληνικό κράτος είναι ένα τερατούργημα, ένα πειραματόζωο διαφόρων συμφερόντων και αποσπασματικών πολιτικών. Ένα κράτος που δημιούργησε κοινοβουλευτισμό πριν καν βιομηχανοποιηθεί. Ένα κράτος-προτεκτοράτο πολλών παρακρατικών οργανώσεων με φασιστική νοοτροπία. Όσο για τα ΜΜΕ πολύ εύκολα γενικεύουν καταστάσεις και ακουμπούν επιφανειακά το (κάθε) θέμα. Όλα όσα συμβαίνουν τα προκάλεσε η ίδια η κοινωνία στον εαυτό της, που πολλές φορές αποδέχτηκε ακόμη και την ατιμωρησία ή/και την αυθαιρεσία της Εξουσίας. Αλήθεια οι "πατριωτικές δυνάμεις" αυτού του τόπου που είναι να πάρουν θέση; Πριν κατακρίνετε έναν άνθρωπο ή μια ομάδα ανθρώπων μπήκατε ποτέ στον κόπο να τον/τους καταλάβετε ή να τον/τους ερμηνεύσετε; Το μέλλον ευτυχώς θα μας κρίνει όλους. Και σε αυτό τα φοβικά, στενόμυαλα ανθρωπάκια δεν χωράνε.

Posted in: editorial